รูปแบบการพัฒนาหลักสูตร สาขาวิชาเทคโนโลยีดนตรีและการออกแบบเสียง ระดับปริญญาตรีในสถาบันอุดมศึกษา
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ดังนี้ 1) เพื่อกำหนดสมรรถนะของผู้เรียนในหลักสูตรสาขาวิชาเทคโนโลยีดนตรีและการออกแบบเสียง 2) เพื่อพัฒนารูปแบบการพัฒนาหลักสูตรสาขาวิชาเทคโนโลยีดนตรีและการออกแบบเสียงโดยมีสมรรถนะทางวิชาชีพเป็นฐาน และ 3) เพื่อพัฒนาต้นแบบหลักสูตรสาขาวิชาเทคโนโลยีดนตรีและการออกแบบเสียง โดยมีรูปแบบการศึกษาวิจัยโดยใช้กระบวนการวิจัยแบบผสมผสาน (Mixed Methods Research) ซึ่งมีวิธีดำเนินการวิจัย 5 ขั้นตอน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถามและแบบสัมภาษณ์ ซึ่งได้ทำการเก็บข้อมูลจากลุ่มตัวอย่าง จำนวน 200 คน
ผลการวิจัยพบว่า 1) สมรรถนะของผู้เรียนในหลักสูตรสาขาวิชาเทคโนโลยีดนตรีและการออกแบบเสียงมีอยู่ 9 สมรรถนะที่สอดคล้องต่อความต้องการของผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย 2) รูปแบบการพัฒนาหลักสูตรสาขาวิชาเทคโนโลยีดนตรีและการออกแบบเสียงโดยมีสมรรถนะทางวิชาชีพเป็นฐาน มี 3 กระบวนการ ได้แก่ สมรรถนะและเป้าหมาย กระบวนการและการดำเนินการ และการเรียนรู้และการประเมิน โดยมีทั้งหมด 17 ขั้นตอน โดยมีฐานสมรรถนะทางวิชาชีพเป็นเป้าหมายในการพัฒนาหลักสูตรซึ่งมีแนวคิดการมีส่วนร่วมของผู้ใช้บัณฑิตเป็นสำคัญ 3) ต้นแบบหลักสูตรสาขาวิชาเทคโนโลยีดนตรีและการออกแบบเสียง เป็นต้นแบบหลักสูตรเพื่อนำไปพัฒนาหลักสูตรทางเทคโนโลยีดนตรี ในสถาบันอุดมศึกษาโดยมีแนวทางการกำหนดเป้าหมายทางอาชีพที่สอดคล้องกับสมรรถนะของผู้เรียนที่ได้จากการวิจัยเพื่อให้ได้รายวิชาที่สะท้อนผลลัพธ์การเรียนรู้ ซึ่งจากสมรรถนะของผู้เรียนสามารถนำไปสู่เป้าหมายได้ 2 ลักษณะกลุ่มอาชีพ ได้แก่ 1) อาชีพ Producer, Artist, Music Production และ 2) อาชีพ Sound Operator, Sound Engineer, Technician ในงานระบบเสียง และผู้ปฏิบัติงานทางด้าน Sound Recording, Sound Mixing
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กรภัทร เฉลิมวงศ์ และคณะ. (2566). การพัฒนาหลักสูตรการเรียนการสอนข้ามศาสตร์แบบบูรณาการสมรรถนะ ด้านอิเล็กทรอนิกส์อัจฉริยะเพื่อสร้างนวัตกรรมสำหรับสาขาวิชาช่างอุตสาหกรรม หลักสูตรประกาศนียบัตรวิชาชีพ (ปวช.) สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษาในพื้นที่ภาคใต้. วารสารพัฒนาเทคนิคศึกษา มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ, 35(127), 66–78.
กฤษณุชา สรรเสริญ. (2563) แนวทางการพัฒนาสมรรถนะของพนักงานที่ทำงานด้านเทคโนโลยีสารสนเทศในสถานประกอบการประเภทธุรกิจงานบริการด้านโลจิสติกส์ในเขตกรุงเทพมหานคร (วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
จีรพัส บทมาตย์ และคณะ. (2566). รูปแบบการพัฒนาหลักสูตรเสริมสร้างสมรรถนะตามมาตรฐานอาชีพแบบไตรภาคี. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 11(3), 1044–1055.
ฐิติมา ญาณะวงษา และคณะ. (2564). หลักสูตรที่เน้นผลลัพธ์: แนวทางใหม่สำหรับหลักสูตรอุดมศึกษา Outcome-Based Curriculum: New approach for Higher Education Curriculum. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม, 15(2), 279-291.
ทิศนา แขมมณี. (2557). ศาสตร์การสอน : องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. (พิมพ์ครั้งที่ 18). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ทิศนา แขมมณี. (2562). 10 สมรรถนะหลัก ปั้นเด็กไทยฉลาดรู้..อยู่ดีมีสุข มีความสามารถสูง และใส่ใจสังคม. สืบค้น 30 มกราคม 2564. จาก http://site.ksp.or.th/content.php?site=library&Site MenuID =4472 &Action =view&Sys_Page=&Sys_PageSize=&DataID=2251.
คณะกรรมการมาตรฐานการอุดมศึกษา (2565). ประกาศคณะกรรมการมาตรฐานการอุดมศึกษา เรื่อง เกณฑ์มาตรฐานหลักสูตรระดับปริญญาตรี พ.ศ. 2565, ราชกิจจานุเบกษา. (เล่ม 139 ตอนพิเศษ 212 ง). สืบค้น 16 มกราคม 2566. จาก https://www.ops.go.th/th/ches-downloads/edu-standard/item/6942-2022-07-2203-17-22.
มารุต พัฒผล. (2562). รูปแบบการพัฒนาหลักสูตรร่วมสมัย. สืบค้น 29 สิงหาคม 2563. จาก www.curriculumandlearning.com.
วาสนา กีรติจำเริญ และ อิสรา พลนงค์. (2566) การพัฒนารูปแบบการพัฒนาหลักสูตรในพื้นที่นวัตกรรมการศึกษา สำหรับเสริมสร้างสมรรถนะที่จำเป็นสำหรับนักเรียนในระดับการศึกษาขั้นพื้นฐาน. วารสารราชพฤกษ์, 21(3), 188-202.
สำนักงานคณะกรรมการดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติร่วมกับสถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาประเทศไทย. (2563). รับมือเทคโนโลยีป่วนไทย How Can Thailand Deal with Disruptive Technology ?. กรุงเทพมหานคร: สถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาประเทศไทย.
Bloom, B. S. (1956). Taxonomy of educational objectives: the classification of educational goals. New York: Longmans.
Taba, H. (1962). Curriculum development, theory and practice. New York: Harcourt.
Mctighe, J. & Wiggins. G. (2011). The Understanding by Design® framework. สืบค้น 21 เมษายน 2563. จาก https://www.ascd.org/ASCD/pdf/siteASCD/publications/UbD_WhitePaper0312.pdf.
Yamane, T. (1967). Statistics: An introductory analysis. (2nd Edition). New York: Harper and Row.
