การเปลี่ยนแปลงของผู้ประกอบการธุรกิจจำหน่ายสินค้าที่ระลึก ในชุมชนบ้านหัตถกรรมร่มบ่อสร้าง อำเภอสันกำแพง จังหวัดเชียงใหม่ ในช่วงวิกฤติการแพร่ระบาดไวรัสโควิด-19

ผู้แต่ง

  • ดรุชา รัตนดำรงอักษร อาจารย์ประจำภาควิชาบริหารธุรกิจ คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่
  • ณัฐพงษ์ เรือนทอง นักศึกษาหลักสูตรบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่
  • กุมินธา ออมสิน นักศึกษาหลักสูตรการบัญชีบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่

คำสำคัญ:

ธุรกิจท่องเที่ยว, ชุมชนบ้านหัตถกรรมร่มบ่อสร้าง, โควิด-19

บทคัดย่อ

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์คือ 1) เพื่อศึกษาแนวทางการแก้ไขปัญหาการดำเนินธุรกิจของผู้ประกอบการธุรกิจจำหน่ายสินค้าที่ระลึก และ 2) เพื่อศึกษาพฤติกรรมของผู้ประกอบการธุรกิจจำหน่ายสินค้า   ที่ระลึกในช่วงวิกฤติการแพร่ระบาดไวรัสโควิด-19 มีการเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตอย่างไร เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ  ใช้แบบสัมภาษณ์เก็บรวบรวมข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่างคือ ผู้ประกอบการในชุมชนบ้านหัตถกรรมร่มบ่อสร้าง อำเภอสันกำแพง จังหวัดเชียงใหม่ มีจำนวน 15 ราย โดยการสุ่มตัวอย่างแบบไม่ใช้ความน่าจะเป็น ด้วยวิธีการสุ่มแบบเจาะจง (Purposive Sampling)

ผลการศึกษาจากวัตถุประสงค์ข้อแรก พบว่า แนวทางการแก้ไขปัญหาการดำเนินธุรกิจของผู้ประกอบการแบ่งออกเป็น 4 แนวทาง ได้แก่ แนวทางแรก ผู้ประกอบการเลือกที่จะไม่เปลี่ยนแปลงวิธีจำหน่ายสินค้า แต่ใช้เงินเก็บที่มีอยู่เป็นค่าใช้จ่ายดำเนินธุรกิจให้อยู่รอดต่อไปได้ มีจำนวนมากสุด 7 ราย รองลงมาคือ สร้างช่องทางจำหน่ายสินค้าออนไลน์ มีจำนวน 6 ราย ทำให้ผู้ประกอบการมีรายได้เพิ่มขึ้น แนวทางต่อมาผู้ประกอบการเลือกการเปลี่ยนอาชีพ โดยจะกลับมาทำอาชีพเดิมอีกครั้งหลังการแพร่ระบาดไวรัสเริ่มคลี่คลายลง และแนวทางสุดท้ายผู้ประกอบการเลือกประกอบธุรกิจเสริมเพื่อรักษาธุรกิจหลัก มีจำนวน 1 ราย ส่วนผลการศึกษาตามวัตถุประสงค์ข้อสุดท้าย พบว่า กลุ่มผู้ประกอบการธุรกิจจำหน่ายสินค้าที่ระลึก จำนวน 15 ราย ส่วนใหญ่ปรับเปลี่ยนวิธีการดำเนินธุรกิจไปจากเดิม เช่น เปลี่ยนเวลาดำเนินกิจการ ลดจำนวนพนักงาน เปลี่ยนแปลงวิธีจำหน่ายสินค้า และอื่น ๆ มีจำนวน 9 ราย ที่เหลืออีก 6 ราย เลือกดำเนินธุรกิจแบบเดิม โดยยอมรับผลกระทบที่เกิดจากการแพร่ระบาดของไวรัส เช่น รายได้จากการจำหน่ายสินค้าลดลง และค่าใช้จ่ายเพิ่มขึ้นอีกด้วย

