กลยุทธ์การตลาดออนไลน์ที่ส่งผลต่อความสำเร็จของผลิตภัณฑ์ชุมชนผ้าทอมือ อำเภอสุคิริน จังหวัดนราธิวาส
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับกลยุทธ์การตลาดออนไลน์ ระดับความสำเร็จ และกลยุทธ์การตลาดออนไลน์ที่ส่งผลต่อความสำเร็จของผลิตภัณฑ์ชุมชนผ้าทอมือสุคิริน จังหวัดนราธิวาส โดยใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่างเป็นสมาชิกกลุ่มผ้าทอมือ อำเภอสุคิริน จังหวัดนราธิวาส จำนวน 159 คน เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถาม
ค่าแอลฟาครอนบาคเท่ากับ 0.80 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และวิเคราะห์ปัจจัยที่ส่งผลด้วยการถดถอยอย่างง่าย ผลการวิจัยพบว่า ระดับกลยุทธ์การตลาดออนไลน์ของผลิตภัณฑ์ชุมชนผ้าทอมือสุคิริน จังหวัดนราธิวาส ด้านผลิตภัณฑ์ ด้านราคา ด้านช่องทางการจัดจำหน่าย ด้านการส่งเสริมการตลาด ด้านบุคลากร และด้านการรักษาความเป็นส่วนตัว ค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับสูงมากทุกด้าน ระดับความสำเร็จของกลุ่มผลิตภัณฑ์ชุมชนผ้าทอมือสุคิริน จังหวัดนราธิวาส ด้านการจัดการการเงิน ด้านลูกค้า ด้านกระบวนการในการทำงานในองค์กร ด้านการเรียนรู้และการเติบโต ค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับสูงมากทุกด้านเช่นเดียวกัน และกลยุทธ์การตลาดออนไลน์ส่งผลต่อความสำเร็จของผลิตภัณฑ์ชุมชนผ้าทอมือสุคิริน จังหวัดนราธิวาส อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 โดยผู้ประกอบการผ้าทอสุคิรินควรรักษาคุณภาพ เอกลักษณ์ และชื่อเสียงของผลิตภัณฑ์ การตั้งราคาที่หลากหลายและคุ้มค่า เพิ่มช่องทางขายออนไลน์และให้ลูกค้าเลือกวิธีจัดส่งได้ ทำการตลาดออนไลน์ในหลากหลายรูปแบบ พัฒนาทักษะพนักงานขาย เน้นบริการประทับใจ รักษาความปลอดภัย และความเป็นส่วนตัวของลูกค้าในการซื้อขายออนไลน์
Downloads
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ลิขสิทธิ
เอกสารอ้างอิง
กรมส่งเสริมการเกษตร. (2562). คู่มือการดำเนินกิจการวิสาหกิจชุมชน. ม.ป.ท.: กรมส่งเสริมการเกษตร.
กลุ่มงานยุทธศาสตร์และข้อมูลเพื่อการพัฒนาจังหวัด. (2566). แผนพัฒนาจังหวัดนราธิวาส พ.ศ. 2566-2570 (ฉบับทบทวน) ประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2568. สืบค้นเมื่อ 20 มิถุนายน 2567, จาก https://www2.narathiwat.go.th/nara2016/files/com_news_develop_plan/2023-12_01e0d8 9ee7e06ea.pdf
กรณ์รวี ฐิติอมรวิทย์. (2566). การส่งเสริมการตลาดของวิสาหกิจชุมชนกลุ่มผ้าทอมือพื้นเมืองล้านนา. วารสารวิทยาการทางสังคมศาสตร์. 1(5), 1-15.
แก่นเพชร ศรานนทวัฒน์. (2567). innovation management. สืบค้นเมื่อ 20 พฤษภาคม 2567, จาก https://elcim.ssru.ac.th/kanpetch_sa/pluginfile.php/33/mod_resurce/content/
ชงโค ดรลาดพันธุ์ และวิษณุ สุมิตสวรรค์. (2563). การตัดสินใจซื้อสินค้าอุปโภคผ่านสื่อเครือข่ายออนไลน์ ของผู้บริโภคในเขตเทศบาลนครขอนแก่น จังหวัดขอนแก่น. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ. 5(6), 118-131.
