การประเมินศักยภาพเชิงพื้นที่เพื่อพัฒนาแหล่งจำหน่ายผลิตภัณฑ์ท้องถิ่น กรณีศึกษา : ตำบลย่านยาว อำเภอสามชุก จังหวัดสุพรรณบุรี
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาศักยภาพของชุมชนในการพัฒนาแหล่งจำหน่ายผลิตภัณฑ์ท้องถิ่น 2) ศึกษาปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาแหล่งจำหน่ายผลิตภัณฑ์ท้องถิ่น การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยมีกรณีศึกษาคือตำบลย่านยาว อำเภอสามชุก จังหวัดสุพรรณบุรี เครื่องมือที่ใช้เก็บรวบรวมข้อมูล ได้แก่ แบบสัมภาษณ์มีโครงสร้างและแบบสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้าง เก็บข้อมูลโดยวิธีการสังเกตแบบมีส่วนร่วม การสัมภาษณ์และการสนทนากลุ่ม กลุ่มตัวอย่างที่ให้ข้อมูลหลักคัดเลือกจากผู้มีบทบาทส่งเสริมเศรษฐกิจชุมชนและกลุ่มผู้ผลิตคือ ผู้บริหารท้องถิ่น ประธานกลุ่มอาชีพ ผู้ใหญ่บ้าน คณะกรรมการหมู่บ้านและผู้นำชุมชน รวมทั้งสิ้น 30 คน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์เนื้อหาเพื่อสร้างข้อสรุปรายประเด็น
ผลการวิจัยพบว่า ตำบลย่านยาวมีจุดเด่นคือต้นทุนทางกายภาพ ได้แก่ ความอุดมสมบูรณ์ของทรัพยากรท้องถิ่น สถานที่มีความพร้อมต่อการพัฒนาเป็นแหล่งจำหน่ายผลิตภัณฑ์ท้องถิ่น มีวัตถุดิบต้นทุนจากผลผลิตของชุมชนตลอดทั้งปี ผลิตภัณฑ์ท้องถิ่นจากทุนภูมิปัญญาได้รับการขึ้นทะเบียนโดยหน่วยงานระดับอำเภอ กลุ่มผู้นำมีศักยภาพส่งเสริมการขับเคลื่อนเศรษฐกิจท้องถิ่น ปัจจัยสำคัญที่จะผลักดันให้เกิดการพัฒนาเป็นแหล่งจำหน่ายผลิตภัณฑ์ที่สอดคล้องกับบริบทของชุมชน ได้แก่ 1) ยุทธศาสตร์การพัฒนาท้องถิ่น 2) ทัศนะและบทบาทของผู้นำชุมชน 3) การดำเนินงานและความต้องการพัฒนากลุ่มอาชีพ 4) การพัฒนาสถานที่จำหน่ายผลิตภัณฑ์ท้องถิ่น 5) การมีส่วนร่วมของชุมชนและหน่วยงานในพื้นที่ โดยกระบวนการขับเคลื่อนเศรษฐกิจชุมชนตำบลย่านยาวมีองค์ประกอบสำคัญ ได้แก่ องค์ความรู้ ความร่วมมือและศักยภาพจากชุมชน แหล่งทุนสนับสนุนการพัฒนาผลผลิตและผลิตภัณฑ์ และนโยบายสาธารณะเพื่อส่งเสริมการสร้างอาชีพในท้องถิ่นให้มีความมั่นคงและยั่งยืน
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
งานวิเคราะห์นโยบายและแผน. (2559). แผนพัฒนาสามปี พ.ศ.2560-2562 องค์การบริหารส่วนตำบลย่านยาว อำเภอสามชุก จังหวัดสุพรรณบุรี. องค์การบริหารส่วนตำบลย่านยาว.
ชาย โพธิสิตา. (2554). ศาสตร์และศิลป์แห่งการวิจัยเชิงคุณภาพ. (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพมหานคร: อมรินทร์พริ้นติ้ง.
ทักษญา สง่าโยธิน. (2560). ปัจจัยแห่งความสำเร็จของการดำเนินงานวิสาหกิจชุมชน. วารสารวิทยาลัยพาณิชยศาสตร์บูรพาปริทัศน์, 12 (2), 12-25.
นงลักษณ์ โพธิ์ไพจิตร, กฤษณพร ประสิทธิ์วิเศษ, อภิญญา ทหราวานิช และจารุณี วิเทศ. (2561). แนวโน้มการสร้างคุณค่าให้กับวัตถุดิบท้องถิ่นเพื่อสุขภาพ: กรณีศึกษา จังหวัดเชียงราย หนองคาย เพชรบุรี สุราษฎร์ธานี. ใน รายงานการวิจัย. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยสวนดุสิต.
พิเชษฐ์ วงศ์เกียรติ์ขจร. (2559). แนวทางเพื่อการเรียนรู้ การวิจัยเชิงคุณภาพ. กรุงเทพมหานคร: ปัญญาชน.
ภัทรธิรา ผลงาม. (2559). การพัฒนาศักยภาพในการพึ่งตนเองทางเศรษฐกิจของชุมชน บ้านนาบอน หมู่ 7 อำเภอเมือง จังหวัดเลย. ใน รายงานการวิจัย. เลย: มหาวิทยาลัยราชภัฎเลย.
วราภรณ์ ศรีบุญ. (2552). ปัจจัยที่มีผลต่อความสำเร็จในการดำเนินงานของผู้ประกอบการผลิตภัณฑ์ชุมชนและท้องถิ่น (OTOP) ในจังหวัดสงขลา. ใน รายงานการวิจัย. สงขลา: มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
สถาบันพระปกเกล้า. (2559). การมีส่วนร่วมของประชาชน. สืบค้น 10 ตุลาคม 2562. จาก http://www.wiki.kpi.ac.th>title=การมีส่วนร่วม.
สุภาวดี พนัสอำพน, บัณฑิต พิริยาสัยสันติ, พลศักดิ์ จิรไกรศิริ และ วิพรเกตุแก้ว. (2561). แนวคิดการบริหารงานวิสาหกิจชุมชน. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยอีสเทิร์นเอเชีย ฉบับสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์. 8 (2), 18-25.