เอกสารอ้างอิง

กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2564). สถิตินักท่องเที่ยว. https://mots.go.th/news/category/411/

กุลณัฐ ไกรศรี, ธนธร ชื่นยินดี, ปิยะพงษ์ ยงเพชนร, ไตรมาศ พูลผล, และถกลรัตน์ ทักษิมา. (2564). การศึกษาผลกระทบจากสถานการณ์โควิด-19 ที่ส่งผลต่อแหล่งท่องเที่ยวชุมชน ในจังหวัดปทุมธานี. วารสารวิชาการสถาบันเทคโนโลยีแห่งสุวรรณภูมิ, 7(2), 550-557.

กตัญญู หิรัญญสมบูรณ์. (2554). การจัดการช่องทางการตลาดและห่วงโซ่อุปทาน. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

กัญญา พงศ์จันทรเสถียร. (2565). เที่ยวเมืองไทย. http://www.sriayudhya.ac.th/

จิตติมา จ้อยเจือ. (2560). การจัดการช่องทางการจัดจำหน่าย. มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี.

นิจิรา คลังสมบัติ. (2557). การพัฒนารูปแบบการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมโดยการมีส่วนร่วมของชุมชนจังหวัดอุดรธานี. [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

เฉลิมพล ศรีทอง และธีรพงษ์ เที่ยงสมพงษ์. (2564). แนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวเมืองมรดกโลก และ เมืองสร้างสรรค์โลก โดยชุมชนเมืองเก่าสุโขทัย สำหรับฐานวิถีชีวิตใหม่หลังสถานการณ์โควิด-19. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์มหาวิทยาลัยธนบุรี, 15(2), 103-114.

ณัฏฐพันธ์ เขจรนันทน์. (2546). กระบวนการจัดการทรัพยากรมนุษย์. ซีเอ็ดยูเคชั่น.

ดวงดาว โยชิดะ. (2561). กระบวนทัศน์ในการพัฒนาการตลาดท่องเที่ยวประเทศไทย สำหรับนักท่องเที่ยวผู้สูงอายุชาวญี่ปุ่นในช่วง พ.ศ. 2561-2564. [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยพะเยา]. ThaiLIS. http://www.updc.clm.up.ac.th/handle/123456789/377/

ธนาคารแห่งประเทศไทย. (2564). เข้าถึงผู้ประกอบการ เข้าใจหนทางอยู่ร่วมกับโควิด-19. https://www.bot.or.th/Thai/MonetaryPolicy/EconomicConditions/AAA/TraderCovid19.pdf

ธานินทร์ ศิลป์จารุ. (2563). การวิจัยและวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติด้วย SPSS และ AMOS. สถาบันวิจัยและพัฒนาธุรกิจ

นฤมล อนุสนธิ์พัฒน์. (2563). การปรับตัวทางเศรษฐกิจด้านการท่องเที่ยวในสภาวะวิกฤติโควิด 19 (Coronavirus Disease 2019 (COVID-19). วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 8(1), 1-25.

พิเชษฎ์ จุลรอด และภาณุ ปัณฑุกำพล. (2564). กระบวนการผลิตและการจัดการความรู้ของกลุ่มวิสาหกิจชุมชนผลิตภัณฑ์ร่มบ่อสร้าง อำเภอสันกำแพง จังหวัดเชียงใหม่. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 28(2), 16-30.

มิวเซียมไทยแลนด์ (Museum Thailand). (2560). ร่มบ่อสร้างหมู่บ้านหัตถกรรมร่มบ่อสร้าง. https://www.museumthailand.com/

เมลดา ธนิตนนท์. (2560). การศึกษาแรงจูงใจ และความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่มาเที่ยวบ้านบางเขน. [สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.

