The Model of Management for Community Economic Development of Golden Banana Farmers in Tha Yang District, Phetchaburi Province

Main Article Content

Watcharin Sahwangdee
Wipavanee Phuekbuakhoa
Supanut Subnawin

Abstract

 This research aims to 1) study the level of management and the
community's economic potential of farmers; 2) study the management factors that affect enhancing the community's economic potential of farmers; and 3) create a management model to enhance the community's economic potential of golden banana growers in Tha Yang district, Phetchaburi province. This study employed a mixed method, collecting data from 350 registered farmers and golden banana growers in Tha Yang district, Phetchaburi province. The study
analyzed the data using percentage, mean, standard deviation, and stepwise multiple regression analysis. The purposive sampling method was used to
conduct the qualitative study by selecting data from 12 key informants of farmers, and golden banana growers in Tha Yang district, Phetchaburi province. The data presented the information in a descriptive form.
The research results were as follows: 1) farmers practiced management and the community's economic potential at the highest possible level. The
average values were 4.78 and 4.75, respectively; 2) The management factors that affected enhancing the community's economic potential were clarity of
marketing (X8), directing (X3), capital (X5), controlling (X4), and production (X7), with prediction efficiency at 72.80%, written as a regression equation; 3) the
regression equation can be expressed as follows: marketing supports productivity, production planning in line with the market, providing reliable internal and
external funding sources, organizing staff to supervise the production, and
promoting the production of safe crops or organic agriculture. Gaining new
knowledge in formulating policies and planning management models is crucial for enhancing the potential of the community economy and the network of related golden banana farmers.

Article Details

How to Cite
Sahwangdee, W., Phuekbuakhoa, W. ., & Subnawin, S. . (2024). The Model of Management for Community Economic Development of Golden Banana Farmers in Tha Yang District, Phetchaburi Province. Journal of Humanities and Social Sciences Suratthani Rajabhat University, 16(1), 226–257. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jhsc/article/view/270721
Section
Research Article

References

กรมส่งเสริมการเกษตร กระทรวงเกษตรและสหกรณ์. (2564). แนวทางการดำเนินงาน

กลุ่มส่งเสริมอาชีพการเกษตร. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์สำนักพัฒนาการถ่ายทอด

เทคโนโลยี.

จินดารัตน์ ชูคง. (2563). ปัจจัยสู่ความสำเร็จของวิสาหกิจชุมชน กรณีศึกษากลุ่มเกษตรกร

ทำสวนเขาทะลุ ตำบลเขาทะลุ อำเภอสวี จังหวัดชุมพร. การค้นคว้าอิสระ รป.ม.

(สหวิทยาการเพื่อการพัฒนาท้องถิ่น). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

จุฬารัตน์ บุษบงษ์. (2555). แนวทางการบริหารจัดการสหกรณ์ยางพา: 1019 รา ตำบลห้วง

น้ำขาว อำเภอเมือง จังหวัดตราด. ภาคนิพนธ์ บธ.ม. (บริหารธุรกิจ). จันทบุรี:

มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี.

เจนจิรา วงศ์วรรณ, นฑินี อนุประเสริฐ, วิไลรัฐ ผึ้งไผ่งาม, และ ศิริพร เผือกผ่อง. (2560).

กลยุทธ์การตลาดเพื่อพัฒนา การส่งออกสินค้าชุมชน ประเภท กล้วยหอมทอง

ของสหกรณ์การเกษตรท่ายาง จำกัด อำเภอท่ายาง จังหวัดเพชรบุรี. รายงานสืบ

เนื่องจากการประชุมวิชาการระดับชาติครั้งที่ 6 “วิทยาการจัดการวิชาการ

: การวิจัยยุคประเทศไทย 4.0”, เชียงราย: มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย.

ฉัฐชฎา ประสงค์สุข. (2556). ปัจจัยและกลยุทธ์ทางการผลิตที่มีผลต่อการดำเนินงานด้าน

การส่งออกกล้วยของสหกรณ์การเกษตรไทยไปประเทศญี่ปุ่น. วิทยานิพนธ์

บธ.ม. (ธุรกิจระหว่างประเทศ). ปทุมธานี: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคล

ธัญบุรี.

ชยกร แสงกล้า. (2557). แนวทางการปฏิบัติตามบทบาทการส่งเสริมเศรษฐกิจชุมชนตาม

หลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงของผู้นำท้องถิ่นในอำเภอคลองลาน จังหวัด

กำแพงเพชร. วิทยานิพนธ์ รป.ม. (การปกครองท้องถิ่น). กำแพงเพชร:

มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร.

ณรงค์ เพ็ชรประเสริฐ. (2557). ธุรกิจชุมชน: เส้นทางที่เป็นไปได้. กรุงเทพฯ: เอ็กซเปอร์เน็ท.

ณัฎฐนันธ์ วรรณคีรี, และ ส่งเสริม หอมกลิ่น. (2557). การวิเคราะห์ประสิทธิภาพการดำเนิน

งานของสหกรณ์การเกษตรในจังหวัดอุดรธานีด้วยแบบจำลองการวิเคราะห์

ข้อมูลโอบล้อม. การศึกษาค้นคว้าอิสระ บธ.ม. (เกษตรศาสตร์และสหกรณ์).

นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

ธเนศ ศรีวิชัยลำพันธ์. (2558). การพัฒนาเศรษฐกิจชุมชน. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัย

เชียงใหม่.

