การประเมินแบบเสริมพลัง: การประยุกต์ใช้เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการประเมินผลการเรียนรู้ สู่ความเป็นครูมืออาชีพในศตวรรษที่ 21
Main Article Content
บทคัดย่อ
การประเมินผลการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 สิ่งที่มุ่งประเมินประกอบด้วย ความรู้ในสาระวิชาแกน คุณลักษณะและทักษะในศตวรรษที่ 21 วิธีการประเมินเป็นการประเมินตามสภาพจริง ใช้วิธีการและเครื่องมือที่หลากหลายให้เหมาะสมกับสิ่งที่ประเมิน โดยประยุกต์ใช้กรอบการประเมินให้ตอบสนองทักษะในศตวรรษที่ 21 ทั้ง 5 มิติ ได้แก่การเรียนรู้ ความเข้าใจ การสำรวจ การสร้างสรรค์ และการแบ่งปัน มีการนำเทคโนโลยีมาใช้ในการประเมินอย่างเหมาะสมเพื่อให้เกิดประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น อีกทั้งมีการให้ข้อมูลป้อนกลับเพื่อสะท้อนระดับความสามารถ จุดอ่อน จุดแข็ง ของผู้เรียน รวมทั้งประสิทธิภาพการสอนของครู เพื่อนำผลการประเมินมาใช้ประโยชน์ในการวางแผนพัฒนา ซึ่งจุดอ่อนของครูที่พบประการหนึ่งคือความสามารถทางการประเมิน (Evaluation Capacity) ในบทความนี้จึงนำเสนอแนวทางในการแก้ปัญหาดังกล่าวโดยการประยุกต์ใช้รูปแบบการประเมินแบบเสริมพลังอำนาจเพื่อสร้างเสริมสมรรถนะทางการประเมินของครูด้วยวิธี 3 ขั้นตอน (Three steps Approach) ของ Fetterman (2001) ซึ่งเป็นแนวทางที่นักการศึกษาให้การยอมรับและนำไปใช้อย่างแพร่หลายในปัจจุบัน
Article Details
References
กฤติยา วงศ์ก้อม. (2547). รูปแบบการพัฒนาครูด้านการประเมินการเรียนรู้ตามแนวคิดการ
ประเมินแบบเสริมพลังอำนาจที่สอดคล้องกับพระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติพุทธศักราช
วิทยานิพนธ์สาขาการวัดและประเมินผลการศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
จิราภา แย้มแสง และคณะ. (2558). ผลของการใช้โปรแกรมสร้างพลังอำนาจต่อการปรับ
พฤติกรรมการออกกำลังกาย และการบริโภคอาหารของเด็กนักเรียนที่มีภาวะอ้วนใน
จังหวัดสุราษฎร์ธานี. วารสารเครือข่ายวิทยาลัยพยาบาลและการสาธารณสุขภาคใต้,
(2), 41-52.
บุญทวี อิ่มบุญตา. (2556). การพัฒนาระบบการประเมินในชั้นเรียนโดยประยุกต์แนวคิดการ
ประเมินเสริมพลังอำนาจ
บัญชา พร้อมดิษฐ์. (1 มิถุนายน 2556). การประเมินเสริมพลัง (Empowerment Evaluation) มุม
วิชาการด้านสาธารณสุขจุลสารสาขาวิชาวิทยาศาสตร์สุขภาพออนไลน์. สืบค้นเมื่อ 9 ก.ย.
, จาก https://www.stou.ac.th/schools/shs/booklet/book56_4/pbhealth.html
เบญจมาภรณ์ ฮั่วเจียม. (2559). การเสริมพลังเพื่อส่งเสริมสุขภาวะชุมชน. วารสารวิชาการ
มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร, 7(1), 19-25.
พิทักษ์ วงแหวน. (2562). การประเมินแบบเสริมพลังกับการประกันคุณภาพการศึกษาภายใน
สถานศึกษา วารสารสาระคาม, 11(1), 138-151.
พินดา วราสุนันท์. (2558). การสร้างความสามารถทางการประเมิน.วารสารวิจัยทางการศึกษา
คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, ปีที่ 10 (1), 214-228.
รัตนะ บัวสนธ์. (2547). การประเมินเสริมพลัง. สารานุกรมศึกษาศาสตร์ คณะศึกษาศาสตร์ มหา
วิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, (31), 7-9.
วรรณ์ดี แสงประทีปทอง. (2561). แนวทางการประเมินผลการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21. วารสาร
วิจัยและประเมินผลอุบลราชธานี, 7(1), 1-10.
ศศิธร บัวทอง, 2560. การวัดและประเมินทักษะการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21. วารสารมหาวิทยาลัย
ศิลปากร ฉบับภาษาไทย สาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ, 10(2), 1856-1867.
ศิริชัย กาญจนวาสี. (2550). ทฤษฎีการประเมิน. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์
มหาวิทยาลัย.
สาธิดา สกุลรัตนกุลชัย. (2553). การประเมินแบบเสริมพลังในการเรียนการสอนแบบสตูดิโอทาง
สถาปัตยกรรม.SDU Research Journal, 7(2), 143-151.
สุวิธิดา จรุงเกียรติกุล. (13 มีนาคม 2561). ทักษะการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21. สืบค้นเมื่อ 9
กันยายน 2563, จาก https://www.trueplookpanya.com/education/content/66054/
สมพงษ์ ปั้นหุ่น. (2548). การพัฒนาแบบตรวจสอบรายการประเมินแบบเสริมพลังอำนาจเพื่อ
พัฒนาทักษะการประเมินของครูและนักเรียน. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต,
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพมหานคร.
สำนักบริหารงานการมัธยมศึกษาตอนปลาย. (2548). แนวทางการจัดทักษะการเรียนรู้ใน
ศตวรรษที่ 21 ที่เน้นสมรรถนะสาขาวิชาชีพ. กรุงเทพมหานคร.
อมาวสี อัมพันศิริรัตน์. (2560). การประเมินแบบเสริมพลัง: แนวคิดและการประยุกต์ใช้.
วารสารเครือข่ายวิทยาลัยพยาบาลและการสาธารณสุขภาคใต้, 4(1), 280-291.
Fetterman, D. M. (2001). Foundations of Empowerment Evaluation. California:
Sage Publication, Inc.