การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนที่ส่งเสริมการสร้างความรู้และการแก้ปัญหาเชิงสร้างสรรค์ สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1. พัฒนารูปแบบการเรียนการสอนที่ส่งเสริมการสร้างความรู้และการแก้ปัญหาเชิงสร้างสรรค์ สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 และ 2. เพื่อศึกษาประสิทธิภาพของรูปแบบการเรียน
การสอนที่ส่งเสริมการสร้างความรู้และการแก้ปัญหาเชิงสร้างสรรค์
สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 ตามเกณฑ์ 80/80 กลุ่มตัวอย่าง ประกอบด้วย ผู้ทรงคุณวุฒิด้านการพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนและผู้เชี่ยวชาญด้านการตรวจสอบคุณภาพ จำนวน 5 ท่าน โดยวิธีการเลือกแบบเจาะจง และ นักเรียนระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 5/2 จำนวน 40 คน
ภาคเรียนที่ 1 ประจำปีการศึกษา 2561 โรงเรียนเทศบาล 6 (อนุบาลในฝัน) จังหวัดสงขลา ที่ได้มาจากการสุ่มแบบกลุ่ม รูปแบบการวิจัยและพัฒนา ผลการวิจัยพบว่า 1. รูปแบบการเรียนการสอน ประกอบด้วย 6 องค์ประกอบ คือ 1) หลักการรูปแบบการเรียนการสอน 2) วัตถุประสงค์ของการเรียน
การสอน 3) กิจกรรมการเรียนการสอนที่ส่งเสริมการสร้างความรู้และ
การแก้ปัญหาเชิงสร้างสรรค์ ได้แก่ ขั้นที่ 1 เรียนรู้สถานการณ์ปัญหา ขั้นที่ 2 หาแนวทางการแก้ปัญหา ขั้นที่ 3 การเลือก เตรียมการ และวางแผน
การแก้ปัญหา ขั้นที่ 4 การลงมือแก้ไขปัญหา ขั้นที่ 5 สะท้อนผลการแก้ปัญหา
4) เครื่องมือทางปัญญา 5) บทบาทของผู้เรียนและผู้สอน 6) การประเมินผล 2. ผลการศึกษาประสิทธิภาพของรูปแบบการเรียนการสอนที่ส่งเสริม
การสร้างความรู้และการแก้ปัญหาเชิงสร้างสรรค์ สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 ตามเกณฑ์ 80/80 พบว่า มีประสิทธิภาพเท่ากับ 83.33/84.00
Downloads
Article Details
ลิขสิทธิ
References
จิตรดา ใจแน่น (2554). ผลของสิ่งแวดล้อมทางการเรียนรู้บนเครือข่ายตามแนวทฤษฎีคอนสตรัคติวิสต์ เรื่องปรากฏการณ์ลมฟ้าอากาศสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาเทคโนโลยีการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ชิษนุ เจียมบุญศรี (2555). การพัฒนาสิ่งแวดล้อมทางการเรียนรู้ตามแนวคอนสตรัคติวิสต์ บนระบบการจัดการเรียนการสอน. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาเทคโนโลยีการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ปรมะ แขวงเมือง. (2561). ผลการใช้นวัตกรรมการเรียนรู้ตามแนวทฤษฎีคอนสตรัคติวิสต์ที่ส่งเสริมการสร้างความรู้และการคิดสร้างสรรค์ ในศตวรรษที่ 21 สำหรับนักศึกษาระดับอุดมศึกษา. วารสารปัญญาภิวัฒน์, 10(1), 175-184
พรวุฒิ คำแก้ว และ สุมาลี ชัยเจริญ (2560). การออกแบบและพัฒนาโมเดลสิ่งแวดล้อมทางการเรียนรู้บนเครือข่าย ตามแนวคอนสตรัคติวิสต์ที่ส่งเสริมการแก้ปัญหาเชิงสร้างสรรค์สำาหรับนักศึกษาระดับอนุปริญญา. วารสารวิทยบริการ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์, 30(1), 1-10.
พัทธนันท์ ศรวิชัย (2555). ผลของสิ่งแวดล้อมทางการเรียนรู้บนเครือข่ายตามแนวคอนสตรัคติวิสต์ที่ส่งเสริมการคิดเชิงสังเคราะห์เรื่องการเขียนเพื่อการสื่อสารสำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาเทคโนโลยีการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
สํานักความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ สํานักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ. (2554). การศึกษาเพื่ออาเซียน หนึ่งวิสัยทัศน์หนึ่งอัตลักษณ์ หนึ่งประชาคม. กรุงเทพฯ: อัมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.
สำนักนายกรัฐมนตรี (2559). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่ 12 (พ.ศ. 2560-2564) สืบค้นจากhttp://www.royalthaipolice.go.th/downloads/plan12.pdf
สิทธิชัย ชมพูพาทย์. (2554). การพัฒนาพฤติกรรมการเรียนการสอนเพื่อการแก้ปัญหาอย่างสร้างสรรค์ของครูและนักเรียนในโรงเรียนส่งเสริมนักเรียนที่มีความสามารถพิเศษทางวิทยาศาสตร์โดยใช้การวิจัยปฏิบัติการเชิงวิพากษ์. วิทยานิพนธ์ ปร.ด., มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. กรุงเทพมหานคร.
สุมาลี ชัยเจริญ. (2559). การออกแบบการสอนหลักการ ทฤษฎี สู่การปฏิบัติ. พิมพ์ครั้งที่ 2. ขอนแก่น: เพ็ญพริ้นติ้ง
Gilbert, J. N., & Driscoll, P. M. (2002). Collaborative knowledge building: A case study. Educational Technology Research and Development, 50(1), 59–79.
Winn, W., & Snyder, D. (1996). Cognitive Perspectives in Psychology. In D. H. Jonassen (Ed.), Handbook of Research for Educational Communications and Technology (pp. 112-142). New York: Macmillan. Retrieved April 2006, from http://www.aect.org/edtech/ed1/pdf/05.pdf