การจัดการท่องเที่ยวเชิงนิเวศวัฒนธรรมอย่างมีส่วนร่วมของชุมชน หมู่บ้านควายห้วยลำพอก ตำบลกุดหวาย อำเภอศีขรภูมิ จังหวัดสุรินทร์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาศักยภาพการจัดการท่องเที่ยวเชิงนิเวศวัฒนธรรมอย่างมีส่วนร่วมของชุมชน 2) ศึกษาระดับการมีส่วนร่วมและความสำเร็จของการจัดการท่องเที่ยวเชิงนิเวศวัฒนธรรมของชุมชน และ 3) พัฒนารูปแบบการจัดการท่องเที่ยวเชิงนิเวศวัฒนธรรมอย่างมีส่วนร่วมของหมู่บ้านควายห้วยลำพอก ตำบลกุดหวาย อำเภอศีขรภูมิ จังหวัดสุรินทร์ ผลการวิจัย พบว่า หมู่บ้านควายห้วยลำพอก มีศักยภาพในการเป็นแหล่งท่องเที่ยวเชิงนิเวศวัฒนธรรม เพราะมีทรัพยากรการท่องเที่ยวทางธรรมชาติที่อยู่ในชุมชนที่มีวิถีความเป็นอยู่และวัฒนธรรมที่เป็นเอกลักษณ์ เป็นทรัพยากรที่ดึงดูดใจทางการท่องเที่ยว มีการจัดการผลกระทบจากการจัดกิจกรรมท่องเที่ยว มีการให้ความรู้ถึงคุณค่าของทรัพยากรธรรมชาติ มีการบริหารจัดการแหล่งท่องเที่ยว และมีการจัดการข้อมูลเพื่อให้บริการนักท่องเที่ยวและมีศักยภาพบุคลากร สำหรับการมีส่วนร่วมของชุมชนในกิจกรรมการท่องเที่ยวเชิงนิเวศวัฒนธรรม พบว่า คนในชุมชนมีส่วนร่วม ทั้งการวางแผนบริหารจัดการแหล่งท่องเที่ยว การร่วมทำนุบำรุงรักษา การปฏิบัติตามแผนในการบริหารจัดการแหล่งท่องเที่ยว การติดตามและประเมินผลการท่องเที่ยวและการได้รับประโยชน์จากการท่องเที่ยว เมื่อประเมินความสำเร็จของการจัดการท่องเที่ยวเชิงนิเวศวัฒนธรรม พบว่า นักท่องเที่ยวได้รับประสบการณ์ มีความพึงพอใจในการท่องเที่ยว ชุมชนเกิดการพัฒนาและมีความสุขจากการทำงานร่วมกัน สำหรับการศึกษารูปแบบการจัดการท่องเที่ยวเชิงนิเวศวัฒนธรรมอย่างมีส่วนร่วมของชุมชน พบว่า ชุมชนร่วมกันพัฒนา 5 ประเด็น คือ 1) เอกลักษณ์ร่วมของชุมชน 2) ความหลากหลายของกิจกรรมท่องเที่ยว 3) ศักยภาพ ของบุคลากรท่องเที่ยว 4) การบริหารจัดการในรูปแบบกลุ่ม และ 5) เน้นกระบวนการมีส่วนร่วม เพื่อให้เป็นชุมชนท่องเที่ยวเชิงนิเวศวัฒนธรรมที่คนในพื้นที่ได้รับประโยชน์จากการท่องเที่ยวร่วมกันต่อไป
Article Details
References
จรัญญา คงเพชร. 2564. ความสำเร็จในการจัดการท่องเที่ยวโดยชุมชน กรณีศึกษาตลาดน้ำท่าคา อำเภอ อัมพวา จังหวัดสมุทรสงคราม. วารสารสารพัฒนาสังคม, 23(2), 42-51.
จริยาภรณ์ เจริญชีพ. 2560. การมีส่วนร่วมของชุมชนในการจัดการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน: กรณีศึกษา ตำบลถ้ำรงค์ อำเภอบ้านลาด จังหวัดเพชรบุรี. วารสารสารสนเทศ, 16 (2), 85-97.
