การพัฒนานวัตกรรมชุมชนแบบมีส่วนร่วมบนฐานปรัชญาของ เศรษฐกิจพอเพียงจังหวัดนครปฐม

Main Article Content

เกศินี ประทุมสุวรรณ
พีรพัฒน์ พันศิริ
อรรถ อารีรอบ

บทคัดย่อ

          งานวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงปฏิบัติการ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) พัฒนานวัตกรรมชุมชนแบบมี   ส่วนร่วมบนฐานปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง และ 2) ขับเคลื่อนนวัตกรรมสู่การพัฒนาคุณภาพชีวิต ดำเนินการในพื้นที่ 2 ตำบล คือ ตำบลหนองกระทุ่ม อำเภอกำแพงแสน และตำบลวังตะกู อำเภอเมือง จังหวัดนครปฐม โดยใช้กระบวนการวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วม กลุ่มผู้ร่วมวิจัยรวม 34 คน ประกอบด้วย ผู้นำชุมชน ผู้บริหารท้องถิ่น และอาสาสมัครภาคประชาชน รวบรวมข้อมูลโดยการจัดเวทีประชาคม การสำรวจความคิดเห็น การสัมภาษณ์เชิงลึก การสนทนากลุ่มและการถอดบทเรียน วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา การวิเคราะห์เนื้อหาและการสกัดองค์ความรู้ที่เกิดจากภาคปฏิบัติการ


          ผลการวิจัย พบว่า ประชากรส่วนใหญ่เจ็บป่วยด้วยโรคไม่ติดต่อเรื้อรัง สาเหตุหลักเนื่องมาจากพฤติกรรมการบริโภค การออกกำลังกายและวิถีชีวิต ชุมชนทั้งสองแห่งจึงร่วมกันออกแบบโจทย์วิจัยในประเด็นการบริโภคผักปลอดภัย ลดการใช้สารเคมีและกำจัดขยะอินทรีย์ในครัวเรือน อันนำมาสู่        การพัฒนานวัตกรรมแปลงผัก “สวนรูกุญแจ” กระบวนการวิจัยเชิงปฏิบัติการเพื่อพัฒนาและขับเคลื่อนนวัตกรรมมี 7 ขั้นตอน คือ 1) เวทีประชาคม 2) ศึกษาดูงานและถอดบทเรียน 3) พัฒนาคู่มือการทำแปลงผักสวนรูกุญแจ 4) ปฏิบัติการทดลองแปลงตัวอย่าง 5) สรุปผลการทดลอง 6) ถ่ายทอดองค์ความรู้และเทคโนโลยี และ 7) อาสาสมัครร่วมพัฒนาแปลงให้แก่ผู้เปราะบาง ทั้งนี้การขับเคลื่อนได้ก่อให้เกิดแปลงผักสวนรูกุญแจ รวม 37 แปลง การรับรู้ของชุมชนต่อนวัตกรรมด้านประโยชน์เชิงเทียบอยู่ในระดับปานกลาง ด้านความเข้ากันได้อยู่ในระดับมาก ส่วนความพึงพอใจต่อการพัฒนา และการใช้งานโดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ประทุมสุวรรณ เ., พันศิริ พ. ., & อารีรอบ อ. . (2023). การพัฒนานวัตกรรมชุมชนแบบมีส่วนร่วมบนฐานปรัชญาของ เศรษฐกิจพอเพียงจังหวัดนครปฐม. วารสารศิลปศาสตร์ราชมงคลสุวรรณภูมิ, 5(2), 257–270. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/art/article/view/267351
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม. ระบบบริหารจัดการข้อมูลการพัฒนาคนแบบชี้เป้า. (2565, พฤศจิกายน 7). สืบค้น 15 มกราคม 2566. จาก https://www.tpmap.in.th/.

กาญจนา แก้วเทพ และ สมสุข หินวิมาน. (2551). สายธารแห่งนักคิดทฤษฎี เศรษฐศาสตร์การเมืองกับสื่อสารศึกษา. กรุงเทพมหานคร: ภาพพิมพ์.

แคล้ว มนตรีศรี และ จักรนรินทร์ วารินทร์. (2562). ขยายผลกระบวนการผลิตเกษตรอินทรีย์เพื่อลดความเสี่ยงการใช้สารเคมีการเกษตรจังหวัดหนองบัวลำภู. (รายงานการวิจัย). กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมวิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม.

นิศากร สุวรรณ ปิยะรัตน์ ทองธานี พัชรี ปัญญานาค และ โสภิตา สมบูรณ์. (2563). สวนรูกุญแจ นวัตกรรมด้านการเกษตรท้องถิ่นโดยการมีส่วนร่วมของชุมชน: กรณีศึกษา เทศบาลตำบลยางเนิ้ง อำเภอสารภี จังหวัดเชียงใหม่. วารสารการพัฒนาชุมชนและคุณภาพชีวิต, 8(1), 107-120.

ประเวศ วะสี. (2545). นวัตกรรมสังคม: ทางเลือกเพื่อประเทศไทยรอด. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ดี.

ยุทธศาสตร์ชาติ 20 ปี พ.ศ.2561-2580. (2561, 13 ตุลาคม). ราชกิจจานุเษกษา. เล่มที่ 135 ตอนที่ 82 ก, หน้า 1-61.

สถาบันส่งเสริมการจัดการความรู้เพื่อสังคม. (2560). พิมพ์เขียว Thailand 4.0 โมเดลขับเคลื่อนประเทศไทยสู่ความมั่งคั่ง มั่นคง และยั่งยืน.

สำนักงานจังหวัดนครปฐม. (2561). แผนพัฒนาจังหวัดนครปฐม พ.ศ. 2561-2564. สืบค้น 20 ธันวาคม 2565. จาก http://www.oic.go.th/FILEWEB/CABINFOCENTER1/DRAWER022/.

อภิชัย พันธเสน. (2565). ภาวะผู้นำภายใต้บริบทนวัตกรรมสังคม. ปทุมธานี: วิทยาลัยนวัตกรรมสังคม มหาวิทยาลัยรังสิต.

Cohen, J. M. & Uphoff, N. T. (1977). Rural Development Participation: Concepts and Measures for Project Design, Implementation and Evaluation. Rural Development Committee, Center for International Studies. New York: Cornell University Press. GENERAL/DATA0001/00001321.PDF.

Gill, I. S. & Kharas, H. (2015). The middle-income trap turns ten. World Bank Policy Research Working Paper (7403). Retrieved September 29, 2022. from https://ssrn.com/abstract=2651983

https://waa.inter.nstda.or.th/stks/pub/2017/20171114-draeqa-blueprint.pdf.

Rogers, E. & Shoemaker, F. F. (1971). Communication of innovation: A cross-cultural approach. 2nd Edition. New York: Free Press.

Rogers, E. (2003). Diffusion of Innovations. Fifth edition. New York: Free Press.