วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี

ส่วนหน้า

2025-03-25T11:20:37+07:00

สารบัญ

2025-03-25T11:21:17+07:00

รายชื่อผู้ทรงคุณวุฒิ

2025-03-25T11:22:06+07:00

คำแนะนำสำหรับผู้เขียน

2025-03-25T11:22:43+07:00

การสร้างสรรค์ผลงานจิตรกรรมชุด “สีสันและความสุขแห่งผีขนน้ำ”

2025-01-22T16:15:51+07:00

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาความเป็นมาและความสำคัญของประเพณีผีขนน้ำ บ้านนาซ่าง อำเภอเชียงคาน จังหวัดเลย 2) อธิบายขั้นตอนการสร้างสรรค์ งานจิตรกรรม ชุด "สีสันและความสุขของผีขนน้ำ" และ 3) วิเคราะห์ผลงานจิตรกรรม ชุด "สีสันและความสุขของผีขนน้ำ" เป็นงานวิจัยแบบคุณภาพเชิงสร้างสรรค์ มีวิธีการวิจัย 5 ขั้นตอน คือ
1) เก็บรวบรวมข้อมูล ด้วยการถ่ายภาพและศึกษาประเพณีผีขนน้ำ 2) ขั้นตอนการสร้างสรรค์ เป็นการอธิบายถึงวิธีการสร้างงานจิตรกรรม 3) เผยแพร่ผลงานสร้างสรรค์ โดยการจัดแสดงนิทรรศการงานจิตรกรรมชุด “สีสันและความสุขแห่งผีขนน้ำ” ในหอศิลป์ที่มีมาตรฐาน และ 4) วิเคราะห์ข้อมูลเชิงเนื้อหาและนำเสนอผลการวิจัยเชิงบรรยาย
ผลการวิจัยพบว่า 1) ความเป็นมาและความสำคัญของประเพณีผีขนน้ำบ้านนาซ่าว อำเภอเชียงคาน จังหวัดเลย เป็นประเพณีที่มีความเชื่อเกี่ยวกับการนับถือผี การขอต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้ช่วยเกิดความอุดมสมบูรณ์มาสู่หมู่บ้าน และเป็นการรำลึกถึงบุญคุณของวัว ควาย ที่ช่วยเหลือเป็นเรี่ยวแรงในการทำนา 2) ขั้นตอนการสร้างสรรค์ผลงานจิตรกรรมชุด “สีสันและความสุขแห่งผีขนน้ำ” มี 6 ขั้นตอน คือ (1) ทำภาพร่าง (2) เตรียมพื้นผิวผ้าใบ (3) ระบายสีน้ำหนักอ่อน (4) ระบายสีน้ำหนักเข้ม (5) ขูดเช็ดสี และ (6) เคลือบภาพ และ 3) การวิเคราะห์ผลงานจิตรกรรมชุด “สีสันและความสุขแห่งผีขนน้ำ” พบว่า มีการขับเน้นสีและเส้น และความเป็นกึ่งนามธรรมและแสดงพลังอารมณ์ในผลงาน เทคนิคการสร้างสรรค์งานจิตรกรรมชุด “สีสันและความสุขแห่งผีขนน้ำ” สร้างองค์ความรู้เรื่องการขับเน้นเส้นและสีที่กระจายอยู่ทั่วภาพ และความรู้เรื่องเทคนิคการ “ขูดเช็ดสี” ด้วยอารมณ์ที่ฉับพลันทำให้ภาพมีความเคลื่อนไหว มีการลดทอนรูปทรงผีขนน้ำจึงมีความเป็นกึ่งนามธรรมและแสดงพลังอารมณ์

การสร้างสรรค์และวิเคราะห์ผลงานศิลปกรรม (จิตรกรรม) ชุดวัฒนธรรมแห่งความสุข: ประเพณีชักพระสุราษฎร์ธานี

2024-09-09T08:52:10+07:00

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาประเพณีชักพระของจังหวัดสุราษฎร์ธานี 2) สร้างสรรค์ผลงานจิตรกรรมชุด “วัฒนธรรมแห่งความสุข” ประเพณีชักพระของจังหวัดสุราษฎร์ธานี ด้วยกระบวนการสร้างสรรค์ทางจิตรกรรม 3) เผยแพร่

