ทุนมนุษย์ : กุญแจเพื่อการพัฒนาชาติสิงค์โปร์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การเปลี่ยนแปลงในปัจจุบันนั้นมีความซับซ้อนและท้าทายมากขึ้น การบริหารจัดการในทุกภาคส่วนไม่ว่าจะเป็นภาคธุรกิจ รัฐวิสาหกิจ หรือหน่วยงานราชการ ล้วนต้องปรับเปลี่ยนการบริหารจัดการของตนเองเพื่อให้สามารถแข่งขันและสร้างการเติบโตขององค์กรให้เป็นไปอย่างต่อเนื่อง “ทุนมนุษย์ (Human Capital)” กลายเป็นทุนสำคัญขององค์กรซึ่งสามารถสร้างความได้เปรียบในการแข่งขันและสร้างคุณค่าได้อย่างมหาศาลให้กับองค์กร ดังนั้นบทความวิชาการฉบับนี้ ผู้เขียนจึงมุ่งอธิบายถึงความหมายของ ทุนมนุษย์ คุณสมบัติของทุนมนุษย์ ความสำคัญของทุนมนุษย์ หลักการและแนวคิดของ ทุนมนุษย์ โดยผู้เขียนได้ศึกษาและรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับการพัฒนาทุนมนุษย์ที่ประสบความสำเร็จของประเทศสิงคโปร์ซึ่งใช้ระบบการศึกษาที่มีคุณภาพเป็นตัวขับเคลื่อนการพัฒนา ช่วยสะท้อนให้เห็นถึงปัญหาของการพัฒนาทุนมนุษย์ภายในประเทศ โดยเฉพาะในเรื่องของการปฏิรูประบบการศึกษาของไทยที่ควรหันมาให้ความสำคัญกับการคำนึงถึงความสามารถของ
ผู้เรียนเป็นหลัก พร้อมทั้งมุ่งเน้นการสร้างสังคมไทยให้เป็นสังคมแห่งการเรียนรู้ของคนในทุกช่วงวัย
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ต้นฉบับทุกเรื่องที่พิมพ์เผยแพร่ได้รับการตรวจสอบความถูกต้องทางวิชาการโดยผู้ทรงคุณวุฒิ (Peer Peview) เฉพาะสาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ การตีพิมพ์บทความซ้ำต้องได้รับการอนุญาตจากกองบรรณาธิการเป็นลายลักษณ์อักษร
เอกสารอ้างอิง
ธนาคารโลก. (2018). ดัชนีชี้วัดการพัฒนาทุนมนุษย์ ปี 2018. [ออนไลน์]. เข้าถึงได้
จาก https://www.worldbank.org/en/data/interactive/2018/10/18/
human-capital-index-and-components-2018. [2562, สิงหาคม 26].
ธำรงศักดิ์ คงคาสวัสดิ์. (2550). ทุนมนุษย์ การกำหนดตัวชี้วัดเพื่อพัฒนา. กรุงเทพฯ :
สมาคมส่งเสริมเทคโนโลยี (ไทย - ญี่ปุ่น).
นิสดารก์ เวชยานนท์. (2559). การบริหารทุนมนุษย์เชิงกลยุทธ์เพื่อเพิ่มมูลค่า
(พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ : คณะรัฐประศาสนศาสตร์ สถาบันบัณฑิต
พัฒนบริหารศาสตร์.
ภูวดล ทรงประเสริฐ. (2546). ชาวจีนโพ้นทะเลในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้สมัยใหม่.
กรุงเทพฯ : รายงานการวิจัยสำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
สำนักวิชาการ สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร. (2559). การปฏิรูปการศึกษาของ
สาธารณรัฐสิงคโปร์. [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก http://www.parliament.
go.th/library. [2562, สิงหาคม 26].
ศิริพงษ์ เศาภายน. (2551). ทุนมนุษย์และบทบาทในการพัฒนาองค์กร. วารสาร
รามคำแหง. 25(4), 200 - 210.
ศุภเจตน์ จันทร์สาส์น. (2556). ทุนมนุษย์และการพัฒนาอย่างยั่งยืนของประเทศไทย.
วารสารศรีปทุมปริทัศน์. 13(2), 72 - 82.
Baptiste, I. (2001). Educating lone wolves: Pedagogical implications of
human capital theory. Adult Education Quarterly. 51(3), 184 – 201.
International Institute for Management Development. (2019). IMD World
Competitiveness Rankings 2019. [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก https://www.
imd.org/wcc/world-competitiveness-center-rankings/world-compet
itiveness-ranking-2019/. [2562, สิงหาคม 26].
