A Study of Misconceptions in the Khun Chang Khun Phaen Literature of Mathayomsuksa 6 Students

Main Article Content

Sureerat Aksornkan
Nanthawat Srikhongkaew

Abstract

This research aims to study 1) The misconceptions in the literature on the Khun Chang Khun Phaen of Mathayomsuksa 6 students and 2) The cause of the misconceptions in the literature of the Khun Chang Khun Phaen of Mathayomsuksa 6 students by using survey research. The population is Mathayomsuksa 6 students at schools under the Office of Secondary
Education Service Areas in Suratthani Province, Academic Year 2021, with 5,030 students. The study used a sample group of 371 students, employing multi-stage sampling. The data were collected by administering a
questionnaire as a research tool. An analysis of the data was Percentage with appropriate description.
The study results were as follows: 1) The students had 24.51% of misunderstandings. 2) The reasons that caused the misconceptions were
arranged in descending order as follows: Summarizing self-knowledge 36.70 percent exposure from the media, 27.70 percent of teachers' teaching, 24.60 percent, and 11.00 percent from imagination. Three factors cause
inconsistent concepts in the Khun Chang Khun Phaen literature: learners, teachers, and media presenting literary content for entertainment.
Therefore, the information can help to develop the teaching and learning process.

Article Details

How to Cite
Aksornkan, S., & Srikhongkaew, N. (2023). A Study of Misconceptions in the Khun Chang Khun Phaen Literature of Mathayomsuksa 6 Students. Journal of Humanities and Social Sciences Suratthani Rajabhat University, 15(2), 74–96. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jhsc/article/view/260750
Section
Research Article

References

กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐานพุทธศักราช 2551.

กรุงเทพฯ: กระทรงศึกษาธิการ.

กิ่งกาญจน์ บูรณสินวัฒนกูล. (2559). การพัฒนารูปแบบการเรียนร้โดยใช้กระบวนการคิด

สร้างสรรค์ของ Plsek ร่วมกับทฤษฎีเชาวน์ปัญญาสามองค์ประกอบของ Sternberg

เพื่อเสริมสร้างความสามารถในการเขียนเล่าเรื่องเชิงสร้างสรรค์ของนักศึกษา

ระดับปริญญาบัณฑิต. วิทยานิพนธ์ ปร.ด. (หลักสูตรและการสอน). กรุงเทพฯ:

บัณฑิต วิทยาลัยมหาวิทยาลัยศิลปากร.

เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์. (2549). การคิดเชิงวิเคราะห์ (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ:

ซัคเซสมีเดีย.

ชลธิชา ศิริอมรพันธ์. (2562). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนวรรณคดีไทยเชิงผลิต

ภาพ เพื่อส่งเสริมความรับผิดชอบและสำนึกทางสังคม. วิทยานิพนธ์ ศษ.ด.

(หลักสูตรและการสอน). กรุงเทพฯ: วิทยาลัยครุศาสตร์ มหาวิทยาลัย

ธุรกิจบัณฑิต.

ณัฏฐ์ ภูริพัฒน์ศิริ. (2561). เด็กดี-เด็กเก่ง คุณลักษณะของครอบครัวและโรงเรียน.

พัฒนาการเศรษฐกิจปริทรรศน์, 12(1), 56-79.

นันทวัฒน์ ศรีคงแก้ว. (2564). การศึกษามโนทัศน์ที่คลาดเคลื่อนในวรรณคดีเรื่อง ขุนช้าง

ขุนแผนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6. ภาคนิพนธ์ ค.บ. (ภาษาไทย).

สุราษฎร์ธานี: มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี.

ประพนธ์ เรืองณรงค์. (2557). พจนานุกรมภาษาในอาเซียน. กรุงเทพฯ: สถาพรบุ๊คส์.