ผลงานจิตรกรรมชุด “วัฒนธรรมแห่งความสุข” ประเพณีชักพระของจังหวัดสุราษฎร์ธานี เป็นการวิจัยแบบคุณภาพเชิงสร้างสรรค์งานทางศิลปกรรม (จิตรกรรม) มีขั้นตอนการดำเนินการวิจัย คือ 1) ศึกษาเรียนรู้ประเพณีชักพระของจังหวัดสุราษฎร์ธานี 2) สร้างสรรค์ผลงานจิตรกรรมชุด “วัฒนธรรมแห่งความสุข” ประเพณีชักพระของจังหวัดสุราษฎร์ธานี โดยนำข้อมูลภาพต้นแบบที่แสดงออกถึงความประทับใจ สีสัน ความงดงาม ซึ่งนำเอาแนวคิดในผลงานของพอล โกแกง ที่กล่าวไว้ว่า “สี” เปรียบเหมือนกับเสียงดนตรีที่สะท้อนกังวาน สิ่งซึ่งเป็นธรรมดาที่สุด แต่ทำให้เกิดสิ่งที่ตามมาซึ่งยากที่จะอธิบายได้ด้วยคำพูด นั่นคือ พลังภายในของมัน (It’s inner force) เพื่อสร้างสรรค์เป็นผลงานจิตรกรรม 3) นำผลงานจิตรกรรมชุด “วัฒนธรรมแห่งความสุข” ประเพณีชักพระของจังหวัดสุราษฎร์ธานี

เผยแพร่สู่สาธารณชน

ผลการวิจัยพบว่า 1) ประเพณีชักพระเป็นประเพณีท้องถิ่นของชาวใต้ที่ยึดถือปฏิบัติกันมาอย่างยาวนานตั้งแต่สมัยศรีวิชัย โดยเป็นประเพณีที่สืบเนื่องด้วยพุทธศาสนาซึ่งจะมีขึ้นหลังวันปวารณาหรือวันออกพรรษาแล้ว 1 วัน ตรงกับวันแรม 1 ค่ำ เดือน 11 โดยการที่พุทธศาสนิกชนพร้อมใจกันอาราธนาพระพุทธรูปขึ้นประดิษฐานบนบุษบกที่วางอยู่บนพาหนะ เช่น เรือ รถ หรือล้อเลื่อน ที่เรียกว่า “เรือพนมพระ” แล้วพากันแห่แหนชักลากไปตามถนนหนทางนั้น เพื่อความเป็นสิริมงคลและอำนวยอวยพรให้อยู่เย็นเป็นสุข ตามคติความเชื่อมาแต่โบราณ 2) ผลการสร้างสรรค์ผลงานจิตรกรรม ด้วยเทคนิคสีน้ำมันบนผ้าใบ ขนาด 60x80 เซนติเมตร ทั้งหมด 7 ชิ้น ได้แก่ 1) ผลงานความสุขนางรำหน้าเรือ 2) ผลงานสุขแห่งความพร้อมเพรียง 3) ผลงานความสุขกลองยาว 4) ผลงานสุขสุดสายตา 5) ผลงานจังหวะแห่งความสุข 6) ผลงานรอยยิ้มนางรำชุดสีฟ้า 7) ผลงานราตรีเดือนสิบเอ็ด พร้อมแนวคิดในการสร้างสรรค์ 3) การเผยแพร่ ผลงานจิตรกรรม “ชุดวัฒนธรรมแห่งความสุข: ประเพณีชักพระสุราษฎร์ธานี” ต่อสาธารณชน ณ หอศิลป์ศรีวิชัย คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี ทำให้เกิดความตระหนักต่อความรัก

ความห่วงแหนในวัฒนธรรมที่สืบทอดกันมาอย่างยาวนาน

การผสานคติความเชื่อของชาวจีนกับคติความเชื่อของท้องถิ่น: กรณีศึกษาศาลเจ้าพระเสื้อเมือง และศาลเจ้าพ่อท่านม่วงทอง จังหวัดนครศรีธรรมราช

