การวิเคราะห์องค์ประกอบการท่องเที่ยววิถีเกษตรเชิงสร้างสรรค์ จังหวัดนครปฐม
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) วิเคราะห์องค์ประกอบการท่องเที่ยววิถีเกษตรเชิงสร้างสรรค์ จังหวัดนครปฐม และ 2) เสนอแนวทางการพัฒนาศักยภาพการท่องเที่ยววิถีเกษตรเชิงสร้างสรรค์ จังหวัดนครปฐม วิธีการวิจัยแบ่งเป็น 2 ส่วน คือ 1) การวิจัยเชิงปริมาณ ใช้แบบสอบถามเก็บรวบรวมข้อมูลจากนักท่องเที่ยว จำนวน 360 คน การวิเคราะห์ข้อมูลใช้ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยัน 2) การวิจัยเชิงคุณภาพ ใช้การสัมภาษณ์เชิงลึกจากประธานกลุ่ม คณะกรรมการกลุ่มของวิสาหกิจชุมชนที่เป็นกรณีศึกษา จำนวน 6 คน และการประชุมกลุ่มย่อยจากเจ้าหน้าที่หน่วยงานที่เกี่ยวข้อง และผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย รวมจำนวน 9 คน การวิเคราะห์ข้อมูลใช้การวิเคราะห์เนื้อหา
ผลการวิจัย พบว่า องค์ประกอบการท่องเที่ยววิถีเกษตรเชิงสร้างสรรค์ จังหวัดนครปฐม ประกอบด้วย การจัดการแหล่งท่องเที่ยว การรองรับของแหล่งท่องเที่ยว การให้บริการของแหล่งท่องเที่ยว และการดึงดูดใจของแหล่งท่องเที่ยว โดยมีค่าน้ำหนักองค์ประกอบมาตรฐานเท่ากับ 0.94, 0.91, 0.92 และ 0.97 ตามลำดับ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และแนวทางการพัฒนาศักยภาพการท่องเที่ยววิถีเกษตรเชิงสร้างสรรค์ จังหวัดนครปฐม ประกอบด้วย 1) การพัฒนาแผนการจัดการการท่องเที่ยวโดยชุมชน 2) การปรับปรุงระบบการบริการขั้นพื้นฐานเพื่อรองรับและอำนวยความสะดวกแก่นักท่องเที่ยวอย่างเพียงพอ 3) การต้อนรับนักท่องเที่ยวและส่งเสริมสภาพแวดล้อมที่เป็นมิตร 4) การรักษาและปรับปรุงคุณภาพและมาตรฐานของสถานที่ท่องเที่ยวเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยววิถีเกษตรอย่างยั่งยืน
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กรมการท่องเที่ยว กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2560). คู่มือการบริหารจัดการแหล่งท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์. กรมการท่องเที่ยว กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.
กุลดารา เพียรเจริญ และ ศุภวรรณ ตันตสุทธิกุล. (2554). การจัดการท่องเที่ยวโดยชุมชน กรณีศึกษาชุมชนการท่องเที่ยววิถีเกษตรเกาะยอ อำเภอเมือง จังหวัดสงขลา. รายงานการวิจัย มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย.
เทิดชาย ช่วยบำรุง. (2553). การท่องเที่ยววิถีเกษตรสุราษฎรธานี : การวิจัยฐานทรัพยากรเกษตรสู่การท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน. รายงานการวิจัย. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
ธง คำเกิด, อุทุมพร เรืองฤทธิ์, เพียงฤทัย เสงี่ยมศิลป์, จิตราภรณ์ เถรวัตร และชิดชนก มากจันทร์. (2561). การจัดการท่องเที่ยวโดยชุมชนบนฐานรากวิถีชีวิตชุมชนอย่างยั่งยืนของตำบลต้นตาล อำเภอสองพี่น้อง จังหวัดสุพรรณบุรี. รายงานการวิจัย มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ กรุงเทพฯ.
บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา. (2548). อุตสาหกรรมการท่องเที่ยว ธุรกิจที่ไม่มีวันตาย (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ ซี.พี.บุ๊ค สแตนดาร์ด.
พรรณ์ธิดา เหล่าพวงศักดิ์, ธนินท์รัฐ รัตนพงศ์ภิญโญ และอารี ผสานสินธุวงศ์. (2565). การพัฒนารูปแบบการท่องเที่ยวสําหรับการเรียนรู้วิถีเกษตรเพื่อยกระดับศักยภาพการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ในจังหวัดกาญจนบุรี. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา, 18(1), 1-11.
พัชราภรณ์ จันทรฆาฎ. (2562). การจัดการการท่องเที่ยววิถีเกษตรที่ยั่งยืน กรณีศึกษาตำบลบ้านด่าน อำเภออรัญประเทศ จังหวัดสระแก้ว. มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา, 13(1) (ม.ค.-มิ.ย.), 1-31.
เปรมปรีดา ทองลา และเพ็ญศิริ สมารักษ์. (2563). ศักยภาพการจัดการแหล่งท่องเที่ยววิถีเกษตร จังหวัดจันทบุรี. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี, 11(1) มกราคม-มิถุนายน, 190-213.
ราณี อิสิชัยกุล และวรรณา ศิลปะอาชา. (2558). นโยบายการพัฒนาศักยภาพการท่องเที่ยววิถีเกษตรเพื่อรองรับนักท่องเที่ยวอาเซียน. รายงานวิจัย กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติและกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
ศักดิ์ชัย เกียรตินาคินทร์. (2553). การสร้างสรรค์ทางธุรกิจ. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์ไว้ลาย.
สถาบันวิจัยวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งชาติไทย. (2542). รายงานขั้นสุดท้ายการดำเนินการเพื่อกำหนดนโยบายการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์วิทยาศาสตร์ และเทคโนโลยีแห่งชาติไทย.
สุดแดน วิสุทธิลักษณ์. (2558). องค์ความรู้ว่าด้วยการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ : คู่มือและแนวทางปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: องค์การบริหารการพัฒนาพื้นที่พิเศษเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน (องค์การมหาชน).
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2566). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่สิบสาม (พ.ศ. ๒๕๖๖ – ๒๕๗๐). สำนักนายกรัฐมนตรี. กรุงเทพฯ.
องค์การบริหารการพัฒนาพื้นที่พิเศษเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน. (2561). คู่มือกระบวนการพัฒนาและยกระดับกิจกรรมท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์. กรุงเทพฯ: บริษัท บุ๊คพลัส พับลิชชิ่ง จํากัด.
Dickman, S. (1997). Tourism: An Introductory Text (3rd ed). Rydalmere, New South Wales: Holder Education.
Hair, J. F., Black, W. C., Babin, B. R., & Anderson, R. E. (2010). Multivariate Data Analysis: A Global Perspective (7th Edition). New York: Pearson.
UNESCO. (2006). Towards Sustainable Strategies for Creative Tourism. Discussion Report of the Planning Meeting for the 2008 International Conference on Creative Tourism. Santa Fe.
