Political Discourse and Discursive Practices of Political Parties on Contemporary Electoral Fields in Surat Thani Province

Main Article Content

Thanisorn Tatisunthon
Aussiri Lapi-e and
Chaiwat Puakkong

Abstract


The objectives of this research article were 1) to study the formation of political ideology among the Democratic Party. and, Palang Pracharath Party in the Contemporary Context Area 1, Surat Thani Province; and 2) to Propos forms of discourse and discourse operations through political parties in the contemporary context Area 1, Surat Thani Province. It is a qualitative 
research. Data were collected from the survey of relevant literature 
documents. Moreover, detailed data insights were collected from eight people was chosen using a purposive sampling method. The data were presented in a descriptive analysis.         
The results of the study indicated that 1) political ideology formation between the Democratic Party and the Palang Pracharath Party discovered that the Democratic Party has a liberal-classical ideology that leans 
conservative. While the Pracharat Party maintains state interests through a liberal economic ideology. 2) proposing a type of discourse and political party discourse was discovered that the presence of a political party under the condition of support connects the phenomenon via a political actor in three forms: 1) expanding the state's ideological mechanism, 2) resisting state ideological mechanism expansion, and 3) expanding the state's 
ideological mechanism through alternative networks. Such circumstances may reflect political struggles that reproduce the discourses of traditional ideological sets. When considering the future trend, the party is more 
important than the individual, creating a space for political actors through the opposing party. This is expected to lead to the establishment of new political parties in the area. It is a new kind of struggle for popularity 
phenomenon that clearly extends contemporary ideology.

 


Article Details

How to Cite
Tatisunthon, T., Lapi-e and, A. ., & Puakkong, C. . (2023). Political Discourse and Discursive Practices of Political Parties on Contemporary Electoral Fields in Surat Thani Province. Journal of Humanities and Social Sciences Suratthani Rajabhat University, 15(1), 105–135. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jhsc/article/view/263176
Section
Research Article

References

ทักษ์ เฉลิมเตียรณ. (2561). การเมืองระบบพ่อขุนอุปถัมภ์แบบเผด็จการ (พิมพ์ครั้งที่ 5).

กรุงเทพฯ: มูลนิธิโครงการตำราสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์.

บุญศรี มีวงศ์อุโฆษ์. (2555). แนวทางการปฏิรูประบบการเลือกตั้งและพรรคการเมือง.

กรุงเทพฯ: สำนักวิจัยและพัฒนา สถาบันพระปกเกล้า.

ประดิษฐ์ ยมานันท์. (2559). การปฏิรูปพรรคการเมือง = Reforms in Political Parties.

กรุงเทพฯ: มูลนิธิสถาบันพัฒนาความเป็นพลเมือง.

พรรคประชาธิปัตย์. (2545). พรรคประชาธิปัตย์. https://www.democrat.or.th/

about/document/

พิทยา มาศมินทร์ไชยนรา. (2548, เมษายน-กันยายน). วัฒนธรรมทางการเมืองของไทย:

ข้อสังเกตและพิจารณา. วารสารปาริชาต, 18(1), 91-94.

ภาวิณี คงฤทธิ์. (2563). ‘คนดี’ ในสายตาพี่บ่าว ถอดรหัสวัฒนธรรมการเมืองภาคใต้.

https://decode.plus/20200904/

วัชรพล พุทธรักษา. (2549). รัฐบาลทักษิณกับความพยายามสร้างสภาวะการครอง

อำนาจนำ. วิทยานิพนธ์ ร.ม. (การปกครอง). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

วัชรา ไชยสาร. (2544). ระบบการเลือกตั้งกับการเมืองไทยยุคใหม่ (พิมพ์ครั้งที่ 2).

กรุงเทพฯ: นิติธรรม.

วัลลภ รัฐฉัตรานนท์. (2557). เทคนิควิจัยทางสังคมศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ:

มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

วิชญ์จำเริญ มณีแสง. (2559). วาทกรรมทางการเมืองของพรรคประชาธิปัตย์. วิทยานิพนธ์

ปร.ด. (การจัดการ). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

สติธร ธนานิธิโชติ, และ ไชยันต์ ไชยพร. (2563). ความเป็นสถาบันของพรรคการเมืองกับ

การพัฒนาประชาธิปไตย: ศึกษากรณีพรรคการเมืองไทยภายใต้พระราชบัญญัติ

ประกอบรัฐธรรมนูญว่าด้วยพรรคการเมือง พ.ศ. 2560. กรุงเทพฯ: สถาบันพระ

ปกเกล้า.