ชินวัตร เชื้อสระคู. (2565). ปัจจัยของการดำเนินงานที่ส่งผลต่อความสำเร็จของนวัตกรรมผลิตภัณฑ์วิสาหกิจชุมชนของอำเภอหว้านใหญ่ จังหวัดมุกดาหาร. วารสารวิชาการและวิจัยสังคมศาสตร์. 17(2), 63-76.
ดวงฤดี อุทัยหอม, นาตยา โชติกุล, กรกมล ซุ้นสุวรรณ, กลุธิรา แซ่โซว และนพดล ชูเศษ. (2565). ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดในการตัดสินใจซื้อผลิตภัณฑ์ผ้าทอล่องมุด จังหวัดสงขลา. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ. 7(2), 310-324.
ทาริกา สระทองคำ, อนงค์ ไต่วัลย์ และอมร ถุงสุวรรณ. (2565). รูปแบบการพัฒนาผลิตภัณฑ์ของกลุ่มวิสาหกิจชุมชนที่ตอบสนองความต้องการลูกค้าในยุคอนาคต. วารสารวิจัยมหาวิทยาลัยเวสเทิร์น มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. 8(1), 239-250.
ธนิกานต์ ศรีจันทร์ และสัญญา เคณาภูมิ. (2565). การพึ่งตนเองของวิสาหกิจชุมชน. วารสารสหวิทยาการเพื่อการพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์. 12(2), 1-16.
ธันย์นิชา วิโรจน์รุจน์. (2563). การจัดการเชิงกลยุทธ์ของผลิตภัณฑ์ผ้าทอบนพื้นฐานเศรษฐกิจสร้างสรรค์. วารสารปัญญาภิวัฒน์. 12(3), 134-146.
ณชัยศักดิ์ จุณณะปิยะ. (2565). การตลาดสื่อสังคมออนไลน์. Journal of Administrative and Management Innovation. 11(1), 64-76.
นพดล ชูเศษ และเอธัสวัฒน์ คำมณี. (2561). การพัฒนากลยุทธ์ส่วนประสมการตลาดของผ้าทอลานข่อย ตำบลลานข่อย อำเภอป่าพะยอม จังหวัดพัทลุง. วารสารเทคโนโลยีภาคใต้. 11(2), 123-133
นิตยา ดำสีสุข, สุธิรา ชัยรักษา เงินถาวร, เตโช แขน้ำแก้ว และเมธิรา ไกรนที. (2563). ผ้าทอวังเต่า : แนวทางการส่งเสริมผ้าทอพื้นบ้านของศูนย์ส่งเสริมอาชีพทอผ้า ตำบลเขาโร อำเภอทุ่งสง จังหวัดนครศรีธรรมราช. วารสารวิทยาการจัดการวไลยอลงกรณ์ ปริทัศน์. 1(3), 1-13.
ปังปอนด์ รักอำนวยกิจ, อัครนัย ขวัญอยู่, ธีระวัฒน์ เจิรญราษฎร์, พิริยะ ผลพิรุฬห์ และกิตติศักดิ์ ศรีแจ่มดี. (2565). การวิเคราะห์ Smiling Curve ในวิสาหกิจชุมชน: หลักฐานเชิงประจักษ์จากผู้ประกอบการหนึ่งตำบลหนึ่งผลิตภัณฑ์ของจังหวัดหนองคาย. พัฒนาการเศรษฐกิจปริทรรศน์. 16(2), 41-74.
พัทธมน บุณยราศรัย และฉัตรฤดี จองสุรียภาส. (2561). ปัจจัยความสำเร็จของผลิตภัณฑ์หนึ่งผลิตภัณฑ์หนึ่งตำบลของไทย. วารสารวิทยาการจัดการมหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย. 13(2), 37-60.
พิมพ์อมร นิยมค้า. (2564). การพัฒนาสินค้าที่ระลึกผ้าทอมือย้อมครามเพิ่มมูลค่าทางเศรษฐกิจการท่องเที่ยวในเขตเทศบาลนครสกลนคร. วารสารศิลปะศาสตร์และวิทยาการจัดการ. 8(2), 76-89.
มรกต กำแพงเพชร, ธีร์รัฐ รัฐรวีฐากรณ์, บุษบา เถารักตระกุล และอัญชลี สมบูรณ์. (2565). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจซื้อสินค้าผ่านแพลตฟอร์มจีนของผู้ประกอบการใหม่ กรณีศึกษา TAOBAO. วารสารธุรกิจปริทัศน์. 14(1), 460-476.
