ยุทธศาสตร์การดำรงชีพของครัวเรือนแม่หญิงพิการลาว หลังจากการฝึกอบรมวิชาชีพ ในนครหลวงเวียงจันทน์ สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว
คำสำคัญ:
ยุทธศาสตร์การดำรงชีพ, ครัวเรือนแม่หญิงพิการ, นครหลวงเวียงจันทน์บทคัดย่อ
งานวิจัยเชิงคุณภาพนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษายุทธศาสตร์การดำรงชีพของครัวเรือนแม่หญิงพิการลาว งานวิจัยเชิงคุณภาพนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษายุทธศาสตร์การดำรงชีพของครัวเรือนแม่หญิงพิการลาว หลังจากการฝึกอบรมวิชาชีพ ในนครหลวงเวียงจันทน์ สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว มีหน่วยวิเคราะห์ในระดับครัวเรือน เก็บรวบรวมข้อมูลจากการสัมภาษณ์เชิงลึกร่วมกับการสังเกตแบบไม่มีส่วนร่วม กับกลุ่มผู้ให้ข้อมูลสำคัญ 16 คน ที่เป็นแม่หญิงพิการทางร่างกายชาวลาวจากครัวเรือนในนครหลวงเวียงจันทน์ ซึ่งได้มาโดยการเลือกแบบเจาะจง วิเคราะห์ข้อมูลโดยทำการวิเคราะห์เนื้อหาผ่านกรอบการวิเคราะห์ตามแนวคิดการดำรงชีพอย่างยั่งยืน และตรวจสอบคุณภาพของข้อมูลเชิงคุณภาพด้วยวิธีสามเส้า
ผลการศึกษาพบว่า ครัวเรือนแม่หญิงพิการลาวใช้สินทรัพย์ทุนของครัวเรือน ประกอบด้วย ทุนมนุษย์ ผลการศึกษาพบว่า ครัวเรือนแม่หญิงพิการลาวใช้สินทรัพย์ทุนของครัวเรือน ประกอบด้วย ทุนมนุษย์ ทุนทางสังคม ทุนทางกายภาพ และทุนทางการเงิน ในการกำหนดยุทธศาสตร์การดำรงชีพ 4 ยุทธศาสตร์ ได้แก่ (1) ยุทธศาสตร์การลงทุน ได้แก่ การใช้ทุนมนุษย์ที่เป็นความรู้ติดตัวของตนเองมาจากการฝึกอบรมอาชีพ เพื่อให้สามารถดำรงชีวิตโดยที่ไม่จำเป็นต้องพึ่งพาคนอื่น สามารถเลี้ยงดูตนเองและครอบครัวได้ (2) ยุทธศาสตร์การดิ้นรนต่อสู้ ได้แก่ การใช้ทุนมนุษย์ในการต่อสู้ดิ้นรนเอาชนะข้อจำกัดของร่างกายเพื่อให้ได้มาซึ่งทักษะอาชีพ แล้วนำทักษะอาชีพและความรู้นั้นมาช่วยในการดำรงชีพต่อไป (3) ยุทธศาสตร์การแก้ไขปัญหา ได้แก่ การใช้ทุนทางสังคมที่เป็นเครือข่ายหน่วยงานต่างๆ ที่คอยช่วยเหลือและให้คำแนะนำในกรณีที่เกิดปัญหาขึ้น และ (4) ยุทธศาสตร์ความยั่งยืน เป็นการบูรณาการยุทธศาสตร์ในการใช้ทุนมนุษย์ ทุนทางสังคม ทุนทางกายภาพ ทุนทางการเงิน เข้ามาช่วยเพื่อที่จะสร้างให้เกิดความมั่นคงในการดำรงชีพของครัวเรือนแม่หญิงพิการลาว
Downloads
เอกสารอ้างอิง
Chanmanee, T. (2012). Livelihoods Strategies of Peasants becoming Plated Gold Entrepreneurs. Thesis of Master of Art in Sociology Development. Khon Kaen University, Khon Kaen, Thailand.
De Haan, L. (2005). How to Research the Changing outline of African Livelihood. Maputo: African Sudies Center Leiden.
Department for International Development. (1999). Sustainable Livelihoods Guidance Sheet. London: Department for International Development (DFID).
Devereux, S. (2001). Livelihood Insecurity and Social Protection: ARe-emerging Issue in Rural Development, Development Policy Review, 19(4), 507-519.
Gera, P.; Sudhir, S. & Mohan, H. (2012). Livelihood Opportunities for Persons with Disabilities. New Deli: UNDP India.
Jutawiriya, K. & Laphanant, P. (2014). Integrated Agriculture: Livelihood Strategies of Isan Farmers under Globalization. Journal of Mekong Societies, 10(3), 25-48.
Lao Disabled Women Development Centre. (2017). Enabling and Disabling. Retrieved January 15, 2017, from http://laodisabledwomen.com.
Nokrek, P.; Alam, A. & Ahmed, M. (2013). Livelihood Challenges for Extremely Poor Disabled People in the Southwest Coastal Region of Bangladesh. Dhaka: Shiree.
Pangjoy, W. (2010). Guide Line for Promotion and Development for Quality of Life of Disable. Independent Study of Master of Art in Local Administration. Khon Kaen University, Khon Kaen, Thailand.
Phengthavy, T. & Chamaratana, T. (2019). Vulnerability Context of Laos Disable Women Households in Vientiane Capital, Lao PDR, KKU International Journal of Humanities and Social Sciences, 9(1), 111-131.
Phongsiri, M. (2014). Livelihood Strategies of Return Thai Diaspora in Thai Society. Dissertation of PhD. in Sociology. Khon Kaen University, Khon Kaen, Thailand.
Rakodi, C. (1999). A Capital Asset Framework for Analyzing Household Livelihood Strategies: Implications for Policy, Development Policy Review, 1(17), 315-342.
Swift, J. (1989). Understanding and Preventing Famine and Famine Mortality. Retrieved January 15, 2017, from http://www3.interscience.wiley.com/journal/122396109.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารสถาบันราชสุดาเพื่อการวิจัยและพัฒนาคนพิการ