สัณหพจน์ สุขศรีเมือง. (2563, ตุลาคม-ธันวาคม). ยุทธศาสตร์พลังประชารัฐกับชัยชนะใน

ภาคใต้. วารสารการวิจัยการบริหารการพัฒนา, 10(4), 131-145.

สำนักงานคณะกรรมการการเลือกตั้งจังหวัดสุราษฎร์ธานี. (2562). รายชื่อผู้สมัครรับเลือก

ตั้ง ส.ส. แบบแบ่งเขตเลือกตั้งที่ได้รับคะแนนสูงสุด รายจังหวัด. https://www.ect.

go.th/ewt/ewt/ect_th/download/article/article_20190328165029 สำนักงานคณะกรรมการสิทธิมนุษยชนแห่งชาติ. (2557). รายงานเรื่องคณะรักษาความ

สงบแห่งชาติ (คสช.) และรัฐบาลชั่วคราว (พฤษภาคม – ตุลาคม 2557).

https://www.nhrc.or.th/News/Information-News

หลุยส์ อัลธูแชร์. (2529). อุดมการณ์และกลไกทางอุดมการณ์ของรัฐ. กรุงเทพฯ:

สถาบันวิจัยสังคมจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

อนุชา พละกุล. (2564). โลกทัศน์ของพลเมืองกับอุดมการณ์ทางการเมืองการปกครอง

กระแสหลักในศตวรรษที่ 21. รายงานสืบเนื่องจากการประชุมวิชาการระดับชาติ

ครั้งที่ 7 “วิถีพุทธ วิถีชุมชน รากฐานชีวทัศน์เชิงสังคมล้านนาในสังคมวิถีใหม่”

ณ วิทยาลัยสงฆ์ลำพูน มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, 9(7), 660-

http://lpn.mcu.ac.th/mculpn/wp-content/uploads/2021/03/A-

A5-659-673

อัศว์ศิริ ลาปีอี. (2563). การสำรวจอัตลักษณ์ทางการเมืองเพื่อพัฒนาความเป็นพลเมืองใน

ระบอบประชาธิปไตยของประชาชนจังหวัดสุราษฎร์ธานี. สุราษฎร์ธานี:

มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี.

Fairclough N. (2010). Critical Disourse Andlysis: The Criticol Study of

language. London: Routledge.

Kurian, G. (2011). The encyclopedia of political science.

Washington: CQ Press.

Morley M. (1998). How to Manage Your Global Reputation : Aguide to the

Dynamics of International Public Relations. Hampshire and London:

Macmillan Press Ltd.

บุคคลานุกรม

จิรวรรณ สารสิทธิ์ (ผู้ให้สัมภาษณ์) ธนิสร ตาทิสุนทร (ผู้สัมภาษณ์). ณ เทศบาลท่าฉาง

อำเภอท่าฉาง จังหวัดสุราษฎร์ธานี. เมื่อวันที่ 15 พฤษภาคม 2565.

ชูศักดิ์ เอกเพชร (ผู้ให้สัมภาษณ์) ธนิสร ตาทิสุนทร (ผู้สัมภาษณ์). ณ มหาวิทยาลัย

ราชภัฏสุราษฎร์ธานี อำเภอเมือง จังหวัด สุราษฎร์ธานี. เมื่อวันที่ 18 พฤษภาคม

ภานุ ศรีบุศยกาญจน์ (ผู้ให้สัมภาษณ์) ธนิสร ตาทิสุนทร (ผู้สัมภาษณ์). ณ ที่ทำการ

พรรคพรรคประชาธิปัตย์จังหวัดสุราษฏร์ธานี เขต 1 อำเภอเมือง จังหวัด

สุราษฎร์ธานี. เมื่อวันที่ 7 เมษายน 2565.