2024-03-19T13:04:18+07:00

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาลักษณะการผสมผสานคติความเชื่อของชาวจีนกับคติความเชื่อในท้องถิ่นนครศรีธรรมราช และ 2) วิเคราะห์ปัจจัยที่ทำให้เกิดการผสมผสานคติความเชื่อของชาวจีนกับคติความเชื่อในท้องถิ่นนครศรีธรรมราช เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ รวบรวมข้อมูลการวิจัยเอกสารและเก็บข้อมูลภาคสนามจากกลุ่มผู้ให้ข้อมูลหลักใช้วิธีการเลือกแบบเจาะจง จำนวน 17 คน ได้แก่ 1) กลุ่มคณะกรรมการและผู้ดูแลศาลเจ้า จำนวน 7 คน และ 2) กลุ่มผู้ศรัทธาในศาลเจ้า หรือผู้รู้จักศาลเจ้า จำนวน 10 คน ที่อาศัยในพื้นที่ที่ศาลเจ้าตั้งอยู่ วิเคราะห์ข้อมูลเชิงเนื้อหาและนำเสนอข้อมูลเชิงพรรณนาวิเคราะห์
ผลการวิจัยพบว่า 1) การผสมผสานคติความเชื่อของชาวจีนกับคติความเชื่อในท้องถิ่นนครศรีธรรมราช แบ่งออกเป็น 3 ลักษณะ คือ (1) การนับถือเทพารักษ์ประจำถิ่นนครศรีธรรมราชในฐานะเทพ “เปิ่นโถวกง” (本头公) (2) เทพประธานรูปลักษณ์ศิลปะท้องถิ่นในศาลเจ้าแบบจีน และ (3) การผสมผสานรูปแบบของประเพณีพิธีกรรมใน
งานประจำปี และ 2) การวิเคราะห์ปัจจัยที่ทำให้เกิดการผสมผสานคติความเชื่อของชาวจีนกับคติความเชื่อในท้องถิ่นนครศรีธรรมราช จากกรณีศึกษาพบว่ามี 3 ปัจจัย ได้แก่ (1) การซ้อนทับของคติความเชื่อรูปแบบเดียวกัน (2) ลักษณะทางสภาพแวดล้อมภูมิศาสตร์ และ (3) การบริหารงานของคณะกรรมการศาลเจ้า การผสานคติความเชื่อของชาวจีนกับคติความเชื่อของท้องถิ่นแสดงให้เห็นถึงวิถีพหุวัฒนธรรมของคน 2 กลุ่มที่อยู่ร่วมกันได้อย่างสงบสุข อีกทั้งยังถือเป็นภูมิปัญญาใหม่ที่เกิดจากการปรับตัวตามกระแสพลวัตของวัฒนธรรมท้องถิ่น

กลวิธีการประพันธ์ด้วยเมตาฟิกชันในนวนิยายเรื่อง “อาณาเขต” ของนิธิ นิธิวีรกุล

2024-08-21T08:12:13+07:00

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาเมตาฟิกชันในฐานะที่เป็นกลวิธีการประพันธ์ในนวนิยายเรื่องอาณาเขตของนิธิ นิธิวีรกุล ฉบับพิมพ์ครั้งแรกเมื่อปี พ.ศ. 2564 เป็นงานวิจัยเชิงคุณภาพ ใช้กรอบแนวคิดในการวิจัยทางด้านกลวิธีการประพันธ์ด้วยเมตาฟิกชัน โดยคัดเลือกวรรณกรรมประเภทนวนิยายหนึ่งเรื่องที่มีกลวิธีการประพันธ์ที่ใช้เมตาฟิกชันและเป็นวรรณกรรมปัจจุบันระหว่างปี พ.ศ. 2556-2564 โดยใช้วิธีการวิเคราะห์นวนิยายที่ใช้เมตาฟิกชันในฐานะกลวิธีการประพันธ์เพื่อการเปิดเผยลักษณะประดิษฐกรรมทางภาษาของเรื่องเล่า
ผลการวิจัยพบว่า เมตาฟิกชันเป็นกลวิธีการประพันธ์ในการสร้างความตระหนักถึงความเป็นเรื่องแต่งของวรรณกรรม มีทั้งหมด 3 กลวิธี ได้แก่ 1) การเปิดเผยกระบวนการแต่งวรรณกรรม ผ่านการคิดโต้เถียงในความนึกคิดของผู้ประพันธ์ การคัดสรรเรื่องราว
การเรียงร้อยถ้อยคำ และการปรับแก้ 2) การแสดงภาวะตระหนักรู้ของตัวละครว่าเป็นเพียงสิ่งที่ถูกประกอบสร้างขึ้นของผู้ประพันธ์ และ 3) การแสดงการวิพากษ์วิจารณ์วรรณกรรม ผ่านการโต้แย้งเจตนาและสถานะของผู้แต่งรวมทั้งวิพากษ์วิจารณ์การแต่งเรื่องตามสูตรสำเร็จทางการประพันธ์ ข้อค้นพบจากกลวิธีการประพันธ์ด้วยเมตาฟิกชันนำมาสู่การยืนยันภาวะโลกภายในเรื่องแต่งเพื่อให้ผู้อ่านตระหนักถึงโลกของเรื่องแต่งที่ถูกประพันธ์สร้างขึ้นจากการเปิดเผยให้เห็นการประกอบสร้างทางความคิดของนักเขียนซึ่งมีนัยแฝงการโต้ตอบอุดมการณ์ของวรรณกรรมสัจนิยม

