เส้นทางท่องเที่ยวสู่การท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมอาหารชุมชนกุฎีจีน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
อาหารท้องถิ่นกับวัฒนธรรมมีความเชื่อมโยงกับเศรษฐกิจการท่องเที่ยว ในขณะที่ชุมชนยังขาดข้อมูลและองค์ความรู้ในการจัดการเส้นทางท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม งานวิจัยนี้เป็นงานวิจัยเชิงคุณภาพ ด้วยวิธีการปรากฏการณ์วิทยา มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาเส้นทางท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมอาหารชุมชนกุฎีจีน และศึกษาข้อมูลร้านอาหารบนเส้นทางท่องเที่ยวชุมชนกุฎีจีน ผู้ให้ข้อมูลหลัก คือ บุคลากรภาครัฐ ผู้ประกอบการ และบุคคลในพื้นที่ จำนวน 21 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย เป็นแบบสัมภาษณ์เชิงลึกแบบไม่มีโครงสร้าง รวบรวมข้อมูลโดยการสัมภาษณ์เชิงลึกและการสังเกตแบบไม่มีส่วนร่วม วิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์แก่นสาระ
ผลการการวิจัยพบว่า 1) ในชุมชนกุฎีจีนมีสถานที่สำคัญ 5 แห่ง ได้แก่ วัดกัลยาณมิตรวรมหาวิหาร พิพิธภัณฑ์บ้านกุฎีจีน โบสถ์ซางตาครู้ส เรือนจันทนภาพ และศาลเจ้าเกียนอันเกง มีเส้นทางท่องเที่ยว ประกอบด้วย เส้นทางเดินเท้าและเส้นทางจักรยาน 2) ในเส้นทางท่องเที่ยวมีร้านอาหารที่ให้บริการอาหารท้องถิ่นรวม 9 ร้าน ได้แก่ (1) ร้านบ้านสกุลทอง (2) ร้าน Window กาแฟ (3) ร้านครัววาววับ (4) ร้านธนูสิงห์ (5) ร้านเฮโลนมสด (6) ร้าน Caf Kudeejeen (7) ร้านขนมฝรั่งหลานแม่เป้า (8) ร้านป้าอำพรรณขนมฝรั่งกุฎีจีน และ (9) ร้านป้าเล็กขนมฝรั่ง และพบรายการอาหารท้องถิ่นจากภูมิปัญญาชุมชน 20 รายการ โดยงานวิจัยนี้ มีข้อเสนอแนะให้หน่วยงานที่เกี่ยวข้องจัดทำป้ายบอกทางและป้ายสัญลักษณ์แสดงเส้นทางและข้อมูลร้านอาหารในตำแหน่งพื้นที่ทางเข้าชุมชน ปรับปรุงเส้นทางเพื่ออำนวยความสะดวกแก่นักท่องเที่ยว โดยเฉพาะนักท่องเที่ยวที่เป็นผู้สูงอายุ
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กติกา กลิ่นจันทร์แดง และศิริเพ็ญ ดาบเพชร. (2564). การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมอาหารด้วยอัตลักษณ์ของอาหารท้องถิ่น. วารสารชุมชนวิจัยมหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา, 15(3), 144 157.
กรกนก หงษ์นวล. (2564). การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมแบบสร้างสรรค์ ในเขตเมืองเก่าเชียงใหม่. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยแม่โจ้.
กรมการท่องเที่ยว. (2561). แผนยุทธศาสตร์พัฒนาการท่องเที่ยว พ.ศ. 2561-2564 ของกรมการท่องเที่ยว. กรุงเทพมหานคร: กรมการท่องเที่ยว.
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2567). ชุมชนกุฎีจีน. สืบค้น 24 มกราคม 2565. จาก https:/ /www.tourismthailand.org.
