การศึกษาแนวทางการสื่อความหมายเอกลักษณ์ชุมชน ในอำเภอสามชุก จังหวัดสุพรรณบุรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาแนวทางการสื่อความหมายเอกลักษณ์ชุมชนในอำเภอสามชุก จังหวัดสุพรรณบุรี การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ กลุ่มผู้ให้ข้อมูลสำคัญ คือ ประชาชนในอำเภอสามชุก จังหวัดสุพรรณบุรี เก็บรวบรวมข้อมูลโดยการสัมภาษณ์อย่างไม่เป็นทางการ วิเคราะห์ข้อมูลโดยวิธีการวิเคราะห์เนื้อหา และบรรยายแบบพรรณนา
ผลการวิจัยพบว่า แนวทางการสื่อความหมายเอกลักษณ์ชุมชน แบ่งข้อมูลที่ศึกษาออกเป็น 2 ด้าน คือ 1) ข้อมูลด้านเอกลักษณ์ชุมชน พบว่า เอกลักษณ์ชุมชนที่มีอยู่เดิมส่วนใหญ่เกิดจากวัฒนธรรมพื้นฐานของชุมชน คือ ประวัติศาสตร์ชุมชนโดยเฉพาะวัดเก่าแก่ที่อยู่คู่ชุมชนมายาวนาน ในขณะที่เอกลักษณ์ชุมชนที่สร้างขึ้นใหม่ พบว่า ในแต่ละชุมชนมีการสร้างแหล่งที่พักแบบโฮมสเตย์ในรูปแบบครัวเรือนเพื่อรองรับด้านการท่องเที่ยวชุมชน สาเหตุของการสร้างเอกลักษณ์ชุมชนขึ้นใหม่เกิดจาก
การสร้างรายได้และการมีรายได้เสริม ปัญหาและอุปสรรคที่พบ คือ ขาดความสนใจ ขาดผู้สืบทอด และขาดงบประมาณ 2) ข้อมูลด้านการสื่อความหมายเอกลักษณ์ชุมชน พบว่า วิธีการสื่อความหมายแบ่งได้ 2 วิธี คือ วิธีการแบบการบริการที่ใช้คนและวิธีการแบบการบริการที่ไม่ใช้คน โดยทุกชุมชนมีวิธีการสื่อความหมายทั้ง 2 วิธีควบคู่กันเพื่อให้คนภายในและภายนอกชุมชนได้เข้าใจข้อมูลมากยิ่งขึ้น รวมถึงต้องการสื่อต่าง ๆ และการจัดกิจกรรมชุมชนที่เพียงพอ ปัญหาและอุปสรรคที่พบ คือ ขาดผู้สื่อความหมาย ขาดการพัฒนาอย่างต่อเนื่อง และขาดการมีส่วนร่วมของคนในชุมชน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2568, 13 มิถุนายน). สถิติด้านการท่องเที่ยว ปี 2567. https://www.mots.go.th/news/category/411
กิตดา ปรัตถจริยา. (2552). การออกแบบเนื้อหาภาษาอังกฤษในการสื่อความหมายเอกลักษณ์ของสถานตากอากาศบางปู เพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน. คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์: มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
กุลทิกา วิบูลย์ปิ่น และสันติธร ภูริภักดี. (2562). แนวทางการพัฒนาการจัดการการท่องเที่ยวโดยชุมชน ตามบริบทสังคมประเทศไทย 4.0 กรณีศึกษา: ชุมชนตำบลบ้านแหลม อำเภอบางปลาม้า จังหวัดสุพรรณบุรี. วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี, 13(3), 438-457. https://so01.tci-thaijo.org/index.php/journaldtc/article/view/241129
เกษม กุณาศรี, ชนิตา พันธุ์มณี, สมบัติ สิงฆราช, สภา สุเทพ และดวงตา สุเทพ. (2560). การเลือกเอกลักษณ์ท้องถิ่นสำหรับพัฒนาผลิตภัณฑ์ชุมชน: กรณีศึกษากลุ่มวิสาหกิจชุมชนบ้านห้วยชมพู. วารสารการวิจัยเพื่อพัฒนาชุมชน (มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), 10(4). 86-97. https://www.journal.nu.ac.th/JCDR/article/view/1626/1205
คณะกรรมการบริหารงานจังหวัดแบบบูรณาการ (ก.บ.จ.) จังหวัดสุพรรณบุรี. (2568, 13 มิถุนายน). แผนพัฒนาจังหวัดสุพรรณบุรี พ.ศ. 2566-2570 (ฉบับทบทวน) ประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2567. https://ww1.suphanburi.go.th
ชนิษฐา ใจเป็ง. (2566). การพัฒนานักสื่อความหมายท้องถิ่นเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในชุมชนไทยอง ตำบลบวกค้าง อำเภอสันกำแพง จังหวัดเชียงใหม่. วารสารวิจยวิชาการ, 6(5), 283-296. https://so06.tci-thaijo.org/index.php/jra/article/view/261672/178626
ถวิลวดี บุรีกุล. (2548). การมีส่วนร่วมแนวคิดทฤษฎีและกระบวนการ. พาณิชพระนคร.