วารัชต์ มัธยมบุรุษ. (2552). รูปแบบการบริหารจัดการท่องเที่ยวสำหรับนักท่องเที่ยวชาวญี่ปุ่น ที่พำนักระยะยาวในจังหวัดเชียงใหม่. [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยแม่โจ้.]. ศูนย์ข้อมูลการวิจัย Digital วช. https://dric.nrct.go.th/index.php?/Search/SearchDetail/210757/

วิมล จิโรจุพันธ์, ประชิด สกุณะพัฒน์ และอุตม เชยกีวงศ์. (2548). การท่องเที่ยวเชิงนิเวศ. ภูมิปัญญา.

ศิริวรรณ เสรีรัตน์, ศุภร เสรีรัตน์, ปริญ ลักษิตานนท์ และองอาจ ปทะวานิช. (2546). การบริหารการตลาดยุคใหม่. ธรรมสาร.

ศูนย์อุตสาหกรรมทำร่ม. (2546). ศูนย์อุตสาหกรรมทำร่มแหล่งท่องเที่ยวเพื่อการเรียนรู้. https://www.handmade-umbrella.com/history/

สมยศ นาวีการ. (2540). แนวคิดด้านการจัดการ. ผู้จัดการ.

สมิทธิรักษ์ จันทรักษ์ และกุณฑิญา จิรทิวาธวัช. (2565). แนวทางการจัดการท่องเที่ยวชุมชนในสถานการณ์แพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19) ในพื้นที่ปริมณฑลของกรุงเทพมหานคร. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 9(7), 390-406.

สำนักงานจังหวัดเชียงใหม่. (2565). บรรยายสรุปจังหวัดเชียงใหม่. สำนักงานจังหวัดเชียงใหม่.

องค์การบริหารการพัฒนาพื้นที่พิเศษเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน. (2561). การท่องเที่ยวหรืออุตสาหกรรมท่องเที่ยวเป็นเรื่องใกล้ตัวกว่าที่คิด. www.tatreviewmagazine.com/article/community-based-tourism/

อรรถพล ศิริเวชพันธุ์. (2565). ศักยภาพในการปรับตัวเพื่อพัฒนาการท่องเที่ยวชุมชนสู่มาตรฐานความปกติใหม่ภายใต้สถานการณ์โรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 : กรณีศึกษาบ้านเมืองจันทร์ อำเภอเมืองจันทร์ จังหวัดศรีสะเกษ. วารสารวิชาการวิทยาลัยสันตพล, 8(1), 101-110.

Evans, M. J., Jamal, A., & Foxall, G. R., (2009). Consumer behaviour. John Wiley and Sons.

Hawkins, D. I., & Mothersbaugh, D. L. (2013). Consumer behavior: McGraw-Hill.

Hoyer, W. D., & MacInnis, D. J. (2010). Consumer behavior. (5th ed.). Cencage Learning.

Kotler, P. (1997). Marketing Management. (9th ed.). New Jersey: Prentice Hall.

Kotler, P. (2009). Marketing Management. (13th ed.). New Jersey: Prentice Hall.

Schiffman, L. G., & Wisenblit, J. L. (2015). Customer behavior. (11th ed.). Pearson Prentice Hall.

Solomon, R. M. (2015). Consumer behavior: buying, having and being. Pearson Prentice Hall.

Stern, L. W., El-Ansary A. I., & Coughlan A. T. (1996). Marketing Channels. (5th ed.). Prentice Hall.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2023-06-29

รูปแบบการอ้างอิง

รัตนดำรงอักษร ด., เรือนทอง ณ., & ออมสิน ก. (2023). การเปลี่ยนแปลงของผู้ประกอบการธุรกิจจำหน่ายสินค้าที่ระลึก ในชุมชนบ้านหัตถกรรมร่มบ่อสร้าง อำเภอสันกำแพง จังหวัดเชียงใหม่ ในช่วงวิกฤติการแพร่ระบาดไวรัสโควิด-19 . วารสารบริหารธุรกิจอุตสาหกรรม, 5(1), 30–42. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/iba/article/view/265747