นวัตกรรมกระบวนการสื่อสารแบบมีส่วนร่วมภายในองค์กร เพื่อการบริหารงานของหอการค้าจังหวัดนนทบุรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1. เพื่อศึกษารูปแบบการสื่อสารปัจจุบันภายในองค์กรหอการค้าจังหวัดนนทบุรี 2. เพื่อศึกษาถึงปัญหาและอุปสรรคของการสื่อสารภายในองค์กรหอการค้าจังหวัดนนทบุรี 3. เพื่อสร้างนวัตกรรมกระบวนการสื่อสารแบบมีส่วนร่วมภายในองค์กรดิจิทัลเพื่อส่งเสริมประสิทธิภาพการบริหารงานของหอการค้าจังหวัดนนทบุรี เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ด้วยวิธีการสัมภาษณ์เชิงลึกและการสนทนากลุ่ม โดยมีผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 24 คน ประกอบด้วย กลุ่มผู้ให้ข้อมูลสำคัญจากการสัมภาษณ์เชิงลึก จำนวน 10 คน และผู้ร่วมสนทนากลุ่ม จำนวน 14 คน
ผลการวิจัยพบว่า 1. รูปแบบการสื่อสารปัจจุบันภายในองค์กรหอการค้าจังหวัดนนทบุรี ประกอบด้วย 3 รูปแบบ ที่ส่งเสริมประสิทธิภาพการบริหารงานของหอการค้าฯ ได้แก่ 1) การรับฟังความคิดเห็นผ่านสมาชิกและผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย 2) มีการประชุมหอการค้าสม่ำเสมอ 3) การเผยแพร่ข้อมูลผ่านสื่อต่าง ๆ ที่สามารถเข้าถึงได้ 2. ปัญหาและอุปสรรคของการสื่อสารภายในองค์กรหอการค้าจังหวัดนนทบุรีหอการค้านนทบุรี เกิดจากผู้ปฏิบัติงานมักไม่หยิบยกปัญหาเหล่านั้นมาขอคำปรึกษาหรือพูดคุยกันอย่างตรงไปตรงมา เพิกเฉยต่อปัญหา และซุกซ่อนปัญหาไว้ ขึ้นสามารถแก้ไขปัญหาด้วยการพูดคุยกันให้มากขึ้น สื่อสารกันทุกเรื่อง เน้นประชุมแลกเปลี่ยนมุมมองกัน และ 3. นวัตกรรมกระบวนการสื่อสารแบบมีส่วนร่วมภายในองค์กรดิจิทัลเพื่อส่งเสริมประสิทธิภาพการบริหารงานของหอการค้าจังหวัดนนทบุรีนั้น เกิดการเริ่มต้นจากผู้บริหารองค์กรหอการค้าได้ให้ความสำคัญกับการสื่อสารทั้งภายในและภายนอกองค์กร ผ่านนโยบาย และข่าวสารต่าง ๆ ไปยังผู้ที่เกี่ยวข้องผ่านไปยังผู้ปฏิบัติงาน และผู้ที่เกี่ยวข้อง ซึ่งช่องทางในการสื่อสารที่เหมาะสมคือการมีเทคโนโลยีดิจิทัลเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของการสื่อสาร
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กมลรัฐ อินทรทัตน์. (2547). การสื่อสารกับการพัฒนา. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพมมหานคร: โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.
กาญจนา แก้วเทพ. (2543). การสื่อสารกับชุมชน: แนวคิดหลักเพื่อการพัฒนา. วารสารนิเทศศาสตร์, 18(2), 61-77.
กิดานันท์ มลิทอง. (2548). เทคโนโลยีการศึกษาและนวัตกรรม. กรุงเทพมมหานคร: อรุณการพิมพ์.
จิรพงษ์ เทียนแขก และพิษณุ บุญนิยม. (2565). การสื่อสารภายในองค์กรเพื่อการบริหารงานของ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร. วารสารพิกุล, 20(2), 165-182.
ณัฐวุฒิ เอี่ยมเนตร, สุวลังก์ วงศ์สุรวัฒน์, พระครูปลัดประวิทย์ วรธมฺโม, นภัทร์ แก้วนาค, และจิดาภา เร่งมีศรีสุข. (2567). นวัตกรรมการสื่อสารเพื่อการส่งเสริมการบริหารจัดการองค์กรภาครัฐและภาคเอกชนในยุคดิจิทัล. วารสารนวัตกรรมการจัดการศึกษาและการวิจัย, 6(1), 291-302.
นิติพล ภูตะโชติ. (2556). พฤติกรรมองค์การ. กรุงเทพมมหานคร: วี พริ้นท์.
นิภาพรรณ โสพัฒน์. (2562). วิธีการสื่อสารในองค์กรที่มีประสิทธิภาพ. วารสารสมาคมพัฒนาวิชาชีพการบริหารการศึกษาแห่งประเทศไทย, 1(3), 23-30.
นภัทร์ แก้วนาค . (2555). เทคนิคการวิเคราะห์ข้อมูล (Qualitative Data Analysis Technic). เอกสารประกอบการสอนหลักสูตรการวิจัยและพัฒนาหลักสูตร. กรุงเทพมมหานคร:มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒประสานมิตร.
