การพัฒนาสื่อดิจิทัลมรดกทางวัฒนธรรมไทย ด้วยแบบจำลอง 3 มิติ เชิงสถาปัตยกรรม พระนารายณ์ราชนิเวศน์ ในสมัยกรุงศรีอยุธยาและกรุงรัตนโกสินทร์
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้ เป็นการวิจัยและพัฒนา มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อวิเคราะห์และสรุปข้อมูลมรดกทางสถาปัตยกรรมไทย พระนารายณ์ราชนิเวศน์ ในสมัยกรุงศรีอยุธยาและกรุงรัตนโกสินทร์ 2) เพื่อพัฒนาสื่อดิจิทัลแบบจำลอง 3 มิติเชิงสถาปัตยกรรม พระนารายณ์ราชนิเวศน์ ในสมัยกรุงศรีอยุธยาและ
กรุงรัตนโกสินทร์ ขั้นตอนการวิจัยแบ่งงานวิจัยออกเป็น 2 ระยะ ได้แก่ ระยะที่ 1 วิเคราะห์และสรุปข้อมูลมรดกทางสถาปัตยกรรมไทย พระนารายณ์ราชนิเวศน์ ในสมัยกรุงศรีอยุธยาและกรุงรัตนโกสินทร์ มีขั้นตอนการดำเนินงาน ได้แก่ ค้นคว้าเอกสารข้อมูล ศึกษาพื้นที่จริง ศึกษาจากแบบจำลอง วิเคราะห์และสรุปข้อมูลเป็นภาพสันนิษฐาน ระยะที่ 2 พัฒนาสื่อดิจิทัลแบบจำลอง 3 มิติเชิงสถาปัตยกรรม
พระนารายณ์ราชนิเวศน์ ในสมัยกรุงศรีอยุธยาและรัตนโกสินทร์ มีขั้นตอนการดำเนินงาน 5 ขั้นตอน ได้แก่ 1) ขั้นวางแผนและวิเคราะห์สื่อ 2) ขั้นเตรียมการผลิต 3) ขั้นผลิตสื่อดิจิทัล 4) ขั้นหลังการผลิต
5) ขั้นนำเสนอและประเมินผล กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในงานวิจัย ได้แก่ นักท่องเที่ยวพระนารายณ์ราชนิเวศน์ จำนวน 30 คน ได้มาจากการสุ่มแบบง่าย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ สื่อดิจิทัลแบบจำลอง 3 มิติ เชิงสถาปัตยกรรม พระนารายณ์ราชนิเวศน์ ในสมัยกรุงศรีอยุธยาและรัตนโกสินทร์ แบบประเมิน
ด้านเนื้อหาและด้านเทคนิค แบบประเมินความพึงพอใจ การวิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพโดยวิธีการเปรียบเทียบข้อมูล การวิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณโดยใช้สถิติพื้นฐาน ได้แก่ ค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัย พบว่า 1) ได้ข้อมูลสรุป และภาพสันนิษฐานพระนารายณ์ราชนิเวศน์ 2) คุณภาพด้านเนื้อหาและด้านเทคนิค อยู่ในระดับดีมาก และ 2) ความพึงพอใจของนักท่องเที่ยว อยู่ในระดับมากที่สุด
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
นงค์นุช ไพรพิบูลยกิจ. (2541). พระราชวังโบราณ. กรุงเทพมหานคร: ฐานการพิมพ์จำกัด.
พิริยะ ไกรฤกษ์ และคณะ. (2535). ศิลปกรรมแผ่นดินสมเด็จพระนารายณ์มหาราช. ลพบุรี: คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ วิทยาลัยครูเทพสตรี ลพบุรี.
พูนศักดิ์ ธนพันธ์พานิช. (2550). Maya Reference ฉบับสมบูรณ์. กรุงเทพมหานคร: เอก.พี.ซี.บุ๊ค.
วิศปัตย์ ชัยช่วย. (2560). สารสนเทศมรดกทางวัฒนธรรม: แนวคิดและประเด็นการวิจัย. วารสารสารสนเทศศาสตร์, 35(2), 130-153.
วิสิทธิ์ บุญชุม. (2549). คอมพิวเตอร์กราฟิก 3 มิติ. วารสารวิทยาศาสตร์ทักษิณ, 3(1), 11-20.
สรชัย ชวรางกูร. (2561). เอกสารประกอบการสอนรายวิชาพื้นฐานภาพเคลื่อนไหว 3 มิติ. พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ.
สรชัย ชวรางกูร. (2561). การพัฒนาสื่อดิจิทัลมรดกทางวัฒนธรรมไทย ด้วยแบบจำลอง 3 มิติ เชิงสถาปัตยกรรม วัดไชยวัฒนาราม ในสมัยกรุงศรีอยุธยา. วารสารการอาชีวะและเทคนิคศึกษา, 8(16), 42-52.
สำนักงานศิลปากรที่ 4 ลพบุรี กรมศิลปากร. (2552). โครงการสํารวจและพัฒนาโครงการสํารวจแหล่งมรดกทางศิลปวัฒนธรรม กรมศิลปากร กระทรวงวัฒนธรรม. กรุงเทพมหานคร: บริษัท จีโอเมติก เทคโนโลยี จํากัด.
สำนักงานศิลปากรที่ 4 ลพบุรี กรมศิลปากร. (2560). หนังสือนำชม พระนารายณ์ราชนิเวศน์ พิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติ สมเด็จพระนารายณ์ ลพบุรี. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์กรมศิลปากร
เอื้อมพร หลินเจริญ. (2555). เทคนิคการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพ. วารสารการวัดผลการศึกษา, 17(1), 17-29.