ลัดดาวัลย์ เพชรโรจน์ และอัจฉรา ชำนิประศาสน์. (2562). ระเบียบวิธีวิจัย. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: เจริญดีมั่นคงการพิมพ์.
วิศนันท์ อุปรมัย และอภิรดี สราญรมย์. (2563). การตลาดออนไลน์เพื่อการพัฒนาส่วนประสมการตลาดของผู้ประกอบการวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม จังหวัดนนทบุรี. วารสารสุโขทัยธรรมาธิราช. 33(2), 35-51.
วันชัย ซันประสิทธิ์. (2560). ปัจจัยความสำเร็จของผลิตภัณฑ์หนึ่งตำบลหนึ่งผลิตภัณฑ์. วารสารสารสนเทศ. 16(2), 147-158.
สิทธิพร พรอุดมทรัพย์. (2566). การพัฒนาระบบพาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์สู่วิถีชีวิตใหม่ของผลิตภัณฑ์ OTOP ของจังหวัดอุตรดิตถ์และจังหวัดแพร่. วารสารวิชาการสถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค. 9(1), 352-368
สิริชัย ดีเลิศ. (2561). ปัจจัยที่ส่งผลต่อกระบวนการตัดสินใจซื้อผ่านระบบพาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์ของกลุ่มผู้บริโภคตลาดเฉพาะกลุ่ม. Veridian E-Journal, Silpakorn University ฉบับภาษาไทย สาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ. 11(1), 2404-2424.
อภิเดช อภิพัฒน์ภาดุล และปาลิดา ศรีศรกำพล. (2565). ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดออนไลน์ที่มีอิทธิพลต่อกระบวนการตัดสินใจซื้อผ้าทอมือของผู้ประกอบการตลาดผ้านาข่า อำเภอเมืองอุดรธานี จังหวัดอุดรธานี. วารสารวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี. 4(5), 107-120.
อรนรี ปิ่นวันนา และสุวรรณา เตชะธีระปรีดา. (2565). ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดออนไลน์และการตัดสินใจซื้อเครื่องสำอางของนักศึกษาระดับอุดมศึกษาในเขตอำเภอเมืองจังหวัดนครราชสีมา. วารสารบริหารธุรกิจเทคโนโลยีมหานคร. 19(2), 89-108.
อลิศรา ธรรมบุตร, พัชราวรรณ อาจหาญ และทัศนียา นิลฤทธิ์. (2564). กลยุทธ์การส่งเสริมการตลาดผ้าไหมทอพื้นถิ่นจังหวัดสุรินทร์. วารสารวิชาการเทคโนโลยีการจัดการ. 2(2), 1-13.
Booms, B. H. and Bitner, M. J. (1981). Marketing strategies and organization structures for service firms. Marketing of services. 25(3), 47-52.
Bostanshirin, S. (2014). Online Marketing: Challenges and Opportunities. Proceedings of SOCIOINT14- International Conference on Social Sciences and Humanities (pp. 783 – 792).
Chaffey, D. and Ellis-Chadwick, F. (2019). Digital Marketing: Strategy, Implementation and Practice. (7th ed.). London: Pearson.
Constantinides, E. (2002). The 4S Web-Marketing Mix model. Electronic Commerce Research and Applications. 1(1), 57-76.
Kotler, P. and Keller, K. L. (2016). Marketing Management. (15th ed.). Edinburgh: Pearson.
Laudon, K. C. and Traver, C. G. (2021). E-Commerce 2020-2021: Business, Technology and Society. (16th Global ed.). Hoboken: Pearson.
McCarthy, E. J. (1960). Basic Marketing: A Managerial Approach. Homewood, IL: Richard D. Irwin.
Rayport, J. F. and Jaworski, B. J. (2001). e-Commerce. Boston: McGraw-Hill/Irwin MarketspaceU.
Tran, L. T. T. (2021). Managing the effectiveness of e-commerce platforms in a pandemic. Journal of Retailing and Consumer Services. 58, 102287. Retrieved September 20, 2024, from https://doi.org/10.1016/j.jretconser.2020.102287
U-senyang, S., Aeksapang, J., Ongklang, A. and Visutranukool, M. (2022). Success Factors of Community Business Management in Thailand. International Journal of Sociologies and Anthropologies Science Reviews (IJSASR). 2(3), 77-88. Retrieved September 20, 2024, from https://doi.org/10.14456/jsasr.2022.21
