การพัฒนาภาวะผู้นำด้านความฉลาดทางอารมณ์ของผู้บริหารเพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตยุคบานี่ในสถานศึกษา สังกัดสำนักเขตพื้นที่การศึกษาการศึกษาประถมศึกษา จังหวัดสุพรรณบุรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาภาวะผู้นำด้านความฉลาดทางอารมณ์ของผู้บริหารและการพัฒนาคุณภาพชีวิตยุคบานี่ในสถานศึกษา 2) ศึกษาความสัมพันธ์ภาวะผู้นำด้านความฉลาดทางอารมณ์ของผู้บริหารกับการพัฒนาคุณภาพชีวิตยุคบานี่ในสถานศึกษา และ 3) นำเสนอแนวทางการพัฒนาภาวะผู้นำด้านความฉลาดทางอารมณ์ของผู้บริหารเพื่อการพัฒนาคุณภาพชีวิตยุคบานี่ในสถานศึกษา เป็นการวิจัยแบบผสานวิธี เชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่าง จำนวน 294 คน เครื่องมือคือแบบสอบถามมีค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ .98 สถิติที่ใช้คือ ค่าเฉลี่ย ค่าความเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน เชิงคุณภาพ ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 20 คน เป็นการเลือกแบบเจาะจง เครื่องคือแบบสัมภาษณ์ สังเคราะห์ข้อมูลเชิงเนื้อหา และตรวจสอบด้วยเทคนิคสามเส้า ผลการศึกษาพบว่า 1) ภาวะผู้นำด้านความฉลาดทางอารมณ์ของผู้บริหาร และการพัฒนาคุณภาพชีวิตยุคบานี่ในสถานศึกษา โดยรวมอยู่ในระดับมาก 2) ความสัมพันธ์ภาวะผู้นำด้านความฉลาดทางอารมณ์ของผู้บริหารกับการพัฒนาคุณภาพชีวิตยุคบานี่ในสถานศึกษามีความสัมพันธ์ทางบวกในระดับสูงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 และ 3) แนวทางการพัฒนาภาวะผู้นำด้านความฉลาดทางอารมณ์ของผู้บริหาร คือ การฝึกอบรมและพัฒนา การสร้างสภาพแวดล้อมสนับสนุน การประเมินและติดตามผล การสร้างแรงจูงใจ การใช้เทคโนโลยีและเครื่องมือใหม่ และการสร้างความสัมพันธ์ที่ดีในที่ทำงาน
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กรมสุขภาพจิต. (2549). คู่มือความฉลาดทางอารมณ์ ฉบับปรับปรุง. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงสาธารณสุข.
กาญจนา คงมั่น และชุติมา ฮากิม. (2563). ปัจจัยที่ส่งผลต่อปัญหาสุขภาพจิตของนักศึกษาพยาบาล. วารสารพยาบาลทหารบก. 21(3), 331 – 339.
โครงการสุขภาพคนไทย. (2567). ความเครียด ภัยเงียบของสังคมไทย. สุขภาพคนไทย 2567 (หน้า 108, 110). นครปฐม: สถาบันวิจัยประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล.
ชาปิยา สิมลา และนุชนรา รัตนศิระประภา. (2565). ความฉลาดทางอารมณ์ของผู้บริหารกับคุณภาพชีวิตในการทำงานของครู สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาสมุทรสาคร. วารสาร บัณฑิตศาส์น. 20(1), 112 – 125.
ฐิติยา จันทา และสุนทรี วรรณไพเราะ. (2567). บทบาทของผู้บริหารสถานศึกษายุค BANI WORLD. วารสารปรัชญาดุษฎีบัณฑิตทางสังคมศาสตร์. 3(2), 18 – 30.
ธร สุนทรายุทธ. (2551). การบริหารจัดการเชิงปฏิรูป : ทฤษฎี วิจัยและปฏิบัติทางการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: เนติกุลการพิมพ์.
ประเวศ วะสี. (2554). ระบบการศึกษาที่แก้ความทุกข์ยาก ของคนทั้งแผ่นดิน. (พิมพ์ครั้งที่ 2). นครปฐม: ศูนย์จิตตปัญญาศึกษา มหาวิทยาลัยมหิดล.
