Language Strategies and Social meaning communication in the text of Soo Kwan Chants Isan
Main Article Content
Abstract
This research aimed at studying the methods of Language Strategies and Social meaning communication in the text of Soo Kwan Chants Isan by the purposive sampling was used to select the texts were Soo Kwan Chants Isan 15 versions and 5 volumes of printed documents were used as data for the descriptive analysis study.
The result found that 1. Language Strategies in the text of Soo Kwan Chants Isan. There are 2 types of strategies language : 1) Language change strategies which has changes in both consonants, vowels, and tones. 2) Storytelling strategies are strategies in the style of writing with a touch of long stories, Strategies for using poetry and rhetorical strategies. 2. Social meaning communication in the text of Soo Kwan Chants Isan. There are 3 types of social meaning communication : 1) Communication of beliefs, consists of communication of the meaning of traditional beliefs and the communication of the meaning of Buddhist beliefs. 2) Communication of religious teachings, consisting of communication of moral and ethic teachings and communication of teachings on the Noble Truths. 3) Communication of ecological consciousness meaning, consisting of the relationship between humans and supernatural beings and the relationship between humans and nature.
Article Details
References
กลุ่มงานอนุรักษ์เอกสารโบราณ. (2558). สู่ขวัญ : คน สัตว์ พืช และสรรพสิ่ง ในเอกสารใบลานอีสาน. เอกสารวิชาการลำดับที่ 25. สถาบันวิจัยศิลปะและวัฒนธรรมอีสาน มหาวิทยาลัยมหาสารคาม. มหาสารคาม : อภิชาตการพิมพ์.
กิ่งแก้ว อัตถากร. (2514). วรรณกรรมจากบ้านใน. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์คุรุสภา.
ขวัญใจ บุญคุ้ม. (2559). วัจนลีลาและบทบาทหน้าที่ของเพลงลูกทุ่ง. วิทยานิพนธ์หลักสูตรศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่
จินดา ดวงใจ และบุญ ปริปุณโณ. (2495). ประชุมสูตรขวัญโบราณ. ขอนแก่น : คลังนานาธรรม สังฆภัณฑ์.
ชัยวัฒน์ ไชยสุข และสมเกียรติ รักษ์มณี. (2559). “กลวิธีการใช้ภาษาและภาพสะท้อนสังคมในวรรณกรรม บันเทิงคดีของมกุฎ อรฤดี”, ใน รมยสารภาควิชาภาษาไทย คณะมนุษย์ศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. 10 (1) : 55-64.
ธัญญา สังขพันธานนท์. (2556). วรรณคดีสีเขียว กระบวนทัศน์และวาทกรรมธรรมชาติในวรรณคดีไทย. กรุงเทพฯ : นาคร.
ธีระพงษ์ มีไธสง. (2560). ผีกับพุทธการผสมผสานทางความเชื่อ. กรุงเทพฯ : เคล็ดไทย.
บุญธรรม ทองเรือง. (2536). วรรณกรรมคำสู่ขวัญอีสาน. วิทยานิพนธ์หลักสูตรปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต วิชาเอกไทยคดีศึกษา (เน้นมนุษยศาสตร์) มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
เบญจพร เรืองเลิศบุญ. (2530). สินไซฉบับจังหวัดปราจีนบุรี : การศึกษาเชิงวิจารณ์. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาจารึกภาษาไทย บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ประคอง นิมมานเหมินทร. (2521). “ขวัญและคำเรียกขวัญ”, ลานนาไทยคดี. เชียงใหม่ : โรงพิมพ์เจริญวิทย์การพิมพ์.
ประภาส ทิพยมาศ. (2551). วรรณศิลป์ในบทสู่ขวัญของหมอสูดจำเนียร พันทวี. วิทยานิพนธ์หลักสูตรปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
พระครูถาวรธรรมรัตน์. (ม.ป.ป.). หนังสือสวดมนต์ สู่ขวัญ. ม.ป.ท.
สมชาย ลำดวน และคณะ. (2554). สิ่งศักดิ์สิทธิ์ วัฒนธรรมทางจิตใจในมหาวิทยาลัยมหาสารคาม. มหาสารคาม : สถาบันวิจัยศิลปะและวัฒนธรรมอีสาน มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
สวิง บุญเจิม. (2534). ตำรามรดกอีสาน. อุบลราชธานี : โรงพิมพ์ศิริธรรมออฟเซ็ท.
สายหยุด บัวทุม. (2559). เปรียบเทียบบทสู่ขวัญลาวกับบทสู่ขวัญอีสาน : โครงสร้างทางวรรณกรรมและบทบาทหน้าที่. วิทยานิพนธ์หลักสูตรปริญญาศิลปศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาภาษาไทย มหาวิทยาลัยนเรศวร.
สุภางค์ จันทวานิช และสุวรรณา สถาอานันท์. (2539). พื้นฐานความคิดทางสังคมและวัฒนธรรมไทย. เอกสารประกอบการสอนชุดวิชาสังคมและวัฒนธรรมไทย หน่วยที่ 1-7. หน้า 141-192. นนทบุรี มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.