การส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์บนพื้นฐานการมีส่วนร่วมของชุมชนในจังหวัดสุรินทร์

2024-08-27T14:50:46+07:00

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาองค์ประกอบของการท่องเที่ยว (10A’s) และองค์ประกอบของการบริหารจัดการแหล่งท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ 2) ศึกษากระบวนการมีส่วนร่วมของชุมชนในการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ 3) นำเสนอแนวทางการส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์บนพื้นฐานการมีส่วนร่วมของชุมชนในจังหวัดสุรินทร์ เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพโดยการสัมภาษณ์เชิงลึกผู้ให้ข้อมูลหลักจำนวน 22 คน จากภาครัฐ ภาคเอกชน/ผู้ประกอบการ ภาคชุมชน และนักวิชาการ วิเคราะห์ข้อมูลโดยตรวจสอบข้อมูลแบบสามเส้า และวิเคราะห์ SWOT Analysis & TOWS Matrix
ผลการวิจัย พบว่า 1) องค์ประกอบของการท่องเที่ยว (10A’s) จังหวัดสุรินทร์
มีความโดดเด่น 6 ด้าน ได้แก่ 1.1) แหล่งท่องเที่ยว 1.2) ที่พักแรม 1.3) สิ่งอำนวย
ความสะดวก 1.4) กิจกรรมการท่องเที่ยว 1.5) บรรยากาศในแหล่งท่องเที่ยว 1.6) ความเป็นมิตรของคนในชุมชน องค์ประกอบของการท่องเที่ยวที่ควรปรับปรุง 4 ด้าน ได้แก่ 1.1) การเข้าถึงแหล่งท่องเที่ยว 1.2) บริการเสริมทางการท่องเที่ยว 1.3) ความพร้อมในการจัดนำเที่ยว 1.4) นโยบายของภาครัฐ องค์ประกอบของการบริหารจัดการแหล่งท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ จังหวัดสุรินทร์มีชุมชนหลายแห่งที่มีศักยภาพรองรับกิจกรรมการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ ชุมชนเต็มใจให้ความร่วมมือจัดกิจกรรมท่องเที่ยวต่าง ๆ ซึ่งสามารถสร้างประสบการณ์
อันน่าประทับใจแก่นักท่องเที่ยว 2) การมีส่วนร่วมของชุมชน ชุมชนร่วมประชุมเพื่อเสนอกิจกรรมการท่องเที่ยวโดยแบ่งความรับผิดชอบตามความเชี่ยวชาญและทรัพยากรที่มีอยู่ในแต่ละครอบครัว กำหนดสัดส่วนในการแบ่งผลประโยชน์ บันทึกสถิตินักท่องเที่ยว บันทึกรายรับรายจ่าย และประชุมเพื่อแจ้งปัญหาหลังจัดกิจกรรมทุกครั้ง โดยมีการประสานงานกับหน่วยงานที่เกี่ยวข้องเพื่อเข้ามาช่วยเหลือและให้คำแนะนำแก่ชุมชน 3) แนวทางการส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์บนพื้นฐานการมีส่วนร่วมของชุมชน เสนอแนวทางการดำเนินการตามกลยุทธ์เชิงรุก กลยุทธ์เชิงแก้ไข กลยุทธ์เชิงป้องกัน และกลยุทธ์เชิงรับ จำนวน 14 กลยุทธ์ โดยมีองค์ความรู้ใหม่เป็น SMART Model ประกอบด้วย S (Synergy) การผนึกกำลังกันระหว่างภาครัฐ เอกชน และชุมชน M (Marketing) การตลาดแบบบูรณาการ
A (Activity) กิจกรรมการท่องเที่ยว R (Resource) บุคลากรด้านการท่องเที่ยว และ
T (Training) การฝึกอบรมบุคลากรด้านการท่องเที่ยว

