โมเดลปัจจัยเชิงสาเหตุที่มีอิทธิพลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาร้อยเอ็ด เขต 2

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีความมุ่งหมาย เพื่อศึกษาปัจจัยเชิงสาเหตุที่ส่งผลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาภาษาอังกฤษ และเพื่อตรวจสอบความสอดคล้องของโมเดลเชิงสาเหตุที่มีอิทธิพลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาร้อยเอ็ด เขต 2 กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาร้อยเอ็ด เขต 2 ปีการศึกษา 2564 จำนวน 530 คน โดยการสุ่มแบบหลายขั้นตอน เครื่องมือที่ใช้ ได้แก่ เครื่องมือประเภทแบบสอบถาม จำนวน 7 ฉบับ ประกอบด้วย 1)  เจตคติต่อการเรียนวิชาภาษาอังกฤษ 2) แรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ 3) ความคาดหวังในการศึกษาต่อ 4)  การเอาใจใส่ของผู้ปกครอง 5) ความสัมพันธ์ภายในครอบครัว 6) ประสิทธิภาพการสอนของครู 7) เจตคติต่อการเรียนออนไลน์ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ การวิเคราะห์โมเดลสมการโครงสร้าง ผลการวิจัย สรุปได้ว่า                                

1. ผลการศึกษาปัจจัยเชิงสาเหตุที่ส่งผลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาภาษาอังกฤษ โดยภาพรวมพบว่า นักเรียนมีความคิดเห็นเกี่ยวกับระดับปัจจัยด้านครอบครัว ในภาพรวมอยู่ในระดับมาก แยกเป็นความเอาใจใส่ของผู้ปกครองอยู่ในระดับมาก และความสัมพันธ์ภายในครอบครัวอยู่ในมาก ความคิดเห็นเกี่ยวกับระดับปัจจัยด้านโรงเรียน ในภาพรวมอยู่ในระดับมาก แยกเป็นประสิทธิภาพการสอนของครูอยู่ในระดับมาก และเจตคติต่อการเรียนออนไลน์อยู่ในระดับปานกลาง ความคิดเห็นเกี่ยวกับระดับปัจจัยด้านนักเรียน ในภาพรวมอยู่ในระดับมาก แยกเป็นเจตคติต่อการเรียนภาษาอังกฤษอยู่ในระดับปานกลาง แรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์อยู่ในระดับมาก และความคาดหวังในการศึกษาต่ออยู่ในระดับมาก
   2. ผลการวิเคราะห์โมเดลปัจจัยเชิงสาเหตุที่มีอิทธิพลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาร้อยเอ็ด เขต 2 ตามสมมติฐาน พบว่า โมเดลมีความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ผลการทดสอบ ไค-สแควร์  มีค่าเท่ากับ 53.97 ค่า df มีค่าเท่ากับ 27 ค่า RMSEA  =  0.044 ค่า CFI มีค่าเท่ากับ 0.957 ค่า GFI มีค่าเท่ากับ 0.981 ค่า AGFI มีค่าเท่ากับ 0.955