การศึกษาปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการท่องเที่ยวของนักท่องเที่ยวที่เดินทางเข้ามาท่องเที่ยวในจังหวัดนครราชสีมา
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้เป็นการศึกษาปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการท่องเที่ยวของนักท่องเที่ยวที่เดินทางเข้ามาท่องเที่ยวในจังหวัดนครราชสีมา เป็นการวิจัยเชิงปริมาณโดยใช้วิธีวิจัยเชิงสำรวจ โดยการใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บข้อมูลและนำข้อมูลที่ได้มาประมวลผลโดยใช้ค่าสถิติ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย การวิเคราะห์สหสัมพันธ์และการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณ ผลการศึกษาพบว่า พฤติกรรมการท่องเที่ยวของนักท่องเที่ยวที่เดินทางเข้ามาท่องเที่ยวในจังหวัดนครราชสีมา โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก(=4.20) สำหรับความคิดเห็นเกี่ยวกับปัจจัยส่วนประสมทางการตลาด (7Ps) ส่งผลต่อพฤติกรรมการท่องเที่ยวของนักท่องเที่ยวที่เดินทางเข้ามาท่องเที่ยวในจังหวัดนครราชสีมา โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก(=4.19) ทั้ง 7 ปัจจัย (7Ps) เมื่อวิเคราะห์เป็นรายด้าน พบว่า ปัจจัยด้านผลิตภัณฑ์และบริการมีค่าเฉลี่ยมากที่สุด(=4.36) และรองลงมาคือ ปัจจัยด้านราคา(=4.28) ปัจจัยด้านบุคลากร(=4.25) ปัจจัยด้านช่องทางการจัดจำหน่าย(=4.21) ปัจจัยด้านการส่งเสริมการตลาด(=4.14) ปัจจัยด้านลักษณะทางกายภาพและการนำเสนอ(=4.13) และปัจจัยด้านกระบวนการ(=3.97) ตามลำดับ ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการท่องเที่ยวของนักท่องเที่ยวที่เดินทางมาท่องเที่ยวในจังหวัดนครราชสีมา มีผลต่อพฤติกรรมการท่องเที่ยวของนักท่องเที่ยวในทุกปัจจัย และอิทธิพลของปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดมีผลต่อพฤติกรรมการท่องเที่ยวของนักท่องเที่ยวที่เดินทางเข้ามาท่องเที่ยวในจังหวัดนครราชสีมาในทุกปัจจัย(7Ps) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05
Article Details
References
กันตภณ แก้วสง่า, บุษบา สุธีธร และอภิชญา อยู่ในธรรม. (2563). การประชาสัมพันธ์การท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ ผ่านเว็บไซต์เครือข่ายสังคม. วารสารการบริการและการท่องเที่ยวไทย, 15(2). 14-28.
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2565). สถิติการท่องเที่ยว. https://www.mots.go.th/more_news_new.php?cid
=411
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2565). สถิตินักท่องเที่ยวจังหวัดนครราชสีมา. https://www.mots.go.th/more_
news_new.php?cid=411
กฤษฎา ณ หนองคาย และสามารถ ปิติพัฒน์. (2556). การพัฒนาตัวบ่งชี้ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อนักท่องเที่ยวชาว ไทยในการเดินทางท่องเที่ยวแหล่งท่องเที่ยวทะเลบัวแดง อำเภอกุมภวาปี จังหวัดอุดรธานี. วารสารวิชาการและวิจัยสังคมศาสตร์, 8(24), 29-42.
บริสุทธิ์ แสนคำ. (2564). พฤติกรรมการท่องเที่ยวของนักท่องเที่ยวชาวไทยหลังสถานการณ์โควิด 19. วารสาร ศิลปศาสตร์และอุตสาหกรรมบริการ, 4(1), 160-167.
บุญชม ศรีสะอาด. (2554). การวิจัยเบื้องต้น (พิมพ์ครั้งที่ 9). สุวีริยาสาส์น.
บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา. (2559). พฤติกรรมนักท่องเที่ยว(พิมพ์ครั้งที่3). กรุงเทพมหานคร: ศูนย์หนังสือมหาวิทยาลัย
ธรรมศาสตร์
ปฐมพงษ์ บําเริบ. (2564). ปัจจัยส่วนประสมทางด้านการตลาดบริการที่มีผลต่อการเลือกเส้นทางการท่องเที่ยว ย่าน ริมน้ำฝั่งธนบุรีของกลุ่มนักท่องเที่ยวผู้พิการทางการเคลื่อนไหว. วารสารเกษตรศาสตร์ธุรกิจ ประยุกต์, 15(23), 59-78.
พนิตสุภา ธรรมประมวล. (2563). การตลาดบริการ (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: พี.เอ.ลีฟวิ่ง.
รวีวรรณ โปรยรุ่งโรจน์. (2558). พฤติกรรมนักท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
เลิศพร ภาระสกุล. (2560). การเปรียบเทียบแรงจูงใจปัจจัยผลักและปัจจัยดึงในการมาท่องเที่ยวประเทศไทยของ นักท่องเที่ยวจากกลุ่มประเทศยุโรป กลุ่มประเทศอเมริกา และประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีน. วารสารวิจัยสวนดุสิต สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 13(1), 197-221.