การศึกษาผลสัมฤทธิ์การฝึกแซกโซโฟนแจ๊สรูปแบบการอิมโพรไวส์ของนักเรียนในสถานศึกษาจังหวัดสุราษฎร์ธานี

2024-06-21T13:56:58+07:00

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาผลสัมฤทธิ์การฝึกแซกโซโฟนรูปแบบ

การอิมโพรไวส์ของนักเรียนในสถานศึกษาจังหวัดสุราษฎร์ธานี และ 2) ศึกษาความพึงพอใจ

ผลสัมฤทธิ์การฝึกแซกโซโฟนรูปแบบการอิมโพรไวส์ของนักเรียนในสถานศึกษาจังหวัดสุราษฎร์ธานี ใช้รูปแบบบวิธีวิจัยเชิงปริมาณ (Quantitative Research) สุ่มกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจงนักเรียนในสถานศึกษาจังหวัดสุราษฎร์ธานี จำนวน 40 คน เครื่องมือใน

การวิจัยใช้แบบทดสอบผลสัมฤทธิ์การฝึกแซกโซโฟนรูปแบบการอิมโพรไวส์ และแบบสอบถามความพึงพอใจผลสัมฤทธิ์การฝึกแซกโซโฟน เก็บรวบรวมข้อมูลด้วยแบบทดสอบ และแบบสอบถาม วิเคราะห์ด้วยสถิติค่าเฉลี่ย (𝑥̅) ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.) และสถิติ

T-test dependent ตรวจสอบคุณภาพของเครื่องมือวิจัยด้วยดัชนีความสอดคล้องระหว่างข้อคำถามกับวัตถุประสงค์ (IOC) เท่ากับ 0.75 และนำเสนอผลการวิจัยเชิงพรรณนาวิเคราะห์

ผลการวิจัย 1) ผลสัมฤทธิ์ระดับความรู้ในการปฏิบัติแซกโซโฟนรูปแบบการอิมโพรไวส์ของนักเรียนในสถานศึกษาจังหวัดสุราษฎร์ธานี 9 ทักษะ พบว่า ผลสัมฤทธิ์ก่อนเรียนอยู่ในระดับปานกลาง ค่าเฉลี่ย (𝑥̅= 2.71, S.D.= 0.84) ผลสัมฤทธิ์หลังเรียนอยู่ในระดับมาก

ค่าเฉลี่ย (𝑥̅= 3.59, S.D.= 0.90) ทดสอบผลสัมฤทธิ์การฝึกแซกโซโฟนรูปแบบการอิมโพรไวส์ของนักเรียนในสถานศึกษาจังหวัดสุราษฎร์ธานี มีนัยสำคัญทางสถิติอยู่ที่ 0.05 ซึ่งมากกว่าผลการทดสอบก่อนเรียน และ 2) ความพึงพอใจผลสัมฤทธิ์การปฏิบัติแซกโซโฟนรูปแบบการอิมโพรไวส์ของนักเรียนในสถานศึกษาจังหวัดสุราษฎร์ธานีพบว่า ก่อนเรียนอยู่ในระดับปานกลาง ค่าเฉลี่ย (𝑥̅= 3.03, S.D.= 0.64) และระดับความพึงพอใจหลังเรียนอยู่ในระดับมาก ค่าเฉลี่ย (𝑥̅= 4.22, S.D.= 0.59) การอิมโพรไวส์ที่ให้ผลสัมฤทธิ์อย่างมีมาตรฐานได้นั้นจำเป็นจะต้องอาศัยความเข้าใจและฝึกฝนอย่างสม่ำเสมอจนเกิดความชำนาญตลอดจนสามารถนำไปพัฒนาการอิมโพรไวส์สำหรับบทเพลงที่มีสังคีตลักษณ์ที่แตกต่างกัน รวมทั้งรูปแบบการดำเนินคอร์ดของบทเพลงแจ๊สได้