ขันทอง วัฒนะประดิษฐ์. (2561). ชุมชนสันติสุขในพุทธศตวรรษที่ 26 ถอดบทเรียนชุมชนสันติสุขในพื้นที่ที่มีความขัดแย้ง. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์, 6(1), 13-24.
คณะกรรมาธิการการศาสนา ศิลปะ วัฒนธรรมและการทองเที่ยว สภานิติบัญญัติแหงชาติ. (2562). การขับเคลื่อนการพัฒนาชุมชนย่านกะดีจีนสู่ความมั่นคงยั่งยืน. กรุงเทพมหานคร: สภานิติบัญญัติแห่งชาติ.
ณัฐนิชา กรกิ่งมาลา และไตรรัตน์ จารุทัศน์. (2564). แนวทางการปรับสภาพแวดล้อมของชุมชนพหุวัฒนธรรมเพื่อผู้สูงอายุกรณีศึกษา ชุมชนรอบศาสนสถานย่านกุฎีจีน เขตคลองสาน กรุงเทพมหานคร. สาระศาสตร์, 4(3), 599-611.
มนัส สามารถกุล. (2564). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมกรณีศึกษา ชุมชนกุฎีจีน. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย.
มนชนก จุลสิกขี. (2565). การสร้างแรงจูงใจในการท่องเที่ยวเชิงอาหารชุมชนกุฎีจีน เขตธนบุรี กรุงเทพมหานคร. วารสารทีทัศน์วัฒนธรรม สำนักศิลปะและวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา, 21(2), 186-207.
ยุทธศักดิ์ สุภสร. (2560). การนำเสนอทิศทางการส่งเสริมการท่องเที่ยวของ ททท. ปี 2561. กรุงเทพมหานคร: การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย (ททท.).
วงศ์ระวิทย์ น้อมนำทรัพย์. (2565). การพัฒนาเส้นทางท่องเที่ยวโดยชุมชนเชิงสร้างสรรค์ บนฐานภูมิปัญญาช่างศิลป์จังหวัดนครปฐม. วารสารศิลปศาสตร์ราชมงคลสุวรรณภูมิ. 4(3), 443-456.
ทีปกร สุจจิตรจูล. (2566). ขนมฝรั่งกุฎีจีน: มรดกแสนอร่อยจากโบราณ. สืบค้น 15 มกราคม 2566. จาก https://www.facebook.com/notes/2761315507416939/?paipv=0&eav=Afb huoNkMcO4X7pjHJ1tv-iC6t5AymAcEhyLf8ReluAIWB5ViltVyHrFuPFvikdwiU&_rdr.
ธนาคารกรุงเทพ. (2562). Food Tourism กินเพื่อเข้าใจวิถีพื้นเมือง. สืบค้น 20 มกราคม 2565. จาก https://www.bangkokbanksme.com/en/food-tourism-lifestyle.
บุษบา ทองอุปการ. (2561). อาหารท้องถิ่น: ความมั่นคงทางอาหารในมิติวัฒนธรรมกรณีศึกษาชมชนบ้านตลิ่งแดง จังหวัดกาญจนบุรี. วารสารมหาวิทยาลัยนราธิวาสนครินทร์, 5(1), 107-119.
บุษกร เชี่ยวจินดากานต์. (2561). เทคนิคการวิจัยเชิงคุณภาพแบบกรณีศึกษา. วารสารศิลปะศาสตร์ปริทัศน์ คณะศิลปศาสตร มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ, 13(25), 103-118.
ประไพพิมพ์ สุธีวสินนนท์ และประสพชัย พสุนนท์. (2559). กลยุทธ์การเลือกตัวอย่างสำหรับการวิจัยเชิงคุณภาพ. วารสารปาริชาต มหาวิทยาลัยทักษิณ, 29(2), 31-48.
ปัญจพร ธนาวชิรานันท์, สุจิรา เมนัช และณพงศ์ รุจิวรารัตน์. (2563). การพัฒนาเส้นทางการท่องเที่ยวชุมชนสนามจันทร์ จังหวัดนครปฐม เป็นฐาน. วารสารมหาวิทยาลัยคริสเตียน, 26(2), 97-112.
