มาตรการทางกฎหมายในการป้องกันและปราบปรามอาชญากรรม ทางเทคโนโลยี: ศึกษากรณีการอายัดบัญชีและการกำหนดความรับผิด ของผู้ว่าจ้างและผู้ใช้บัญชีม้า

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาถึงแนวความคิด ทฤษฎี และผลงานที่เกี่ยวข้องเกี่ยวกับมาตรการทางกฎหมาย 2) เพื่อศึกษาถึงปัญหาข้อเท็จจริงและปัญหาข้อกฎหมายเกี่ยวกับมาตรการทางกฎหมายในการอายัดและกำหนดความรับผิดของผู้ใช้บัญชีม้าของราชอาณาจักรไทย และ 3) เพื่อศึกษาวิเคราะห์และเปรียบเทียบกฎหมายของราชอาณาจักรไทยกับกฎหมายของต่างประเทศ 4) เพื่อจะได้นำมาตรการทางกฎหมายของประเทศที่มีความเหมาะสมมาปรับใช้กับกฎหมายราชอาณาจักรไทย เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยศึกษาเอกสารตัวบทกฎหมาย ตำราทางวิชาการ บทความ และสื่ออิเล็กทรอนิกส์ ประกอบการสนทนากลุ่มและสัมภาษณ์เชิงลึกผู้เชี่ยวชาญ จากการศึกษาพบว่า มีปัญหาข้อเท็จจริงและปัญหาข้อกฎหมาย คือ 1.ในราชอาณาจักรไทยไม่มีการกำหนดนโยบายหรือวิธีการป้องกันไวรัสมัลแวร์ของเอกชน ดังนั้นควรมีการกำหนดนโยบายหรือวิธีการป้องกันไวรัสมัลแวร์ของเอกชนตามแนวทางของกฎหมายสหรัฐอเมริกา 2.ไม่มีเทคโนโลยีหรือโปรแกรมที่ตรวจจับมัลแวร์ จึงควรมีการนำเทคโนโลยีหรือโปรแกรมที่ตรวจจับมัลแวร์มาใช้ตามแนวทางของสาธารณรัฐสิงคโปร์ 3.การอายัดบัญชีในขณะทราบถึงการโจรกรรมด้วยตัวเอง ควรมีวิธีการการอายัดบัญชีด้วยตนเองได้ 4. ไม่มีบทกำหนดความรับผิดผู้ที่ถือครองบัญชีม้าหรือผู้ใช้บัญชีม้าที่แท้จริง จึงควรมีกฎหมายให้มีบทลงโทษชดใช้ค่าเสียหายแก่รัฐหรือผู้เสียหายด้วยตามหลักของสหรัฐอเมริกาและสาธารณรัฐฝรั่งเศสเพื่อให้สอดคล้องกับหลักการรักษาความมั่นคงปลอดภัยทางไซเบอร์ หลักการก่ออาชญากรรม หลักอาชญากรรมคอมพิวเตอร์ และหลักความรับผิดทางอาญา ซึ่งจะทำให้การป้องกันและปราบปรามอาชญากรรมทางเทคโนโลยีเกิดผลสัมฤทธิ์และสามารถแก้ไขปัญหาได้อย่างจริงจังมากยิ่งขึ้น องค์ความรู้จากการวิจัยนี้ คือ แนวทางการแก้ไขพ.ร.บ. การรักษาความมั่นคงปลอดภัยไซเบอร์ พ.ศ. 2562 โดยกำหนดนโยบายหรือวิธีการป้องกันไวรัสมัลแวร์โดยให้มีการร่วมมือกันหรือบูรณาการร่วมกันระหว่างหน่วยงานทั้งรัฐภาครัฐและภาคเอกชนในการทำแผนการป้องกันไวรัสมัลแวร์