พรทิพย์ ศิริสมบูรณ์เวช. (2547). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนวรรณคดีไทย

ตามทฤษฎีการตอบสนองของผู้อ่าน เพื่อเสริมสร้างความสามารถด้านการตอบ

สนองต่อวรรณคดีการอ่านเพื่อความเข้าใจ และการคิดไตร่ตรองของนิสิตระดับ

ปริญญาบัณฑิต. วิทยานิพนธ์ ค.ด. (หลักสูตรและการสอน). กรุงเทพฯ:

จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

พรธิดา สุขกรม. (2557). การศึกษามโนทัศน์ที่คลาดเคลื่อนและข้อผิดพลาดทาง

คณิตศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขต

พื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 1 และ 2. วิทยานิพนธ์ ค.ม. (การศึกษา

คณิตศาสตร์). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

พรรณรอง รัตนไชย. (2555). สภาพ ปัญหา และการนำเสนอแนวทางการพัฒนาการ

จัดการเรียนการสอนวรรณคดีและวรรณกรรม ในโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขต

พื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 16. วิทยานิพนธ์ ค.ม. (การสอนภาษาไทย).

กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

วิรัช ศิริวัฒนะนาวิน. (2544). การศึกษาการตั้งชื่อของคนไทย. วิทยานิพนธ์ อ.ม. (ภาษา

ไทย). กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.

ศิริเดช สุชีวะ. (2538). การวินิจฉัยมโนทัศน์ที่คลาดเคลื่อน. กรุงเทพฯ: ศูนย์ตำราและ

เอกสารทางวิชาการ คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สนิท ตั้งทวี. (2558). วรรณคดีพื้นฐาน. มหาสารคาม: ภาควิชาภาษาไทย คณะมนุษยศาสตร์

มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ มหาสารคาม.

สุวิมล เขี้ยวแก้ว. (2540). การสอนวิทยาศาสตร์ระดับมัธยมศึกษา. ปัตตานี: ภาควิชาการ

ศึกษา คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์วิทยาเขตปัตตานี.

Arslan, H. O., Cigdemoglu, C., & Moseley, C. (2012). A Three-Tier Diagnostic

Test to Assess Pre - Service Teachers' Misconceptions about Global

Warming, Greenhouse Effect, Ozone Layer Depletion, and Acid Rain.

International Journal of Science Education, 34(11), 1667-1686.

https: doi.org 10.1080/09500693. 2012. 680618

Chi, M. T. H. & R. D. Roscoe. (2002). The Process and Challenges of

Conceptual Change. In M. Limon and L. Mason (Eds), Reconsidering

Conceptual Change: Issues in Theory And Practice. Dordrecht, The

Netherlands: Kluwer Academic Publishers.

Fisher, K. M. A. (1985). Misconception in Biology : Amino Acid and Translation.

Journal of Research in Science Teaching, 22 (January), 53-62.

Suping, S. M. (2003). Conceptual Change among Students in Science.

Retrieved (September). http.7Avww. ericdigests.org/2004/change.

htmI.

Taro Yamane. (1973). Statistics: an introductory analysis. New York:

Harper & Row.

บุคลานุกรม

ณัฐชา ทองเดิม (ผู้ให้สัมภาษณ์) นันทวัฒน์ ศรีคงแก้ว (ผู้สัมภาษณ์). ณ โรงเรียนสุราษฎร์

พิทยา 2 ตำบลวัดประดู่ อำเภอเมือง จังหวัดสุราษฎร์ธานี. เมื่อวันที่ 22 มกราคม

พิไลวรรณ เพชรไฝ (ผู้ให้สัมภาษณ์) นันทวัฒน์ ศรีคงแก้ว (ผู้สัมภาษณ์). ณ โรงเรียน

สุราษฎร์ธานี 2 ตำบลมะขามเตี้ย อำเภอเมือง จังหวัดสุราษฎร์ธานี. เมื่อวันที่ 22

มกราคม 2565.

ภาณุมาศ ชุมแสง (ผู้ให้สัมภาษณ์) นันทวัฒน์ ศรีคงแก้ว (ผู้สัมภาษณ์). ณ โรงเรียน

สุราษฎร์ธานี ถนนดอนนก ตำบลตลาด อำเภอเมือง จังหวัดสุราษฎร์ธานี. เมื่อวัน

ที่ 9 มกราคม 2565.