องค์กรแห่งประโยชน์สุข: การประยุกต์ใช้เศรษฐกิจพอเพียงในโรงพยาบาลชุมชนและผลต่อความสุขของบุคลากร
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินระดับความเป็นเศรษฐกิจพอเพียงของโรงพยาบาลหนองม่วงไข่ จังหวัดแพร่ และศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อความสุขของบุคลากร โดยใช้วิธีการประเมินองค์กรตามกรอบแนวคิดเศรษฐกิจพอเพียง โดยเก็บข้อมูลจากบุคลากรจำนวน 125 คน ด้วยการสุ่มตัวอย่างแบบเฉพาะเจาะจง ร่วมกับความสมัครใจ และวิเคราะห์ปัจจัยที่ส่งผลต่อความสุขของบุคลากรด้วยแบบจำลอง Ordered Logit ผลการศึกษาพบว่า โรงพยาบาลหนองม่วงไข่มีการดำเนินงานที่สอดคล้องกับหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงในระดับ “เข้าถึง” (ร้อยละ 86.79) ซึ่งเป็นระดับสูงสุดของการประเมิน โดยมีผลการดำเนินงานที่โดดเด่นในด้านประสิทธิภาพการดำเนินงานและการเป็นองค์กรแห่งประโยชน์สุข สำหรับปัจจัยที่ส่งผลต่อความสุขของบุคลากร พบว่า อายุและคะแนนด้านคุณธรรมมีความสัมพันธ์เชิงบวก ขณะที่ประสบการณ์การทำงานมีความสัมพันธ์เชิงลบกับระดับความสุขอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ .01 นอกจากนี้ คะแนนความพอประมาณและคะแนนการมีภูมิคุ้มกันแสดงแนวโน้มในการเพิ่มโอกาสของการมีความสุขในระดับที่สูงขึ้น ผลการศึกษานี้ชี้ให้เห็นถึงความสำเร็จในการนำหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงมาประยุกต์ใช้ในการบริหารจัดการองค์กรสาธารณสุข และให้ข้อมูลเชิงประจักษ์เกี่ยวกับปัจจัยที่ส่งผลต่อความสุขของบุคลากร ซึ่งสามารถนำไปใช้ในการพัฒนานโยบายและแนวทางปฏิบัติเพื่อเสริมสร้างความยั่งยืนขององค์กรและความสุขของบุคลากรในระบบสาธารณสุขต่อไป
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงสาธารณสุข. (2559). แผนพัฒนาสุขภาพแห่งชาติ ฉบับที่ 12 (พ.ศ. 2560-2564). https://dhes.moph.go.th/wp-content/uploads/2022/03/แผนพัฒนาสุขภาพแห่งชาติ-ฉบับที่-12.pdf
ขนิษฐา กาญจนรังษีนนท์, กาญจนา รอดแก้ว, ประไพ ศิวะลีราวิลาศ, พรหมพิริยะ พนาสนธิ, ศยามล ลัคณาสถิตย์ และรังสรรค์ หังสนาวิน. (2554). ประโยชน์สุขจากเศรษฐกิจพอเพียง. สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
คณะกรรมการขับเคลื่อนสืบสานศาสตร์พระราชา. (2560). ทฤษฎีแห่งศาสตร์พระราชาศาสตร์พระราชา. สภาขับเคลื่อนการปฏิรูปประเทศ.
พวงชมพู ประเสริฐ. (2559). วิกฤติโรงพยาบาลรัฐ สิ่งที่คนไทยช่วยแก้ไขได้. คมชัดลึกออนไลน์. http://www.komchadluek.net/news/edu-health/232260
สุเมธ ตันติเวชกุล. (2558). การขับเคลื่อนเศรษฐกิจพอเพียงจากทฤษฎีสู่การปฏิบัติ. วารสารเศรษฐกิจและสังคม, 52(1), 4-7.
อภิชัย พันธเสน. (2551). การวิจัยและพัฒนาเพื่อขับเคลื่อนเศรษฐกิจพอเพียง. คณะบริหารศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี. http://bsris.swu.ac.th/filenews/53rdbsriapichai.pdf
อภิชัย พันธเสน และคณะ. (2560). ยังยืน มีความสุขจากประโยชน์สุขด้วยเศรษฐกิจพอเพียง: หนึ่งทศวรรษครึ่งแห่งการวิจัยเพื่อขับเคลื่อนเศรษฐกิจพอเพียง (2547-2559). สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
Greene, W. H. (2012). Econometric analysis (7th ed.). Pearson Education.
Herzberg, F., Mausner, B., & Snyderman, B. B. (1959). The motivation to work (2nd ed.). John Wiley.
Maddala, G. S. (1983). Limited-dependent and qualitative variables in econometrics. Cambridge University Press.
Marsick, V. J., & Watkins, K. E. (2003). Demonstrating the value of an organization's learning culture: The dimensions of the learning organization questionnaire. Advances in Developing Human Resources, 5(2), 132-151.
Senge, P. M. (1990). The fifth discipline: The art and practice of the learning organization. Doubleday/Currency.