พระสงฆ์กับการขับขี่ยานพาหนะ: ความจำเป็นหรือจงใจ

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาเรื่องยานพาหนะที่ปรากฏในคัมภีร์ทางพระพุทธศาสนา และเพื่อศึกษาถึงความเหมาะสมของพระสงฆ์ต่อการขับขี่ยานพาหนะ ผลการศึกษาพบว่า ยานพาหนะที่ปรากฏในคัมภีร์ทางพระพุทธศาสนา ยาน หมายถึง เครื่องนำไป พาหนะต่างๆ เช่น เรือ วอ รถเกวียน คานหาม แคร่ เปลหาม พระพุทธเจ้าทรงไม่อนุญาตการโดยสารยานพาหนะ ของพระภิกษุ แต่ทรงอนุญาตคานหามเฉพาะภิกษุที่อาพาธเท่านั้น การเรียนวิขาการขับรถจัดว่าเป็นดิรัจฉานวิชา  การขี่รถ ขี่ช้าง ขี่ม้า วิ่งผลัดรถ เป็นการกระทำที่ไม่เหมาะสม พระสงฆ์ไม่ควรกระทำเพราะทำให้ชาวบ้านไม่เลื่อมใส และความเหมาะสมของพระสงฆ์ต่อการขับขี่ยานพาหนะ สรุปได้ว่า พระสงฆ์ในปัจจุบันไม่สมควรขับขี่รถจักรยานยนต์ และรถยนต์ ด้วยมีกฎหมายที่กำหนดใบอนุญาตขับขี่สำหรับผู้ขับขี่ยานพาหนะที่ต้องมีใบอนุญาตขับขี่รถ การขับขี่ยานพาหนะของพระสงฆ์เป็นการไม่เหมาะสม แต่น่าจะอนุโลมได้หากมีความจำเป็นจริงๆ อาทิ อาพาธ หรืออยู่ในถิ่นทุรกันดาร เป็นต้น