การสื่อสารเพื่อเสริมสร้างการบริหารจัดการองค์กรที่ดีของผู้บริหารองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น

2025-02-20T15:15:23+07:00

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) การกำหนดนโยบายและแผน
การสื่อสารเพื่อเสริมสร้างการบริหารจัดการองค์กรที่ดีของผู้บริหารองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น
2) การดำเนินการและติดตามประเมินผลการสื่อสารเพื่อเสริมสร้างการบริหารจัดการองค์กรที่ดีของผู้บริหารองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น และ 3) แนวทางการพัฒนาการสื่อสารเพื่อเสริมสร้างการบริหารจัดการองค์กรที่ดีของผู้บริหารองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น
เป็นงานวิจัยเชิงคุณภาพ เลือกกลุ่มเป้าหมายโดยวิธีเจาะจงจำนวน 35 คน โดยกำหนดคุณลักษณะว่าเป็นผู้เกี่ยวข้องกับกระบวนการสื่อสารองค์กรโดยตรง ตั้งแต่ระดับนโยบาย แผน การดำเนินการ และการติดตามประเมินผลการสื่อสารขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น
ที่ได้รับรางวัลการบริหารจัดการที่ดีในปีงบประมาณ 2565 จำนวน 4 องค์กร ได้แก่ เทศบาลเมือง เทศบาลนคร เทศบาลตำบล และองค์การบริหารส่วนตำบล แบ่งกลุ่มผู้ให้ข้อมูลออกเป็น 9 กลุ่ม เก็บรวบรวมข้อมูลโดยสัมภาษณ์เชิงลึกด้วยแบบสัมภาษณ์แบบมีโครงสร้าง และนำเสนอผลการวิเคราะห์เชิงพรรณนา
ผลการวิจัยพบว่า 1) การกำหนดนโยบายและแผนการสื่อสารเพื่อเสริมสร้างการบริหารจัดการที่ดีของผู้บริหารองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นมุ่งเน้นการมีส่วนร่วมและการสื่อสารที่ครอบคลุมทั้งองค์กร 2) การดำเนินการสื่อสาร มี 5 หลักการสำคัญ คือ หลักการสื่อสาร การสื่อสารสองทาง การมีส่วนร่วม กิจกรรมการสื่อสาร และ กลวิธีในการสื่อสาร ส่วนการติดตามประเมินผลการสื่อสาร มี 4 วิธีสำคัญ คือ ใช้วิธีการอภิปราย-ซักถาม การตอบคำถาม การแสดงความคิดเห็น และการประเมินก่อน-หลัง และ 3) แนวทางการพัฒนาการสื่อสารเพื่อเสริมสร้างการบริหารจัดการองค์กรที่ดีของผู้บริหารองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น มี 10 ประเด็น ได้แก่ การสื่อสารเชิงเนื้อหา กลยุทธ์การสื่อสาร การสื่อสารเชิงรุก การสื่อสารสร้างภาพลักษณ์ขององค์กร การมีส่วนร่วมของผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย การดำเนินการสื่อสารอาศัยการกำหนดความถี่ การสื่อสารที่ใช้ทั้งสื่อเก่าและสื่อสังคมออนไลน์ควบคู่กัน การจัดตั้งองค์กรการสื่อสารเป็นศูนย์การสื่อสารหรืองานประชาสัมพันธ์ การจ้างบุคลากรที่มีความรู้ความสามารถเป็นผู้รับผิดชอบ และการให้ผู้เชี่ยวชาญเป็นผู้ประเมินผลการสื่อสารองค์กร

การศึกษาปัจจัยในการปฏิบัติงานที่ส่งผลต่อความผูกพันต่อองค์กรของบุคลากรวิทยาลัยนวัตกรรมและการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา

2024-09-26T14:05:48+07:00

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับปัจจัยในการปฏิบัติงานและระดับความผูกพันต่อองค์กร และ 2) ปัจจัยในการปฏิบัติงานที่ส่งผลต่อความผูกพัน
ต่อองค์กรของบุคลากรวิทยาลัยนวัตกรรมและการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา การวิจัยนี้ใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงปริมาณ โดยใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูล กลุ่มตัวอย่างประกอบด้วยบุคลากรสายวิชาการและสายสนับสนุนวิชาการจำนวน 130 คน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลประกอบด้วยสถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ และ
การวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณแบบขั้นตอน
ผลการวิจัยพบว่า 1) ระดับปัจจัยในการปฏิบัติงานและระดับความผูกพันต่อองค์กรอยู่ในระดับมาก และ 2) ปัจจัยที่ส่งผลต่อความผูกพันต่อองค์กรอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < 0.01) เรียงตามลำดับความสำคัญ ได้แก่ การทำงานเป็นทีมและมีส่วนร่วม ความมีจริยธรรม ความคิดสร้างสรรค์ และการมีวิสัยทัศน์นำการเปลี่ยนแปลง
ข้อเสนอแนะในการนำผลวิจัยไปใช้ ได้แก่ การพัฒนาโปรแกรมฝึกอบรม
เพื่อเสริมสร้างทักษะการทำงานเป็นทีม การจัดทำแนวปฏิบัติด้านจริยธรรมองค์กร การส่งเสริมวัฒนธรรมที่เอื้อต่อความคิดสร้างสรรค์ การพัฒนาภาวะผู้นำเชิงวิสัยทัศน์ และ
การออกแบบระบบประเมินผลการปฏิบัติงานที่สอดคล้องกับปัจจัยทั้ง 4 ด้าน เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการทำงานและความผูกพันต่อองค์กรของบุคลากรในสถาบันอุดมศึกษา

รูปแบบการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ตามหลักการบริหารงานคุณภาพ (PDCA) ของเทศบาลเมืองเพชรบุรี อำเภอเมืองเพชรบุรี จังหวัดเพชรบุรี

2024-01-09T15:09:01+07:00

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ของเทศบาลเมืองเพชรบุรี 2) ศึกษาปัจจัยการบริหารงานคุณภาพ (PDCA) ที่ส่งผลต่อการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ของเทศบาลเมืองเพชรบุรี และ 3) ทดลองเสนอรูปแบบการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ตามหลักการบริหารงานคุณภาพ (PDCA) ที่เหมาะสมของเทศบาลเมืองเพชรบุรี ใช้การวิจัยแบบผสมผสาน เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ โดยใช้แบบสอบถามเก็บข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ บุคลากรที่ปฏิบัติงานในเทศบาลเมืองเพชรบุรี จำนวน 181 คน ส่วนการวิจัยเชิงคุณภาพใช้วิธีการสัมภาษณ์เชิงลึกจากผู้ให้ข้อมูลสำคัญ ได้แก่ ผู้บริหารของหน่วยงาน จำนวน 8 คน นำมาวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การถดถอยแบบพหูคูณ และการวิเคราะห์เชิงเนื้อหา
ผลการวิจัยพบว่า 1) ระดับการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ของเทศบาลเมืองเพชรบุรีในภาพรวมอยู่ในระดับมาก ค่าเฉลี่ย (𝑥̅ = 4.11, S.D.= 0.50) 2) ปัจจัยการบริหารงานคุณภาพที่ส่งผลต่อการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ของเทศบาลเมืองเพชรบุรี ได้แก่ ด้านการวางแผน และด้านการตรวจสอบ มีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 และ 3) การทดลอง
รูปแบบการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ตามหลักการบริหารงานคุณภาพ (PDCA) ของเทศบาลเมืองเพชรบุรี อำเภอเมืองเพชรบุรี จังหวัดเพชรบุรี ได้รูปแบบที่เหมาะสม คือ “TEDLPC Model” ประกอบด้วย ด้านการฝึกอบรม (T: Training) ด้านการศึกษา (E: Education), ด้านการพัฒนา (D: Development) ด้านการเรียนรู้ (L: Leaning) ด้านการวางแผน
(P: Plan) และด้านการตรวจสอบ (C: Check) ทำให้ค้นพบว่ารูปแบบการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ของเทศบาลเมืองเพชรบุรีที่เหมาะสม ต้องมีการวางแผนในเรื่องงบประมาณ วิธีการ รวมถึงมีการสำรวจความต้องการของบุคลากรในการพัฒนาตนเอง และมีการแต่งตั้งคณะกรรมการวัดผล ประเมินผลการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ แล้วนำมาหาวิธีการแก้ไขปัญหาต่อไป รูปแบบที่ได้สามารถนำมาประยุกต์ใช้ในการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ให้เป็นประโยชน์ต่อองค์กรได้

