มันนิ-ซาไก ดนตรีชนพื้นเมืองภาคใต้
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิชาการฉบับนี้ ผู้เขียนมุ่งเน้นการศึกษาดนตรีชาติพันธุ์มันนิที่อาศัยบริเวณเทือกเขาบรรทัดบริเวณจังหวัด ตรัง พัทลุง ยะลา จนถึงรัฐเคดาห์ รัฐกลันตัน ประเทศมาเลเซีย ในประเด็นการเปลี่ยนแปลงของดนตรี โดยการนำเสนอมุมมองด้านการมีปฏิสัมพันธ์ทางสังคมที่มีต่อวัฒนธรรมดนตรีของชาวมันนิ เช่น 1. การเปลี่ยนแปลงเรื่องของการดำรงชีวิตในป่า ปริมาณอาหารและสัตว์ป่าที่น้อยลง 2. การเปลี่ยนเรื่องความเชื่อเรื่องวิญญาณในป่ามาเป็นการนับถือศาสนาอิสลาม 3. การรับรู้วัฒนธรรมหรือสื่อดนตรีสมัยใหม่ จากสภาพปัจจัยดังกล่าวทำให้ชาวมันนิเริ่มมีการปรับตัวในด้านต่าง ๆ ให้เข้ากับสภาพสังคมปัจจุบันเพื่อความอยู่รอดและเพื่อรักษาวัฒนธรรมทางดนตรีของตนเองให้ดำรงอยู่
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ต้นฉบับทุกเรื่องที่พิมพ์เผยแพร่ได้รับการตรวจสอบความถูกต้องทางวิชาการโดยผู้ทรงคุณวุฒิ (Peer Peview) เฉพาะสาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ การตีพิมพ์บทความซ้ำต้องได้รับการอนุญาตจากกองบรรณาธิการเป็นลายลักษณ์อักษร
References
Brandt, J.H. (1961). The negrito of peninsular Thailand. Journal of the Siam Society, 49, 123-158.
Ismail, E., Amini, F., Razak, S.A., Zaini, H.M., Farhour, R. & Zilfafalil, B.A. (2013). Peninsular Malaysia's negrito orang asli and its theory of African origin. Sains Malaysiana, 42(7), 921-926.
Miller, T.E. & Williams, S. (1998). The Garland Ensyclopedia of World Music. New York: Garland Publishing.
Blench, R. (2006). Musical instruments and musical practice as markers of the Austronesian expansion post-Taiwan. Manila, Philippines: University of the Philippines.
Lawergren, B. (1988). The origin of musical instruments and sounds. Anthropos, 83, 31-45.