ปัจจัยที่ส่งผลต่อความต้องการของภาคประชาชนต่อการเป็นเครือข่ายประชารัฐเพื่อลดผลกระทบเชิงลบต่อแหล่งท่องเที่ยวบริวารเมืองมรดกโลกนครประวัติศาสตร์พระนครศรีอยุธยา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความต้องการและทดสอบปัจจัยที่ส่งผลต่อความต้องการของภาคประชาชนต่อการเป็นเครือข่ายประชารัฐในการลดผลกระทบเชิงลบต่อแหล่งท่องเที่ยวบริวารเมืองมรดกโลกนครประวัติศาสตร์พระนครศรีอยุธยา ประชากรกลุ่มตัวอย่าง คือประชาชนที่อาศัยอยู่โดยรอบแหล่งท่องเที่ยวบริวารทั้ง 12 ชุมชน จำนวน 400 คน โดยการสุ่มตัวอย่างแบบบังเอิญ เครื่องมือที่ใช้คือแบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลโดยสถิติเชิงพรรณนา และสถิติเชิงอนุมาณ
ผลการวิจัยพบว่า 1) ผู้ตอบแบบสอบถามส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง คิดเป็นร้อยละ 53.3 มีอายุ 18-35 ปี คิดเป็นร้อยละ 60.3 ประกอบอาชีพค้าขาย คิดเป็นร้อยละ 49.0 มีระยะเวลาพำนักอาศัยในเกาะเมืองพระนครศรีอยุธยา 11-20 ปี คิดเป็นร้อยละ 40.3 โดยชุมชน มีความต้องการมีส่วนร่วมของภาคประชาชนต่อการเป็นเครือข่ายประชารัฐเพื่อผลกระทบเชิงลบต่อแหล่งท่องเที่ยวบริวารในภาพรวมอยู่ในระดับมาก โดยมีค่าเฉลี่ยรวม 4.19 และ 2) ประชาชนที่มีอายุ และระยะเวลาในการพำนักแตกต่างกันมีผลต่อต้องการมีส่วนร่วมของภาคประชาชนต่อการเป็นเครือข่ายประชารัฐเพื่อผลกระทบเชิงลบต่อแหล่งท่องเที่ยวบริวารแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 หน่วยงานที่มีส่วนเกี่ยวข้องควรสร้างการรับรู้ถึงคุณค่าของการเป็นพื้นที่มรดกโลกอย่างต่อเนื่อง และเปิดโอกาสให้ชุมชนมีส่วนร่วมในการดำเนินกิจกรรมการท่องเที่ยวเพื่อซึ่งจะนำไปสู่การยกระดับการมีส่วนร่วมเป็นเครือข่ายการขับเคลื่อนการท่องเที่ยวได้อย่างยั่งยืน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กฤษฏิวัชร ชวลิตานนท์ และ เพ็ชราภรณ์ ชัชวาลชาญชนกิจ. (2565). ความสัมพันธ์ขององค์ประกอบการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์และปัจจัยการมีส่วนร่วมของชุมชนที่มีการจัดการท่องเที่ยวในจังหวัดชุมพร. วารสารสหวิทยาการวิจัย: ฉบับบัณฑิตศึกษา, 11(2), 82-90.
จรัญญา คงเพชร. (2563). ความสําเร็จการจัดการท่องเที่ยวโดยชุมชน: กรณีศึกษา ตลาดน้ำท่าคา จังหวัดสมุทรสงคราม. วารสารพัฒนาสังคม คณะพัฒนาสังคมและยุทธศาสตร์การบริหาร, 23(2), 42-51.
ชนิดาภา กระแจะจันทร์. (2564). การศึกษาผลกระทบทางสังคมของประชาชนจากการจัดการท่องเที่ยวสมัยใหม่กรณีศึกษา อุทยานประวัติศาสตร์พระนครศรีอยุธยา จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. วารสารศิลปะศาสตร์ราชมงคลสุวรรณภูมิ, 2(3), 515–528.
ชีวรรณ เจริญสุข. (2561). ปัจจัยเชิงสาเหตุที่มีอิทธิพลต่อคุณค่าที่รับรู้ศักยภาพของแหล่งท่องเที่ยว และความภักดีต่อแหล่งท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์ (มรดกโลก) ในประเทศไทย (วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการเชิงกลยุทธ์). กรุงเทพมหานคร: วิทยาลัยบัณฑิตศึกษาด้านการจัดการ มหาวิทยาลัยศรีปทุม.
