แท็กซี่สายยิ้ม: รูปแบบการเสริมสร้างจิตบริการของคนขับรถแท็กซี่ ในเขตกรุงเทพมหานคร

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อวิเคราะห์สภาพปัญหาการให้บริการของคนขับรถแท็กซี่ในเขตกรุงเทพมหานคร เพื่อพัฒนากิจกรรมการเสริมสร้างจิตบริการของคนขับรถแท็กซี่ในเขตกรุงเทพมหานคร และเพื่อเปลี่ยนแปลงรูปแบบการให้บริการของคนขับรถแท็กซี่ให้เป็น แท็กซี่สายยิ้มในเขตกรุงเทพมหานคร เป็นการวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม โดยการใช้เครื่องมือจัดกิจกรรมเชิงปฏิบัติการประกอบด้วย AIC และ Workshop กับผู้เข้าร่วมจำนวน 10 คน ที่เป็นผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย นำเสนอผลโดยการใช้เทคนิคการเล่าเรื่อง
ผลการวิจัย พบว่า 1) สภาพปัญหาการให้บริการของคนขับรถแท็กซี่ พบว่า มีข้อเรียนจากผู้ใช้บริการรถแท็กซี่ 5 ประเด็นหลัก คือ การปฏิเสธผู้โดยสาร การแสดงกิริยาวาจาไม่สุภาพ การขับรถประมาทน่าหวาดเสียว การไม่ใช้มาตรค่าโดยสาร และการใช้มาตรค่าโดยสารผิดปกติ 2) การเสริมสร้างจิตบริการของคนขับรถแท็กซี่ ใช้กิจกรรมการอบรมเชิงปฏิบัติการ ประกอบด้วย การให้ความรู้เรื่องการเคารพกฎหมาย การให้บริการอย่างมืออาชีพ การควบคุมอารมณ์ตนเอง จากนั้นได้ปฏิบัติการโดยการออกให้บริการประชาชนเป็นระยะเวลา 10 วัน โดยการกำกับติดตามด้วยการวัดความพึงพอใจผ่านช่องทาง QR CODE จากผู้รับบริการรถแท็กซี่ 3) รูปแบบการให้บริการของ แท็กซี่สายยิ้ม มีการเปลี่ยนแปลงโดยพบว่า ข้อร้องเรียนต่อพฤติกรรมการให้บริการของรถแท็กซี่สายยิ้มลดลงร้อยละ 80 แท็กซี่สายยิ้มทุกท่านเกิดความภาคภูมิใจมองเห็นคุณค่าในอาชีพความเป็นผู้ขับขี่รถแท็กซี่มากยิ่งขึ้น ความพึงพอใจในการใช้บริการที่ผู้โดยสารประเมินในขณะรับบริการจากแท็กซี่สายยิ้มทั้ง 10 คน อยู่ในระดับพึงพอใจมาก โดยมีคะแนนเฉลี่ย 3.51 และเกิดเครือข่ายแท็กซี่สายยิ้มที่จัดกิจกรรมการจัดตั้งกลุ่มสนทนาทุกวันเสาร์ จัดตั้งกลุ่มไลน์กลุ่มคนขับรถแท็กซี่ เพื่ออัพเดทสถานการณ์เรื่องราวรถแท็กซี่ที่เกิดขึ้นในปัจจุบัน