ชัยณรงค์ ศรีรักษ์ และ สุดสันต์ สุทธิพิศา. 2563. การวิเคราะห์การมีส่วนร่วมและทัศนคติต่อกิจกรรม พัฒนาการท่องเที่ยวชุมชน แบบมีส่วนร่วมชุมชนบ้านท่าคอย อำเภอศรีประจันต์ จังหวัด สุพรรณบุรี. วารสารศิลปศาสตร์และวิทยาการจัดการ, 7(2), 98-111.
นวพร บุญประสม และคณะ. 2564. แรงจูงใจและการรับรู้การท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมของนักท่องเที่ยว ชาวไทยที่มีอิทธิพลต่อการกลับมาเที่ยวซ้ำ กรณีศึกษา วัดสำคัญในจังหวัดสมุทรปราการ. วารสารวิชาการสมาคมสถาบันอุดมศึกษาเอกชนแห่งประเทศไทย, 27(1), 113-127.
ประไพพิมพ์ พาณิชสมัย. 2560. การออกแบบอัตลักษณ์ ส่งเสริมการท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมท้องถิ่น ชุมชนท่าแพ จังหวัดนครศรีธรรมราช [วิทยานิพนธ์ มหาบัณฑิต สาขาวิชาศิลปะการออกแบบ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร]
ปิยธิดา ปาลรังสี และกุลพิชญ์ โภไคยอุดม. 2559. ปัจจัยที่ส่งผลต่อการมีส่วนร่วมของประชาชน ในการท่องเที่ยวโดยชุมชน อำเภอขนอม จังหวัดนครศรีธรรมราช. วารสารวิทยาศาสตร์การกีฬา และสุขภาพ, 17( 2), 99-110.
พิฑูรย์ ทองฉิม และ นิตติยา ทองเสนอ. 2561. การเชื่อมโยงกิจกรรมการท่องเที่ยวเพื่อการส่งเสริมการตลาดการท่องเที่ยวเมืองรอง กรณีศึกษา ชุมชนบ้านเหมืองตะกั่ว ตำบลหนองธง อำเภอป่าบอน จังหวัดพัทลุง. การประชุมหาดใหญ่วิชาการระดับชาติและนานาชาติ ครั้งที่ 9. มหาวิทยาลัยหาดใหญ่.
ภัทร์ธนกัลย์ เตี่ยไพบูลย์. 2557. ศักยภาพแหล่งท่องเที่ยวเชิงนิเวศโดยชุมชน บ้านหัวนอนวัด ตำบลแม่ทอม อำเภอบางกล่ำ จังหวัดสงขลา [วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาการจัดการสิ่งแวดล้อม มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์]
มัชฌิมา อุดมศิลป์ และคณะ. 2563. การศึกษาแนวทางการพัฒนากิจกรรมท่องเที่ยวชุมชนเพื่อเชื่อมโยง การท่องเที่ยวเชิงเกษตร ตำบลห้วยม่วง อำเภอกำแพงแสน จังหวัดนครปฐม. งานประชุมวิชาการระดับชาติ ครั้งที่ 12 มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม.
เมธารัตน์ จันตะนี และ ลำยอง ปลั่งกลาง. 2560. การพัฒนาศักยภาพบุคคลในชุมชนเพื่อจัดการด้านการท่องเที่ยวสู่ความยั่งยืน ของชุมชนตำบลลาดชะโด อำเภอผักไห่ จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. ราชภัฏเพชรบูรณ์สาร, 19(2), 45-55.
เสกสรรค์ สนวาและคณะ. 2563. การจัดการแหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมตามวิถีชีวิตของคนในชุมชน. วารสารการบริหารการปกครองและนวัตกรรมท้องถิ่น, 4(1), 259-276.
Cronbach, L. J. 1970. Essentialsofpsychologicaltesting. 3 ed. NewYork : Harper & Row.
Aaker,D.A., V. Kumar and T.X. Day. 2001. Marketing Research. New York : John Wiley & Sons.
Hair, J. F. and others. 2006. Multivariate data analysis. (6th ed.). New Jersey: Pearson Education International.
Johnson-Conley. 2009. “Using community-based participatory research in the development of a consumer-driven cultural competency tool.” Ph.D Dissertation, University of Washington Graduate School.