ปาจรีย์ สุขภิรมย์. (2564). บทบาทหน้าที่ของวัฒนธรรมอาหารพื้นถิ่นมอญในอำเภอบ้านโป่ง จังหวัดราชบุรี. วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังตมศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 29(3), 54-75.
พัชรี ตั้งตระกูล (2561). การส่งเสริมการท่องเที่ยวเมืองสร้างสรรค์ด้านอาหารท้องถิ่นของจังหวัดภูเก็ต. ใน รายงานวิจัย. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมวิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม.
ส.พลายน้อย. (2555). เล่าเรื่องเมืองบางกอกฉบับสมบูรณ์. (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพมหานคร: สำนักศิลปวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา.
สหัทยา วิเศษ, รุ่งสุริญัณห์ สุนันต๊ะ และลชนา ชมตระกูล. (2562). การจัดทำแผนที่เส้นทางวัฒนธรรมเพื่อเสริมสร้างการเดินและการใช้จักรยานในการท่องเที่ยว อำเภอเชียงคำ จังหวัดพะเยา. วารสารบัณฑิตแสงโคมคำ, 4(2), 151-164.
สริตา พันธ์เทียน, ทรงคุณ จันทจร และมาริสา โกเศยะโยธิน. (2561). รูปแบบการจัดการท่องเที่ยวเชิงอาหารไทย โดยใช้แนวคิดเศรษฐกิจสร้างสรรค์ในเขตจังหวัดลุ่มแม่น้ำภาคกลาง. วารสารวิจัยและพัฒนามหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา, 9(3), 190-198.
สิทธิศักดิ์ เตียงงา และกนกวรรณกรณ์ หลวงวังโพธิ์. (2565). การสร้างอัตลักษณ์อาหารท้องถิ่นและการส่งเสริมการท่องเที่ยวชุมชนในกลุ่มจังหวัดร้อยแก่นสารสินธุ์. วารสารวิชาการนอร์ทกรุงเทพ, 11(1), 184-199.
สำนักการวางผังและพัฒนาเมือง กรุงเทพมหานคร. (2566). โครงการปรับภูมิทัศน์ย่านกะดีจีน. สืบค้น 13 เมษายน 2565. จาก https://webportal.bangok.go.th/cpud/ page/sub/19152/การปรับปรุงภูมิทัศน์ย่านกะดีจีน.
อุทุมพร เรืองฤทธิ์ และผกามาศ ชัยรัตน์. (2565). รูปแบบเส้นทางท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์บนรากฐานภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมชาติพันธุ์ไทดำบ้านดอนมะนาว จังหวัดสุพรรณบุรี. วารสารศิลปศาสตร์ราชมงคลสุวรรณภูมิ, 4(1), 113-127.
CNN Travel. (2018). Which country has the best food?. Retrieved December 10, 2018. from https://edition.cnn.com/travel/article/world-best-foodcultures/index. html.
Danica G. Hays and Anneliese A. Singh. (2012). Qualitative Inquiry in Clinical and Educational Settings. International Statistical Review, 81(1), 167-168.
Langdridge, Darren (2007). Phenomenological Psychology: Theory, Research and Method. Harlow, UK: Pearson Education.
Nastasi, B. K., & Schensul, S. L. (2005). Contributions of qualitative research to the validity of intervention research. Journal of School Psychology, 43(3), 177–195.
Thompson, J. (2022). A Guide to Abductive Thematic Analysis. The Qualitative Report, 27(5), 1410-1421.
Shalini, D., and Duggal, S. (2015). A review on food tourism quality and its associated forms around the world. African Journal of Hospitality Tourism and leisure, 4(2), 1-12.
United Nation. (2000). Guidelines on integrated planning for sustainable tourism development. USA: United Nations Publication.