นภสร สิทธิจันดา. (2556). การดำเนินงานด้านการพัฒนาเศรษฐกิจชุมชนขององค์การ

บริหาร ส่วนตำบลทรงธรรม อำเภอเมือง จังหวัดกำแพงเพชร. การศึกษาค้นคว้า

อิสระ รป.ม. (การปกครองท้องถิ่น). กำแพงเพชร: มหาวิทยาลัยราชภัฏ

กำแพงเพชร.

บัญชา อินทะกูล. (2560). กลยุทธ์การพัฒนาเพื่อเพิ่มศักยภาพและขีดความสามารถด้าน

การบริหาร จัดการวิสาหกิจชุมชนจังหวัดเชียงใหม่อย่างยั่งยืน. รายงานการวิจัย.

เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

รังสรรค์ อินทน์จันทน์, และ พงษ์ศักดิ์ ซิมมอนด์ส. (2560). การบริหารภาครัฐ. มหาสารคาม:

สาขารัฐประศาสนศาสตร์ คณะรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์ มหาวิทยาลัย

ราชภัฏมหาสารคาม.

วสนันทน์ ศิริเลิศสกุล. (2556). ศักยภาพการจัดการที่มีผลต่อความสำเร็จของเกษตรกร

ชาวนาในเขตอำเภอบางเลน จังหวัดนครปฐม. วิทยานิพนธ์ ศศ.ม. (การจัดการ

ภาครัฐและภาคเอกบน). นครปฐม: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.

วัชรา ปลอดใหม่. (2560). แนวทางการพัฒนาการบริหารงานกลุ่มเกษตรกรในจังหวัด

ชุมพร. การศึกษาค้นคว้าอิสระ บธ.ม. (เกษตรศาสตร์และสหกรณ์). นนทบุรี:

มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

วัชรินทร์ สว่างดี. (2566). รูปแบบการบริหารจัดการเพื่อยกระดับศักยภาพเศรษฐกิจชุมชน

ของกลุ่มเกษตรกรผู้ปลูกกล้วยหอมทอง อำเภอท่ายาง จังหวัดเพชรบุรี.

วิทยานิพนธ์ รป.ม. (รัฐประศาสนศาสตร์). เพชรบุรี: มหาวิทยาลัยราชภัฏ

เพชรบุรี.

วริศรา คลังนุ่ม. (2562). การบริหารจัดการกลุ่มวิสาหกิจชุมชนปลูกผักและผลไม้ปลอดสาร

พิษดอกบัว ตำบลบ้านตุ่น อำเภอเมือง จังหวัดพะเยา. วิทยานิพนธ์ บธ.ม. (การ

บริหารธุรกิจ). พะเยา: สถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค.

วิโรจน์ สารรัตนะ. (2556). กระบวนทัศน์ใหม่ทางการศึกษา กรณีทัศนะต่อการศึกษา

ศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: ทิพย์วิสุทธิ์.

วิษณุ ปัญญายงค์, และ สถาพร วิชัยรัมย์. (2562). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการนำนโยบายการ

พัฒนาเศรษฐกิจชุมชนไปปฏิบัติที่เทศบาลตำบลในจังหวัดบุรีรัมย์. รมยสาร,

(2), 265-272.

ศิริพร พงศ์ศรีโรจน์. (2554). องค์การและการจัดการ. กรุงเทพฯ: พัฒนาการศึกษา.

ศิริวรรณ เสรีรัตน์, และ ศุภร เสรีรัตน์. (2560). การบริหารการตลาดยุคใหม่

ฉบับปรับปรุงใหม่. กรุงเทพฯ: ธรรมสาร.

ศุภณัฏฐ์ ทรัพย์นาวิน. (2554). การนำนโยบายการบริการสาธารณะแก่ผู้สูงอายุไปปฏิบัติ:

กรณีศึกษาองค์การบริหารส่วนตำบล 16 แห่ง. ดุษฎีนิพนธ์ ปร.ด.

(รัฐประศาสนศาสตร์). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

ศูนย์เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร กระทรวงพาณิชย์. (8 สิงหาคม 2561). สรุปการ

ส่งออก/นำเข้าสินค้าของไทย. https://tradereport.moc.go.th/

TradeThai.aspx

ศูนย์วัฒนธรรมเทคโนโลยีหลังการเก็บเกี่ยว. (12 ตุลาคม 2562). กล้วยหอมทองอินทรีย์

ไทยยังเป็นที่ต้องการของญี่ปุ่น. https://www.phtnet.org/news52/view-

news.asp?nID=142

สหกรณ์การเกษตรท่ายาง จำกัด. (2 ตุลาคม 2564). จำนวนสมาชิกกลุ่มเกษตรกรภายใน

จังหวัดเพชรบุรีแยกตามประเภทกลุ่มเกษตร. https://web.cpd.go.th/

phetchaburi/

สำนักงานเกษตรและสหกรณ์จังหวัดเพชรบุรี. (2565). ข้อมูลพื้นฐานของจังหวัดเพชรบุรี.

เพชรบุรี: สำนักงานฯ.

สำนักงานมาตรฐานสินค้าเกษตรและอาหารแห่งชาติ. (2559). กรอบยุทธศาสตร์: การ

จัดการด้านอาหารของประเทศไทย (พิมพ์ครั้งที่ 2). นนทบุรี: สำนักงานคณะ

กรรมการอาหารและยา กระทรวงสาธารณสุข, สำนักงานมาตรฐานสินค้า

เกษตรและอาหารแห่งชาติ กระทรวงเกษตรและสหกรณ์.

Best, J. W. (1981). Research in Education. New Jersey: Prentice-Hall.

Cronbach, L. J. (1970). Essentials of Psychological Test (5th ed). New York:

Harper Collins.