STUDY ON THE POTENTIAL OF LOCAL FOOD-BASED TOURISM IN THE LOWER NORTHERN REGION
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The study on the level of potential for local gastronomy tourism in the Lower Northern Region. Therefore, the objectives of this study are, 1) to examine the level of tourist interest in local gastronomy tourism in the Lower Northern Region, and
2) to validate the components for measuring interest in local gastronomy tourism in the Lower Northern Region. This quantitative research collected data from 385 samples and employed Exploratory Factor Analysis (EFA) to group indicators using statistical validation for different levels of gastronomy tourism. Additionally, Confirmatory Factor Analysis (CFA) was conducted to verify the measurement tools obtained from EFA.
The exploratory factor analysis assessed tourists' interest in local gastronomy tourism in the Lower Northern Region using 38 observed variables, using factor loadings that have a correlation with the group of ≥ 0.30 is considered the minimum acceptable loading value. The analysis identified five key components 1) Culinary Tourism General perspectives on food tourism 2) Rural Tourism Gastronomy tourism in rural settings
3) Cuisine Tourism Destination-based gastronomy tourism 4) Gourmet Tourism Fine dining and high-end gastronomy experiences and Food Culture Tourism Cultural aspects of food tourism. The results indicate that tourists prioritize Cuisine Tourism the most, followed by Culinary Tourism, Gourmet Tourism, Rural Tourism, and Food Culture Tourism, respectively.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความ ข้อความ ภาพประกอบ และตารางประกอบที่ลงพิมพ์ในวารสารเป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้นิพนธ์ ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้นิพนธ์แต่เพียงผู้เดียว กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นตามและไม่มีส่วนรับผิดชอบใด ๆ
References
กชกร จุลศิลป์. (2561). กลยุทธ์การจัดการการตลาดเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงอาหารของนักท่องเที่ยวชาวไทยในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ. สถาบันพัฒนบริหารศาสตร์.
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2566). สถิติของจังหวัดที่มีรายได้จากนักท่องเที่ยวต่างชาติสูงสุดในแต่ละภาคปี 2565. สืบค้น 9 สิงหาคม 2568, จาก https://www.thailand.go.th/issue-focus-detail/001_02_026?hl=th.
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2561). รายงานฉบับสมบูรณ์โครงการศึกษาพฤติกรรมนักท่องเที่ยวชาวไทยที่มีศักยภาพในการใช้จ่าย (รายงานผลการวิจัย). กรุงเทพฯ: การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย.
กัลยา สว่างคง. (2558). การประเมินศักยภาพแหล่งท่องเที่ยวประเภทน้ำตกในจังหวัดสระบุรี. วารสารสุทธิปริทัศน์, 29(89), 179–194.
เบญจมาภรณ์ ชำนาญฉา. (2561). การท่องเที่ยวเชิงอาหาร: ศักยภาพและความได้เปรียบของประเทศไทย. วารสารวิชาการสมาคมสถาบันอุดมศึกษาเอกชนแห่งประเทศไทย, 24(1), 103-116.
พิมพ์ระวี โรจน์รุ่งสัตย์. (2554). บทบาทของอาหารในการสร้างประสบการณ์การท่องเที่ยว. วารสารการท่องเที่ยวไทยและนานาชาติ, 7(2), 45-60.
วรรณภา อุดมผล. (2565). การศึกษาระดับศักยภาพการท่องเที่ยวเชิงอาหารของชุมชนท่องเที่ยวในเขตพื้นที่ภาคตะวันออก (รายงานผลการวิจัย). ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา.
องค์การบริหารการพัฒนาพื้นที่พิเศษเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน (องค์การมหาชน). (2561). การท่องเที่ยวโดยชุมชน. กรุงเทพฯ: บริษัท โคคูน แอนด์โค.
อภิไทย แก้วจรัส, ชวลีย์ ณ ถลาง และเสรี วงษ์มณฑา. (2566). พฤติกรรมและความต้องการของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่มีต่ออาหารท้องถิ่นภาคเหนือของจังหวัดเชียงใหม่. วารสารวิทยาการจัดการวไลยอลงกรณ์ปริทัศน์, 4(3), 1–15.
Cohen, E. (1979). A phenomenology of tourist experiences. Sociology, 13(2), 179–201.
Cronbach, L. J. (1974). Essentials of psychological testing (3rd ed). New York: Harper & Row.
Du Rand, G. E. and Heath, E. (2006). Towards a framework for food tourism as an element of destination marketing. Current Issues in Tourism, 9(3), 206-234.
Hair, J. F., Black, W. C., Babin, B. J., and Anderson, R. E. (2010). Multivariate data analysis (7th ed.). New York: Pearson Education.
Hall, C. M., Sharples, L., Mitchell R., Macionis N. and Cambourne B. (2003). Food tourism around the world: Development, management and markets Book. Oxford: Butterworth- Heinemann.
Hjalager, A. M., and Richards, G. (Eds.). (2002). Tourism and gastronomy (Vol. 11). London: Routledge.
Long, L. M. (1998). Culinary tourism: A folkloristic perspective on eating and otherness. Southern Folklore, 55(3), 181-204.
McKercher, B., and du Cros, H. (2002). Cultural tourism: The partnership between tourism and cultural heritage management. London: Routledge.
Maslow, A. H. (1943). A theory of human motivation. Psychological Review, 50(4), 370–396.
Organisation for Economic Co-operation and Development (OECD). (2009). The impact of culture on tourism. Paris: OECD Publishing.
Pine, B. J. and Gilmore, J. H. (1999). The experience economy: Work is theatre & every business a stage. Boston: Harvard Business Press.
Richards, G. (2012). Food and the tourism experience: The OECD-Korea workshop. OECD Publishing.
UNESCO. (2019). Tucson: UNESCO Creative City of Gastronomy Monitoring Report 2015–2019. Paris: United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization.
World Food Travel Association (WFTA). (2020). The economic impact of food tourism. Retrieved 1 January 2025, from https://www.worldfoodtravel.org/news-the-economic-impact-of-food-tourism.
