A Trend of Change in the Vocabulary of Sakom Dialect Spoken by People of Three Generations

Main Article Content

Pharatee Benreem
Cherdchai Udomphan

Abstract

 The objectives of this research is to study using vocabulary of Sakom dialect spoken by three generations of people in Sakom subdistrict and to compare using Sakom dialect between different age and gender informants in the area by presenting the research results in descriptive analysis and descriptive statistics forms. The researcher collected data about Sakom language in fieldwork by using 140 semantic units, the sample is divided into three generations of people, the first aged 15-25 years old, the second aged 35-45 years old, and the third aged 55 years and older. There are totally thirteen data collection points. The researcher used two informants per age group per one data collection point. The total of informants is seventy-eight. The research found that 1) Informants age 55 years old and older use the most Sakom dialect vocabulary and Informants age 15-25 years old use the least. 2) Female informants have used Sakom dialect more than male informants. Informants age 15-25 years old have changed using the most vocabulary by using least of Sakom vocabulary in word category about intelligence, emotions and values, and they have used standard Thai language in word category about human relations the most. The research result pointed out that informants aged 15-25 years has changed using the most vocabulary that using Sakom dialect tent to be replaced by more standard Thai vocabulary.

Article Details

How to Cite
Benreem, P. . ., & Udomphan, C. (2020). A Trend of Change in the Vocabulary of Sakom Dialect Spoken by People of Three Generations. Journal of Humanities and Social Sciences Suratthani Rajabhat University, 12(2), 34–58. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jhsc/article/view/242506
Section
Research Article

References

เฉลิม มากนวล. (2526). ภาษาสะกอม. ปัตตานี: มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.

เชิดชัย อุดมพันธ์. (2543). ความสัมพันธ์ทางเชื้อสายของภาษาสะกอมกับภาษาตากใบ

และภาษาสงขลา. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย.

ปัตตานี: มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.

ฌัลลิกา มหาพูนทอง. (2559). การแปรของศัพท์และเสียงในภาษาไทยถิ่นภูเก็ตตาม

อายุ: การแสดงนัยของการสัมผัสภาษาถิ่น. วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรดุษฎี

บัณฑิต สาขาวิชาภาษาศาสตร์. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

นันทิญา พันธ์โชติ. (2558). การจัดกลุ่มความหมายของคำศัพท์ในพาดหัวข่าว

หนังสือพิมพ์ท้องถิ่นจังหวัดขอนแก่น. บัณฑิตศึกษา มนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์.

(1), 1-18.

ประทีป บุหลัน. (2554). การอนุรักษ์ภาษาไทย: ภาษาถิ่นใต้. รายงานการศึกษาอิสระ

ปริญญารัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต. วิทยาลัยการปกครองท้องถิ่น.

ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

สถาบันทักษิณคดีศึกษา. (2530). พจนานุกรมภาษาถิ่นใต้ พุทธศักราช 2525. (พิมพ์ครั้ง

ที่ 3). กรุงเทพฯ: สถาบันทักษิณคดีศึกษา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

สุวัฒนา เลี่ยมประวัติ. (2556). การแปรการใช้ศัพท์ของคนสามระดับอายุในภาษาไทดำ

อำเภอเขาย้อย จังหวัดเพชรบุรี. มหาวิทยาลัยศิลปากร. 33(1), 149-173.

อมรา ประสิทธิ์รัฐสินธุ์. (2550). ภาษาศาสตร์สังคม. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ:

จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

บุคลานุกรม

มามุ โต๊ะหยม (ผู้ให้สัมภาษณ์). ภารตี เบ็นหรีม (ผู้สัมภาษณ์). ณ บ้านบนลาน หมู่ที่ 9

ตำบลสะกอม อำเภอจะนะ จังหวัดสงขลา. เมื่อวันที่ 19 เมษายน พ.ศ.2562.