การสร้างความหมาย “คนดี” ในรายการทุบโต๊ะข่าว : วัจนปฏิบัติศาสตร์
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มุ่งศึกษากระบวนการสร้างความหมายของคำว่า “คนดี” ในรายการทุบโต๊ะข่าวออนไลน์ ตั้งแต่เดือนมกราคม - ธันวาคม พ.ศ. 2565 กลุ่มเป้าหมายที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ รายการทุบโต๊ะข่าว ออนไลน์ ในวันจันทร์ – ศุกร์ ช่วงเวลา 18.55 – 22.30 น. และวันเสาร์ – อาทิตย์ ช่วงเวลา 19.00 – 22.00 น. ในรูปแบบออนไลน์ที่ปรากฏอยู่บนเพจ Facebook และ YouTube เท่านั้น พบข้อมูลในประเด็นการสร้างความหมายของคำว่า “คนดี” จำนวน 143 เรื่อง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือ กลวิธีทางภาษาตามแนวคิดวัจนปฏิบัติศาสตร์ นำเสนอผลการวิจัยด้วยวิธีเชิงคุณภาพแบบพรรณนาวิเคราะห์ ผลการวิจัยพบว่า การใช้มูลบทเพื่อสร้างความหมายของคำว่า “คนดี” มี 4 มูลบท ได้แก่ มูลบทเพื่อสร้างความเชื่อว่าคนที่พูดถึงเป็นคนดี จำนวน 69 ครั้ง คิดเป็นร้อยละ 47.58 มูลบทเพื่อเน้นความเชื่อมโยงกับความเป็นจริงและความคาดหวังของผู้รับข่าว จำนวน 45 ครั้ง คิดเป็นร้อยละ 31.03 มูลบทเพื่อเน้นให้ความสำคัญกับบุคคลหรือกลุ่มคนที่มีพฤติกรรมหรือการกระทำที่ดี จำนวน 16 ครั้ง คิดเป็นร้อยละ 11.03 และมูลบทเพื่อสร้างความเชื่อเมื่อมีคนดีปรากฏขึ้น ผู้พูดรู้สึกดี จำนวน 13 ครั้ง คิดเป็นร้อยละ 8.96 การใช้มูลบททางวัจนปฏิบัติศาสตร์ในรายการทุบโต๊ะข่าวออนไลน์แสดงให้เห็นถึงกลวิธีทางภาษาที่สะท้อนความคิด ความเชื่อ ความจริงที่คนในสังคมไทยมีต่อเรื่องการกระทำความดีและถูกยกย่องให้มีหน้าตาในสังคมไทย อีกทั้งบริบทความเป็นสังคมไทยก็มีส่วนสำคัญที่สามารถสะท้อนให้เห็นถึงวิธีคิดในเรื่องของการสร้างมูลบทคนดีได้เช่นกัน
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กาญจนา แก้วเทพ. (2545). สื่อบันเทิง: อำนาจแห่งความไร้สาระ. กรุงเทพฯ: ออล อเบ้าท์พริ้นท์.
กฤษดาวรรณ หงศ์ลดารมภ์ และธีรนุช โชคสุวณิช. (2551). วัจนปฏิบัติศาสตร์. กรุงเทพฯ: โครงการเผยแพร่ผลงานวิชาการ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
จันทิมา เอียมานนท์. (2557). การศึกษาวาทกรรมเกี่ยวกับผู้ติดเชื้อเอดส์ในสังคมไทยตามแนวปฏิพันวิเคราะห์ [วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรดุษฎีบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย].
ชนนิกานต์ ศรีพิทักษ์, ปัญญาพร ศรีเปารยะ และอลิสา คุ่มเคี่ยม (2564). การศึกษามูลบททางวัจนปฏิบัติศาสตร์ที่ปรากฏบนเพจเฟซบุ๊ก “วุ้นแปลภาษา”. วารสารวรรณวิทัศน์, 10(2), 58–89. สืบค้นจาก https://so06.tci-thaijo.org/index.php/VANNAVIDAS/article/view/250225/170714
ชวรงค์ ลิมป์ปัทมปาณี. (2560). ความเห็นต่อผลการศึกษา “ความเชื่อทางไสยศาสตร์ในรายการข่าวโทรทัศน์”. โครงการศึกษาวิจัยสภาพการณ์สื่อและพฤติกรรมการเปิดรับสื่อ ฝ่ายนโยบายและยุทธศาสตร์ กองทุนพัฒนาสื่อปลอดภัยและสร้างสรรค์.
ณฐ อังศุวิริยะ. (2562). กลวิธีการใช้ภาษากับอุดมการณ์ในโฆษณาการเงินประเด็นการออมและการเป็นหนี้ผ่านวาทกรรมโฆษณาทางโทรทัศน์ไทย (รายงานวิจัย รหัสโครงการ LIA601275S).
ณัฐพร พานโพธิ์ทอง. (2556). วาทกรรมวิเคราะห์เชิงวิพากษ์ตามแนวภาษาศาสตร์: แนวคิดและการนำมาศึกษาวาทกรรมในภาษาไทย. กรุงเทพฯ: โครงการเผยแพร่ผลงานวิชาการ.
ทรงธรรม อินทจักร. (2550). แนวคิดด้านวัจนปฏิบัติศาสตร์. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
วษาร์ บุดดีคำ และรัตนา จันทร์เทาว์. (2563). ลีลาภาษาของพุทธอภิวรรณองค์พระบารมีในรายการทุบโต๊ะข่าว. วารสาร MCU Humanities Review, 6(2), 51–66.
สมาคมโฆษณาดิจิทัลประเทศไทย. (2559). DAAT เผยข้อมูลผู้ใช้อินเทอร์เน็ตของไทย ไตรมาส 1 ประจำปี 2559. สืบค้นจาก http://www.daat.in.th/index.php/daat-internet/
สุธาสินี สิทธิเกสร. (2544). วัจนปฏิบัติศาสตร์กับการตีความวัจนกรรมโดยอนุมานจากมุมมองของผู้ฟัง. วารสารวรรณวิทัศน์, 1(1), 30–39. สืบค้นจาก https://so06.tcithaijo.org/index.php/VANNAVIDAS/article/view/62271/51258
สื่อเก่าก็คุ้นเคย สื่อใหม่ก็เข้าถึง. (2560). แกรมดิจิทัล. สืบค้นเมื่อ 18 มิถุนายน 2561, จาก https://www.gramdigital.net/blog/how-to-use-new-media
Tv Digital Watch. (2563). เรตติ้งข่าวเย็น – ค่ำ (ออนไลน์). สืบค้นเมื่อ 23 กันยายน 2564, จาก http://www.tvdigitalwatch.com
Levinson, S. C. (1983). Pragmatics. Cambridge: Cambridge University Press.