บุญเทิด อุทยานิน, กิ่งเพชร ส่งเสริม, สมพงษ์ ธงไช และปิยศักดิ์ สีดา. (2562). ความหลากหลายทางเทคโนโลยีวัฒนธรรมการสื่อสารในยุคปัจจุบัน. วารสารคณะมนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์มหาวิทยาลัยราชภัฎศรีสะเกษ, 3(1), 7-19.
ประพจน์ ณ บางช้าง, วิโรจน์ ศรีหิรัญ, และสุวิมล อาภาผล. (2564). การพัฒนานวัตกรรมีการสื่อสารแบบมีส่วนร่วมของชุมชนเพื่อส่งเสริมีการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์อย่างยั่งยืนของจังหวัดระนอง. วารสารนิเทศศาสตรปริทัศน์, 25(3), 156-167.
ปรมะ สตะเวทิน. (2546). หลักนิเทศศาสตร์. กรุงเทพมมหานคร: ภาพการพิมพ์.
พวงชมพู ไชยอาลา แสงรุ่งเรืองโรจน์. (2556). การสื่อสารแบบมีส่วนร่วม: กลไกในขับเคลื่อนแนวคิดสู่การปฏิบัติภายใต้กระบวนทัศน์การพัฒนาแบบทางเลือก. วารสารมนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 30(2), 23-42.
สมพงษ์ เส้งมณี, วิฆเนศวร ทะกอง, เสาวนีย์ วรรณประภา, ภารดี พึ่งสำราญ และกาญจนา สมพื้น. (2564). การสื่อสารแบบมีส่วนร่วมเพื่อพัฒนาการท่องเที่ยวชุมชน กรณีศึกษาหมู่บ้านเสม็ดงาม จังหวัดจันทบุรี. วารสารสหวิทยาการสังคมศาสตร์และการสื่อสาร, 4(2), 69-79.
สัญชาติ พรมดง, นันทนา นิจจอหอ และนาถรพี ชัยมงคล. (2561). การสร้างประสิทธิภาพของการสื่อสารภายในองค์กรเพื่อเพิ่มความสามารถในการแข่งขันทางธุรกิจ. วารสารเครือข่ายส่งเสริมการวิจัยทางมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 1(1), 50-59.
สุนีย์ สว่างศรี, ขันทอง วัฒนะประดิษฐ์ และพระปราโมทย์ วาทโกวิโท. (2566). กระบวนการสันติ นวัตกรรมการสื่อสารที่เสริมพลังอำนาจผู้นำวิถีชีวิตใหม่. วารสารสันติปริทรรศน์ มจร, 11(1), 368-380.
สุรินทร์ทิพ ศักดิ์ภูวดล. (2563). การบริหารองค์กรดิจิตอล. พะเยา: มหาวิทยาลัยพะเยา.
Cornelissen, J. (2008). Corporate Communication A guide to theory and practice. London: SAGE.
Deloitte. (2018). Activating the digital enterprise: A sink-or-swim moment for today's enterprise. Retrieved August 12, 2023. from https://www2.deloitte.com/us/en/ pages/human-capital/articles/thedigital-organization.html.
Gallup. (2012). Employee engagement. Retrieved August 15, 2023 from http://www. gallup.com/consulting/52/employee-engagement.aspx.
Meyer, J. P., & Allen, N. J. (1991). A three-component conceptualization of organizational commitment. Human resource management review, 1(1), 61-89.
Thayer, L. (1961). Administrative Communication. Illinois: Richard D. Irwin.
The Joint Commission. (2010). Advancing Effective Communication, Cultural Competence, and Patient- and Family-Centered Care: A Roadmap for Hospitals.
Tourish, D., & Hargie, O. (2004). Motivating critical upward communication: a key challenge for management decision making. In Key issues in organizational communication. Routledge.
United Nations. (1983). Popular Participation as a Strategy for Promoting Community
Level Action and Nation. New York: United Nations.
Verghese, A. K. (2017). Internal Communication: Practices and Implications. SCMS Journal of Indian Management, 14(3).
Welch, M., & Jackson, P. R. (2007). Rethinking internal communication: a stakeholder approach. Corporate communications: An international journal, 12(2), 177-198.
Zaremba, A. J. (2010). Organization Communication (3rd ed.). New York: Oxford University Press.
White, M. D., Fyfe, J. J., Campbell, S. P., & Goldkamp, J. S. (2003). The police role in preventing homicide: Considering the impact of problem-oriented policing on the prevalence of murder. Journal of research in crime and delinquency, 40(2), 194-225.
Berlo, D. K. (1960). The Process of Communication. New York: Rinehart and Winston.
Berman, S. J. (2012). Digital transformation: opportunities to create new business models. Strategy & Leadership, 40(2), 16-24.
Vaz, N. (2021). Digital business transformation: How established companies sustain competitive advantage from now to next. John Wiley & Sons.
Perkin, N., & Abraham, P. (2017).Building the Agile Business through Digital Transformation. London: Koganpage.
Berelson, D. (1952). Content Analysis in Communicative Research. New York: The Free Press.
Holsti, O. R. (1969). Content Analysis for the Social Science and Humanities. Massachusetts: Addison–Wesley.
Denzin, N. K. (1970). The research act. Chicago, IL: Aldine.