ธันยวิช วิเชียรพันธ์. (2562). การพัฒนาทักษะการสื่อสารเพื่อเป็นนักสื่อความหมายท้องถิ่น. วารสารสหศาสตร์ศรีปทุม ชลบุรี, 5(2). 1-11. https://www.chonburi.spu.ac.th/interdiscip /filepdf/201908301321568249.pdf
ประสารโชค ธุวะนุติ และชนัด เผ่าพันธุ์ดี. (2565). ปัจจัยที่ส่งผลต่อศักยภาพแหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในตำบลบางขุนไทร อำเภอบ้านแหลม จังหวัดเพชรบุรี. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี, 12(1). 39-45. https://so03.tci- thaijo.org/index.php/ajpbru/article /view/255586
พัชรมณฑ์ พร้อมเพียรพันธ์ และสยาม ดําปรีดา. (2565). การจัดการการท่องเที่ยวแบบมีส่วนร่วมชุมชนไทหล่มในเขตเทศบาลเมืองหล่มสัก อําเภอหล่มสัก จังหวัดเพชรบูรณ์. วารสารวิจยวิชาการ, 5(3), 215-223. https://so06.tci-thaijo.org/index.php/jra/article/view/251632
เมธาวี จำเนียร. (2562). การสื่อสารอัตลักษณ์ชุมชนเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยว. วารสารการจัดการและการพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี, 6(1). 235-256. https://so06.tci-thaijo.org/index.php/JMDUBRU/article/view/203387/141858
รัตนะ บัวสนธ์. (2551). การวิจัยเชิงคุณภาพทางการศึกษา. คําสมัย.
วชิรวัชร งามละม่อม. (2559, 3 กุมภาพันธ์). ทฤษฎีการมีส่วนร่วม. https://learningofpublic. blogspot.com/2016/02/blog-post_79.html
วิลัยพร สาคริก. (2545). การสื่อความหมายและการรับรู้เอกลักษณ์ เพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวของชุมชนหัวหิน. คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สถาบันพระปกเกล้า. (2568, 13 มิถุนายน). การมีส่วนร่วม. http://wiki.kpi.ac.th
สุพัตรา สุภาพ. (2536). สังคมและวัฒนธรรมไทย (พิมพ์ครั้งที่ 8). โรงพิมพ์ไทยวัฒนาพาณิชย์.
สำนักงานพัฒนาที่ดินเขต 1. (2568, 13 มิถุนายน). แผนที่แสดงขอบเขตการปกครองจังหวัดสุพรรณบุรี. https://r01.ldd.go.th/spb/download/DinThai53/MAIN/SP/SP_08.html
เหมือนพิมพ์ สุวรรณกาศ. (2553, 1 กุมภาพันธ์). สามชุกกับรางวัลจากยูเนสโก: ความสำเร็จบนทางแพร่ง. https://lek-prapai.org/home/view.php?id=541
อรัญญา ดูเบย์ และจุฑาธิปต์ จันทร์เอียด. (2564). แนวทางการสื่อความหมายในแหล่งท่องเที่ยวชุมชนตำบลบ้านแหลม อำเภอบางปลาม้า จังหวัดสุพรรณบุรี. วารสารการบริหารนิติบุคคลและนวัตกรรมท้องถิ่น, 7(11). 147-164. https://so04.tci-thaijo.org/index.php/jsa-journal/article/view/252465/173112
