ประสิทธิภาพในการจัดทำรายงานวิชาการ: กรณีศึกษานักศึกษา มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ ศูนย์สุพรรณบุรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาประสิทธิภาพในการจัดทำรายงานด้านรูปแบบ เนื้อหา และการใช้ภาษาของนักศึกษามหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ ศูนย์สุพรรณบุรี การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยแบบผสานวิธี โดยมีกลุ่มประชากรคือ นักศึกษามหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ ศูนย์สุพรรณบุรี ระดับปริญญาตรี ที่ลงทะเบียนเรียนในรายวิชา Thai for Communication ปีการศึกษา 2562 จำนวน 294 คน เป็นกลุ่มตัวอย่างแบบไม่อาศัยความน่าจะเป็น โดยใช้วิธีเฉพาะเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ ตารางวิเคราะห์ประสิทธิภาพในการจัดทำรายงานวิชาการ และรายงานวิชาการของนักศึกษา จำนวน 294 เล่ม การวิเคราะห์ข้อมูลใช้สถิติเชิงพรรณนาและการวิเคราะห์เนื้อหา โดยใช้หลักเกณฑ์ทั้งหมด 3 ด้าน ได้แก่ ด้านรูปแบบ เนื้อหา และการใช้ภาษา ผลการวิจัยดังนี้
1) ด้านรูปแบบ พบว่า มีปัญหามากที่สุด ได้แก่ การเขียนบรรณานุกรม คิดเป็นร้อยละ 50.30 รองลงมาคือการเว้นบรรทัด คิดเป็นร้อยละ 24.09 และลักษณะตัวอักษรไม่เป็นไปตามเกณฑ์ที่กำหนด คิดเป็นร้อยละ 12.04
2) ด้านเนื้อหา พบว่า มีปัญหามากที่สุด ได้แก่ การเขียนย่อหน้า คิดเป็นร้อยละ 53.99 รองลงมาคือ
การเรียบเรียงประเด็น คิดเป็นร้อยละ 46.01
3) ด้านการใช้ภาษา พบว่า มีปัญหามากที่สุด ได้แก่ การเขียนสะกดคำ คิดเป็นร้อยละ 29.19 รองลงมาคือการฉีกคำระหว่างบรรทัด คิดเป็นร้อยละ 25.16 การใช้คำ คิดเป็นร้อยละ 22.36 และการใช้เครื่องหมายวรรคตอน คิดเป็นร้อยละ 20.03 สาเหตุที่ทำให้นักศึกษาขาดประสิทธิภาพในการจัดทำรายงานวิชาการ คือ ขาดทักษะ
การฟัง การอ่าน การเขียน และการคิดอย่างเป็นระบบ ไม่มีความรอบคอบและความเข้าใจในงานที่ทำและขาดทักษะการใช้งานโปรแกรม Microsoft Word
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
จินตนา พุทธเมตะและสุวศิน เกษมปิติ. (2562). การวิเคราะห์ข้อบกพร่องการเขียนภาษาไทยของนักศึกษากลุ่ม Gen Y. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยนครพนม, 9 (3), 79-87.
จุไรรัตน์ ลักษณะศิริ. (2540). ภาษากับการสื่อสาร: รายวิชา 020176. นครปฐม: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ฐาปกรณ์ อ่วมสถิตย์ ลักขณา รุ่งโรจน์ และกนกวรรณ ศรีบุญธรรม. (2563). การแก้ไขปัญหาการเขียนสะกดคำภาษาไทยไม่ถูกต้องในร้านอาหารบริเวณสถานศึกษา อำเภอสามชุก จังหวัดสุพรรณบุรี. วารสารวิชาการรับใช้สังคม, 4(1), 23-33.
ทัศนีย์ ทานตวณิช. (2558). การศึกษาข้อผิดพลาดในการเขียนเชิงวิชาการของนิสิตสาขาวิชาภาษาไทย มหาวิทยาลัยบูรพา. วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 23 (43), 1-29.
ธนู ทดแทนคุณ และปวีณา จันทร์สุวรรณ. (2559). ข้อบกพร่องในการเขียนภาษาไทย: กรณีศึกษานักศึกษามหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ ศูนย์นนทบุรี. ใน การประชุมวิชาการระดับชาติ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงมงสุวรรณภูมิ ครั้งที่ 1 กรุงเทพมหานคร: สิริอักษร.
ยุกติ มุกดาวิจิตร. (2558). ปัญหาในงานเขียนของนักศึกษา. กรุงเทพมหานคร : การวิพากษ์งานเขียน.
วันชัย แก้วหนูนวล และภัสร์ธีรา ฉลองเดช. (2561). ลักษณะข้อผิดพลาดในการใช้ภาษาไทย : กรณีศึกษา
การเขียนภาษาไทยของนักศึกษาปริญญาตรี ชั้นปีที่ 1 (วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต). กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วันธณี วิฬุห์พานิช. (ม.ป.ป.). การเขียนบรรณานุกรมและเอกสารอ้างอิง. สงขลา: คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
สง่า วงค์ไชย. (2566). ปัญหาการเขียนรายงานทางวิชาการ: กรณีศึกษานักศึกษาสาขาวิชาภาษาไทยคณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคาแหง. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์, 17 (1), 140-157.
สิทธ์ ธีรสรณ์. (2562). เคล็ดลับการเขียนรายงานวิจัยและวิทยานิพนธ์. กรุงเทพ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สิระ สมนาม จุมพิต ศรีวัฒนพงศ์ เกียรติสุดา บุญส่ง อัจฉราภรณ์ จันทร์สว่าง. (2554). การวิเคราะห์ข้อผิดพลาดการใช้ภาษาและรูปแบบในรายงานทางวิชาการของนักศึกษามหาวิทยาลัยฟาร์อีสเทอร์น. วารสารมหาวิทยาลัยฟาร์อีสเทอร์น, 4 (พิเศษ), 74-80.
