การสร้างภาพตัวแทนของร่างกายในฐานะทุนทางกายภาพ : นักแสดงเปียโนคลาสสิก ยูจา แวง

บทคัดย่อ

บทความนี้ต้องการนำเสนอประเด็นที่เกี่ยวข้องกับ การสร้างภาพตัวแทนของร่างกายในฐานะทุนทางกายภาพ ซึ่งปรากฏอยู่ทั่วไปในวิถีชีวิตประจำวันของผู้หญิงในหลากหลายวิชาชีพ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการสร้างภาพตัวแทนของนักแสดงเปียโนคลาสสิก โดยนำมาใช้เป็นตัวบทสำหรับอ่านและตีความผ่านการแต่งกายที่มิได้มีความหมายเพียงอาภรณ์ห่อหุ้มปกปิดร่างกาย หากแต่เป็นการสร้างมูลค่าเพิ่มและดึงดูดสายตาให้ผู้ชมการแสดงดนตรีคลาสสิก อีกทั้งเป็นการประกอบสร้างอัตลักษณ์ให้กับตัวผู้แสดงดนตรี ซึ่งแต่เดิมการแต่งกายของนักดนตรีคลาสสิกมีขนบประเพณีเกี่ยวกับระเบียบการแต่งกาย (dress code) ที่มากำกับทิศทางและแบ่งเส้นขอบเขตของความเป็นไปได้ของการแต่งกาย ทว่านักดนตรีระดับเอตทัคคะอย่าง ยูจา แวง (Yuja Wang, 1987-) ได้สร้างชื่อเสียงด้วยการแสดงการเป็นเดี่ยวเปียโนทั่วโลก กับภาพลักษณ์การแต่งกายด้วยชุดกระโปรงสั้นและแคบ ซึ่งเป็นปรากฏการณ์ใหม่ในสังคมดนตรีอนุรักษ์นิยม ทำให้เธอเป็นที่โจษจันในภาพลักษณ์และฝีมือการบรรเลงของเธอไปทั่วโลก เนื้อหาในบทความนี้ประกอบด้วย ข้อถกเถียงเกี่ยวกับการแต่งกายของนักดนตรีคลาสสิก การศึกษาพลวัตการเปลี่ยนแปลงของภาพตัวแทนที่เกิดขึ้นใหม่ ที่ได้ขัดแย้งต่อบรรทัดฐานทางสังคมของดนตรีคลาสสิก โดยใช้กรณีศึกษาของ ยูจา แวง และในส่วนสุดท้ายเป็นการนำปรากฏการณ์มาอ่านตีความใหม่ผ่านแนวคิดร่างกายกับทุนทางกายภาพของปิแอร์ บูร์ดิเยอ (Pierre Bourdieu, 1930-2002) และการจ้องมองแบบผู้ชาย (male gaze) ของลอร่า มัลวีย์ (Laura Mulvey, 1941)