คุณภาพการให้บริการประชาชนของเทศบาลเมืองหัวหิน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์

2024-12-24T13:58:48+07:00

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับคุณภาพการให้บริการประชาชนของเทศบาลเมืองหัวหิน 2) เปรียบเทียบความสัมพันธ์ระหว่างลักษณะส่วนบุคคลกับคุณภาพการให้บริการของเทศบาลเมืองหัวหิน 3) ศึกษาความสัมพันธ์เชิงเหตุผลระหว่างปัจจัยในการให้บริการกับคุณภาพการให้บริการประชาชนของเทศบาลเมืองหัวหิน และ 4) ศึกษาแนวทางการพัฒนาคุณภาพการให้บริการประชาชนของเทศบาลเมืองหัวหิน โดยใช้การวิจัยแบบผสมผสาน กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ตัวแทนชุมชนที่อาศัยอยู่ในเทศบาลเมืองหัวหิน จำนวน 400 คน ใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูล และผู้ให้ข้อมูลสำคัญ ได้แก่ ตัวแทนผู้นำชุมชน จำนวน 8 คน ใช้การสัมภาษณ์เชิงลึก เป็นเครื่องมือในการวิจัย วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติค่าร้อยละ การแจกแจงความถี่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การถดถอยแบบพหุคูณ และการวิเคราะห์เชิงเนื้อหา
ผลการวิจัยพบว่า 1) คุณภาพการให้บริการประชาชนของเทศบาลเมืองหัวหิน ในภาพรวมอยู่ในระดับมาก ค่าเฉลี่ย (𝑥̅= 3.88, S.D. = 0.65) 2) ลักษณะส่วนบุคคลที่
แตกต่างกัน มีความคิดเห็นต่อคุณภาพการให้บริการประชาชนของเทศบาลเมืองหัวหิน
ไม่แตกต่างกัน 3) ปัจจัยที่มีผลต่อคุณภาพการให้บริการ ด้านกระบวนการให้บริการ
ด้านความคาดหวังของผู้รับบริการ มีความสัมพันธ์เชิงเหตุผลกับคุณภาพการให้บริการประชาชนของเทศบาลเมืองหัวหิน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.001 และด้าน
การปฏิบัติงานของเจ้าหน้าที่ มีความสัมพันธ์เชิงเหตุผลกับคุณภาพการให้บริการประชาชนของเทศบาลเมืองหัวหิน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 และ 4) แนวทาง
การพัฒนาคุณภาพการให้บริการประชาชนของเทศบาลเมืองหัวหิน พบว่า ควรมีการนำปัจจัยในการให้บริการ ด้านกระบวนการให้บริการ ด้านความคาดหวังของผู้รับบริการ และด้านการปฏิบัติงานของเจ้าหน้าที่ มาประยุกต์ใช้ในการพัฒนาคุณภาพการให้บริการ ดังนี้ ควรจัดเตรียมสถานที่และที่จอดรถให้เพียงพอ ควรมีการฝึกอบรมพนักงานเกี่ยวกับการให้บริการอย่างต่อเนื่อง พนักงานควรมีความพร้อมให้บริการประชาชนด้วยความเต็มใจ กระตือรือร้น รวดเร็ว ดูแลและเอาใจใส่ให้บริการอย่างตั้งอกตั้งใจ ควรจัดสรรพนักงานที่มีทักษะ ความรู้ความสามารถให้ตรงตามตำแหน่งหน้าที่

บทบรรณาธิการ

2025-03-25T11:19:52+07:00