องค์กรแห่งประโยชน์สุข: การประยุกต์ใช้เศรษฐกิจพอเพียงในโรงพยาบาลชุมชนและผลต่อความสุขของบุคลากร

Main Article Content

พีรพงษ์ ปราบริปู
กาญจนา โชคถาวร
พนินท์ นนทโคตร

บทคัดย่อ

การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินระดับความเป็นเศรษฐกิจพอเพียงของโรงพยาบาลหนองม่วงไข่ จังหวัดแพร่ และศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อความสุขของบุคลากร โดยใช้วิธีการประเมินองค์กรตามกรอบแนวคิดเศรษฐกิจพอเพียง โดยเก็บข้อมูลจากบุคลากรจำนวน 125 คน ด้วยการสุ่มตัวอย่างแบบเฉพาะเจาะจง ร่วมกับความสมัครใจ และวิเคราะห์ปัจจัยที่ส่งผลต่อความสุขของบุคลากรด้วยแบบจำลอง Ordered Logit ผลการศึกษาพบว่า โรงพยาบาลหนองม่วงไข่มีการดำเนินงานที่สอดคล้องกับหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงในระดับ “เข้าถึง” (ร้อยละ 86.79) ซึ่งเป็นระดับสูงสุดของการประเมิน โดยมีผลการดำเนินงานที่โดดเด่นในด้านประสิทธิภาพการดำเนินงานและการเป็นองค์กรแห่งประโยชน์สุข สำหรับปัจจัยที่ส่งผลต่อความสุขของบุคลากร พบว่า อายุและคะแนนด้านคุณธรรมมีความสัมพันธ์เชิงบวก ขณะที่ประสบการณ์การทำงานมีความสัมพันธ์เชิงลบกับระดับความสุขอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ .01 นอกจากนี้ คะแนนความพอประมาณและคะแนนการมีภูมิคุ้มกันแสดงแนวโน้มในการเพิ่มโอกาสของการมีความสุขในระดับที่สูงขึ้น ผลการศึกษานี้ชี้ให้เห็นถึงความสำเร็จในการนำหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงมาประยุกต์ใช้ในการบริหารจัดการองค์กรสาธารณสุข และให้ข้อมูลเชิงประจักษ์เกี่ยวกับปัจจัยที่ส่งผลต่อความสุขของบุคลากร ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการพัฒนานโยบายและแนวทางปฏิบัติเพื่อเสริมสร้างความยั่งยืนขององค์กรและความสุขของบุคลากรในระบบสาธารณสุขต่อไป

Article Details

ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กระทรวงสาธารณสุข. (2559). แผนพัฒนาสุขภาพแห่งชาติ ฉบับที่ 12 (พ.ศ. 2560-2564). https://dhes.moph.go.th/wp-content/uploads/2022/03/แผนพัฒนาสุขภาพแห่งชาติ-ฉบับที่-12.pdf

ขนิษฐา กาญจนรังษีนนท์, กาญจนา รอดแก้ว, ประไพ ศิวะลีราวิลาศ, พรหมพิริยะ พนาสนธิ, ศยามล ลัคณาสถิตย์ และรังสรรค์ หังสนาวิน. (2554). ประโยชน์สุขจากเศรษฐกิจพอเพียง. สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.

คณะกรรมการขับเคลื่อนสืบสานศาสตร์พระราชา. (2560). ทฤษฎีแห่งศาสตร์พระราชาศาสตร์พระราชา. สภาขับเคลื่อนการปฏิรูปประเทศ.

พวงชมพู ประเสริฐ. (2559). วิกฤติโรงพยาบาลรัฐ สิ่งที่คนไทยช่วยแก้ไขได้. คมชัดลึกออนไลน์. http://www.komchadluek.net/news/edu-health/232260

สุเมธ ตันติเวชกุล. (2558). การขับเคลื่อนเศรษฐกิจพอเพียงจากทฤษฎีสู่การปฏิบัติ. วารสารเศรษฐกิจและสังคม, 52(1), 4-7.

อภิชัย พันธเสน. (2551). การวิจัยและพัฒนาเพื่อขับเคลื่อนเศรษฐกิจพอเพียง. คณะบริหารศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี. http://bsris.swu.ac.th/filenews/53rdbsriapichai.pdf

อภิชัย พันธเสน และคณะ. (2560). ยังยืน มีความสุขจากประโยชน์สุขด้วยเศรษฐกิจพอเพียง: หนึ่งทศวรรษครึ่งแห่งการวิจัยเพื่อขับเคลื่อนเศรษฐกิจพอเพียง (2547-2559). สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.

Greene, W. H. (2012). Econometric analysis (7th ed.). Pearson Education.

Herzberg, F., Mausner, B., & Snyderman, B. B. (1959). The motivation to work (2nd ed.). John Wiley.

Maddala, G. S. (1983). Limited-dependent and qualitative variables in econometrics. Cambridge University Press.

Marsick, V. J., & Watkins, K. E. (2003). Demonstrating the value of an organization's learning culture: The dimensions of the learning organization questionnaire. Advances in Developing Human Resources, 5(2), 132-151.

Senge, P. M. (1990). The fifth discipline: The art and practice of the learning organization. Doubleday/Currency.