วัชรินทร์ พรหมเกตุ และภรณ์นภัส เบินท์. (2566). ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการ ท่องเที่ยววิถีใหม่ (New Normal) ของนักท่องเที่ยวชาวไทยในเขตอำเภอเมืองระนอง จังหวัดระนอง. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด, 17(3), 130-145.
วารัชต์ มัธยมบุรุษ. (2562). โครงสร้างของระบบการท่องเที่ยว. วารสารการบริการและการท่องเที่ยวไทย, 14(1), 94-102.
ศูนย์วิจัยด้านตลาดการท่องเที่ยว การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2565). การสำรวจนักท่องเที่ยวชาวต่างประเทศ ปี 2565 (ฉบับผู้บริหาร). https://intelligencecenter.tat.or.th/articles/45764
สำนักงานประชาสัมพันธ์จังหวัดนครราชสีมา. (2565). ข้อมูลพื้นฐานจังหวัดนครราชสีมาประจำปี พ.ศ.2565. https://nakhonratchasima.prd.go.th/th/page/Item/index/id/12
สำนักงานปลัดกระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2565). แผนปฏิบัติการขับเคลื่อนการพัฒนาการท่องเที่ยวโดย ชุมชนอย่างยั่งยืนและสร้างสรรค์ พ.ศ. 2561 - 2565. กรุงเทพฯ: สำนักงานปลัดกระทรวงการท่องเที่ยว และกีฬา.
สุกัญญา พวกสนิท และประสพชัย พสุนนท์. (2564). พฤติกรรมของนักท่องเที่ยวเที่ยวเชิงวัฒนธรรม จังหวัด ฉะเชิงเทรา. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี, 12(2), 203- 215.
สวภัทร ตราชู และสินีนาถ เริ่มลาวรรณ. (2565). ส่วนประสมทางการตลาดที่มีผลต่อการตัดสินใจท่องเที่ยวเชิง สุขภาพสําหรับผู้สูงอายุ จังหวัดสุมทรปราการ. วารสารวิจัยวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏ สุรินทร์, 6(2), 122-136.
อัญชนา สมบัติพิบูลย์ และชุติระ ระบอบ. (2563). การจัดการโลจิสติกส์การท่องเที่ยวเชิงส่งเสริมสุขภาพ สำหรับ ผู้สูงอายุในจังหวัดสมุทรปราการ. วารสารสังคมภิวัฒน์, 11(2), 25-36.
Berry, W.D., & Feldman, S. (1985). Multiple Regression in Practice. Sage University Paper Series on Quantitative Applications in the Social Sciences, Series No. 07-050. Newbury Park, CA: Sage Publications, Inc.
Buhalis, D. (2000). Marketing the competitive destination of the future Marketing. Tourism Management, 21(1), 97-116.
Cohen, S. A., Prayag, G., & Moital, M. (2014). Consumer behaviour in tourism: Concepts, influences and opportunities. Current Issues in Tourism, 17(10), 872–909.
Cronbach, L. J. (1970). Essential of psychological testing (5th ed.). New York: Harper Collins Publisher.
Hair, J.F., Black, W.C., Babin, B.J., & Anderson, R.E. (2014) Multivariate data analysis. (7th ed.). Pearson Education, Upper Saddle River.
Igital Geek. (2018). What is 7P? How is it related to 4P?. https://shorturl.asia/Sych9
Kotler, P. (2015). Marketing Management (Pearson Education). New Jersey: Prentice Hall.
Likert, R. (1967). The method of constructing and attitude scale, reading in attitude theory and measurement. Fishbeic, Matin, Ed. New York: Wiley & Son.
Marilyn, A. S., & Desmond, J. (2018). Fundamentals of marketing. New York: Routledge.
Mcdonald, M. & Wilson, H. (2016). Marketing Plan. 8th ed. England: Wiley.
Pelasol, M., Tayoba, M., Mondero, E., Jugado, K., & Lahaylahay, C. (2012). Igcabugao: A potential tourist destination in the southern part of Iloilo, Philippines. JPAIR Multidisciplinary Research, 8(1), 90-97.
Pike, S. D. (2008). Destination marketing: anintegrated marketing communication approach. Burlington, MA: Butterworth-Heinmann.
TAT Review Magazine. (2022). Behavior of Thai tourists in the COVID-19 situation. Research of the Tourism Marketing Research Division (TAT). https://tatreviewmagazine.com/article/thai-travel- behavior-in-covidmosphere
World Tourism Organization. (2020). Methodological notes to the tourism statistics database, 2020 Edition.
UNWTO.
World Tourism Organization. (2021). Worst year in tourism history with 1 billion fewer international arrivals. https://www.unwto.org/news/2020-worst-year-in-tourism-history-with-1-billion-fewerinternational- arrivals
Yamane, T. (1973). Statistics: an introductory analysis. 3rd ed. New York: Harper and Row.