ไพโรจน์ ญัตติอัครวงศ์ และอุษณี มงคลพิทักษ์สุข. (2559). ภาวะผู้นำแบบบริกร ความฉลาดทางอารมณ์กับประสิทธิ์องค์การของโรงเรียนในสังกัดกรุงเทพมหานคร. วารสารสนเทศ. 15(1), 37 – 46.
ไพโรจน์ ญัตติอัครวงศ์. (2562). การพัฒนาความฉลาดทางอารมณ์กับผู้บริหารยุคใหม่. วารสารครุศาสตร์อุตสาหกรรม มหาวิทยาลัยเทคโนโนโลยีราชมงคลธัญบุรี. 7(2), 12 – 26.
มติชนออนไลน์. (2567). สกศ.มุ่งพัฒนาความฉลาดของผู้เรียนยุคใหม่ รับมือ ดิจิทัล ดิสรัปชั่น. https://www.matichon.co.th/education/news_4467121
รวิษฎา ดวงจันทา. (2556). ความสัมพันธ์ระหว่างความฉลาดทางอารมณ์ของผู้บริหารโรงเรียนกับวัฒนธรรมองค์การในโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขตภาคตะวันอออก. วารสารการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยบูรณา. 7(2), 70 – 81.
วารุณี ธรรมขันธ์ และคณะ. (2566). ความสัมพันธ์ระหว่างความฉลาดทางอารมณ์กับภาวะผู้นำดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเชียงใหม่. วารสารบัณฑิตศกามหาจุฬาขอนแก่น. 10(1), 112 – 121.
วิเชียร วิทยอุดม และคณะ. (2555). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการพัฒนาความฉลาดทางอารมณ์ของนักศึกษามหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี. วารสารปัญญาภิวัฒน์. 3(2), 73 – 88.
วิภาพร สุทธิอัมพร. (2655). แนวทางการพัฒนาความฉลาดทางอารมณ์ของนักศึกษาคณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยนครพนม. 13(1), 160 – 172.
วิษณุ เครืองาม. (2554). เสรีภาพในการแสดงความคิดเห็น. วารสารนิติธรรมศาสตร์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. ปีที่ 13(1) : 570 - 571.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2556). เส้นทางประเทศไทยสู่ประชาคมอาเซียน. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2564). ข้อเสนอระบบการเรียนรู้ที่ตอบสนองการเปลี่ยนแปลงของโลกอนาคตในปี 2024. กรุงเทพมหานคร: ห้างหุ้นส่วนจำกัด อีเลฟเล่น สตาร์ อินเตอร์เทรด.
สำนักงานศึกษาธิการจังหวัดสุพรรณบุรี. (2566). แผนพัฒนาการศึกษาจังหวัดสุพรรณบุรี ระยะ 5 ปี (พ.ศ. 2566 – 2570). สุพรรณบุรี : กลุ่มนโยบายและแผน สำนักงานศึกษาธิการจังหวัดสุพรรณบุรี.
สุวิทย์ เมษินทรีย์. (2563). โลกเปลี่ยน คนปรับ: หลุดกับดัก ขยับสู่ความยั่งยืน. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม.
เสริมศักดิ์ วิศาลาภรณ์. (2552). สภาพการจัดการศึกษาในจังหวัดชายแดนใต้. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร : ห้างหุ้นส่วนจำกัด วี.ที.ซี. คอมมิวนิเคชั่น.
Burns, J. M. (1978). Leadership. New York: Harper and Row.
Cronbach, L. J. (1990). Essentials of psychological testing (5th ed.). New York : Harper Collins Publishers.
Durin, A.J. (2004). Leadership Research Findings, Practice, and Skills. New York: Houghton Mifflin.
Gardner, H. (1983). Frames of mind: The theory of multiple intelligences. New York: Basic Books.
Goleman, D., Boyatzis, R., &McKee, A. (2002). Primal Leadership. Boston: Harvard Business School Press.
Jeroen Kraaijenbrink. (2022). What BANI Really Means (And How It Corrects Your World View). https://www.forbes.com/sites/jeroenkraaijenbrink/2022/06/22/what-bani-really-means-and-how-it-corrects-your-world-view/
Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). “Determining Sample Size for Research Activities,”
Educational and Psychological Measurement. 30 (3) : 607-610.
Stefan., F. D. (2023). BANI World: What is it and Why We Need it?. https://digitalleadership.com/blog/bani-world/