เชียง เภาชิต, วิทูร แจ่มจำรัส, และสุพรรษา เทียมประสิทธิ์. (2564). ศักยภาพการท่องเที่ยวเชิงนิเวศและ ผลกระทบการท่องเที่ยวที่มีต่อชุมชนตลาดน้ำคลองบางหลวงธนบุรี กรุงเทพมหานคร. วารสารสุทธิปริทัศน์, 35(4), 159-176.
ธนบูรณ์ ตรีวารี. (2561). การจัดการการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมประเพณีแบบมีส่วนร่วมของชุมชนในพื้นที่อำเภอพระประแดง จังหวัดสมุทรปราการ. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
พรลภัส อุณาพรหม. (2560). การสื่อความหมายเนื้อหาแหล่งมรดกโลก นครประวัติศาสตร์อยุธยา. (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต การบริหารงานวัฒนธรรม). กรุงเทพมหานคร: วิทยาลัยนวัตกรรม มหาวิทยาลัยธรรมศาศตร์.
ภาวินี ชุ่มใจ. (2564). การมีส่วนร่วมของชุมชนกับการท่องเที่ยวเชิงกีฬาในจังหวัดเชียงราย. วารสารนานาชาติมหาวิทยาลัยขอนแก่น สาขามนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์, 11(1), 52-71.
ศูนย์วิจัยกสิกรไทย. (2565). แนวโน้มการท่องเที่ยวกับแนวโน้มทางธุรกิจ. สืบค้น 22 กันยายน 2665. จาก ttps://www.kasikornbank.com/th/business/sme/KSMEKnowledge/article/ KSMEAnalysis/Documents/HotelTourGrowthTourismTrend.pdf.
สถาพร แก้วพิลารมย์ และสุวันชัย หวนนากลาง. (2560). การรับรู้และการมีส่วนร่วมของชาวบ้านเกี่ยว กับผลกระทบจากการท่องเที่ยวที่มีต่อวิถีชีวิตชุมชนในแหล่งท่องเที่ยวอำเภอเชียงคาน จังหวัดเลย. การประชุมนําเสนอผลงานวิจัยระดับบัณฑิตศึกษา ครั้งที่ 12. หน้า 1006-1016.
สำนักงานจังหวัดพระนครศรีอยุธยา. (2561). แผนพัฒนาจังหวัดพระนครศรีอยุธยา พ.ศ.2561-2565. พระนครศรีอยุธยา: สำนักงานจังหวัดพระนครศรีอยุธยา.
ส่ำนักงานนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม. (2561). คู่มือการนำเสนอและมรดก ทางวัฒนธรรมและแหล่งมรดกทางธรรมชาติเป็นแหล่งมรดกโลก. กรุงเทพมหานคร: อี.ที.พับลิซซิ ง.
อิสระพงษ์ พลธานี และคณะ. (2564). การศึกษาผลกระทบจากการท่องเที่ยวทางทะเลตามองค์ประกอบของการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนในพื้นที่เกาะล้าน อำเภอบางละมุง จังหวัดชลบุรี. ศิลปศาสตร์ปริทัศน์, 16(2), 98-110.
อรพิน ปิยะสกุลเกียรติ. (2561). การมีส่วนร่วมของชุมชนในการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุในตําบลท่าแค จังหวัดลพบุรี. วารสารร่มพฤกษ์ มหาวิทยาลัยเกริก, 36(3), 46-65.
องอาจ เกิดจันทร์. (2564). การมีส่วนร่วมของชุมชนต่อการจัดการการท่องเที่ยวเชิงนิเวศป่าชายเลนคลองโคน จังหวัดสมทุรปรากร. ใน รายงานวิจัย. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิต.
Thaothampitak, W., & Choibamroong, T. (2019). The Potential of Cultural World Heritage Tourism Site In Thailand: A CaseStudy Of The Historic City Of Ayutthaya. Academic Journal of Social Communication Innovation. 7(1). 35–45.
Yamane, T. (1967). Statistics, An Introductory Analysis (2nd Ed). New York: Harper and Row.
