องค์ประกอบความต้องการการพัฒนาผ้าทอ ของกลุ่มสตรีผ้าทอ ตำบลบ้านทราย อำเภอบ้านหมี่ จังหวัดลพบุรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อจัดกลุ่มองค์ประกอบของความต้องการการพัฒนาผ้าทอ และ 2) เพื่อศึกษาลำดับขั้นความมีอิทธิพลของความต้องการการพัฒนาผ้าทอตำบลบ้านทราย อำเภอบ้านหมี่ จังหวัดลพบุรี เก็บรวบรวมข้อมูลจากกลุ่มอาชีพทอผ้า ผู้ผลิตผ้าทอ ผู้ประกอบการ ตำบลบ้านทราย อำเภอบ้านหมี่ จังหวัดลพบุรี จำนวนทั้งสิ้น 230 คน ใช้วิธีการจัดกลุ่มโดยการวิเคราะห์องค์ประกอบ
ผลการวิจัยพบว่า ความต้องการการพัฒนาของผ้าทอ พบว่า มีองค์ประกอบความต้องการการพัฒนาที่จัดได้จำนวน 5 องค์ประกอบ โดยค่าไอเคน (Initial Eigenvalues) มีค่ามากกว่า 1.00 ตัวแปรที่มีน้ำหนักตั้งแต่ 0.663-0.864 และลำดับขั้นของความต้องการพัฒนาผ้าทอ 5 ลำดับ คือ 1) องค์ประกอบด้านการพัฒนาทักษะและความชำนาญการผลิตให้ผ้าทอมีคุณภาพ 2) องค์ประกอบด้านการพัฒนาการรวมกลุ่มเพื่อการถ่ายทอดความรู้และการจัดจำหน่าย 3) องค์ประกอบด้านการพัฒนาด้านอุปกรณ์ผ้าทอและการกำหนดราคา 4) องค์ประกอบด้านการพัฒนาการสนับสนุนงบประมาณ และการพัฒนาด้านการเงิน และ 5) องค์ประกอบด้านการพัฒนาตลาดและพัฒนาบุคลากรด้านแรงงาน ซึ่งองค์ประกอบทั้ง 5 มีความแปรปรวนร่วม 15.558 หรือคิดเป็นร้อยละ 67.65 ของความแปรปรวนทั้งหมด ซึ่งหมายความว่าองค์ประกอบที่กำหนดขึ้นสามารถอธิบายความแตกต่างและปัจจัยที่ส่งผลต่อการพัฒนาผ้าทอได้มากถึงร้อยละ 67.65 โดยผลการศึกษานำไปเสนอแนวทางพัฒนาให้กับกลุ่มผู้ผลิตผ้าทอได้พัฒนาอย่างถูกต้องและแม่นยำ
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความ ข้อความ ภาพประกอบ และตารางประกอบที่ลงพิมพ์ในวารสารเป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้นิพนธ์ ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้นิพนธ์แต่เพียงผู้เดียว กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นตามและไม่มีส่วนรับผิดชอบใด ๆ
เอกสารอ้างอิง
กรมศุลกากร และศูนย์เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร สำนักงานปลัดกระทรวงพาณิชย์ กรมส่งเสริมอุตสาหกรรม. (2565). ผ้าไหมไทย. สืบค้น 10 มกราคม 2566, จาก https://www.diw.go.th/.
กัลยา วานิชย์บัญชา. (2551). การวิเคราะห์ข้อมูลหลายตัวแปร (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: ภาควิชาสถิติ คณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
จุรีวรรณ จันพลา และคณะ, (2559). การพัฒนาผลิตภัณฑ์ผ้าฝ้ายทอมือ. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี, 15(2), 50-65.
ณัฏฐ์ธยาน์ ทองดี. (2562). การส่งเสริมศักยภาพบุคลากรด้านการตลาดดิจิทัลสำหรับผลิตภัณฑ์ผ้าทอพื้นเมืองในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต).
ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ทิพย์วิมล อุ่นป้อง. (2550). สถิติเพื่อการวิจัยทางการศึกษา. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
นุชจรา บุญถนอม โสพิศ คำนวณชัย และเกตุวดี หิรัญพงษ์,. (2565). การพัฒนาคุณภาพสีของลวดลาย “รวงข้าวสีทอง” และการแปรรูปผลิตภัณฑ์ผ้าทอของกลุ่มสตรีผ้าทอ ตำบลบ้านทราย อำเภอบ้านหมี่ จังหวัดลพบุรี (รายงานผลการวิจัย). ลพบุรี: มหาวิทยาลัยราชภัฏสตรี.
บัญชา อุดโพธิ์. (2551). พัฒนาการผ้าทอตีนจกลายหนีน้ำถ้วม: กรณีศึกษากลุ่มทอผ้าตีนจกวัดบ้านไร่ อำเภอดอยเต่า จังหวัดเชียงใหม่ (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). เชียงใหม่:มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
เพชรน้อย สิงห์ช่างชัย. (2549). หลักการและการใช้สถิติการวิเคราะห์ตัวแปรหลายตัวสำหรับการวิจัยทางการพยาบาล. สงขลา: ชานเมืองการพิมพ์.
ภาณุพงศ์ ข้างจะงาม. (2552). การอนุรักษ์ผ้าทอตีนจกของชาวพวน ตำบลหาดเสี้ยว อำเภอศรีสัชนาลัย จังหวัดสุโขทัย (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
วัฒนะ จูฑะวิภาต. (2555). ผ้าทอกับชีวิตคนไทย. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์. https://www.dpu.ac.th/dpurdi/upload/public/9n7nyamlppoookgsg0.pdf.
ศุภฤกษ์ กุลสุ. (2550). การวิจัยเชิงทดลองทางการศึกษา. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สมโชค เฉตระการ. (2552). แนวทางการเรียนรู้สู่ความเป็นเลิศของการพัฒนาอาชีพทอผ้าไหมตามโครงการหนึ่งตำบล หนึ่งผลิตภัณฑ์ในเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนกลาง (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
สุนิตา สุติยะ ชนาภา โพธิ์ศรี พัชรพล หงษ์เหาะ และคณิศร ตระกูลพิทักษ์กิจ. (2566). การยกระดับภูมิปัญญาผ้าทอชุมชนสู่การค้าเชิงพาณิชย์: กรณีศึกษาผ้าทอไทลื้อ บ้านลวงเหนือ ตำบลลวงเหนือ อำเภอดอยสะเก็ด จังหวัดเชียงใหม่. วารสารข่วงผญา, 9(2), 112-130.
Anderson, R. (2024). Policy support for textile industry development. Cambridge University Press.
Brown, K. (2022). Innovative weaving techniques: Tools and advancements. Journal of Textile Engineering, 50(2), 112-130.
Choudhury, A. K. R. (2021). Sustainable textile innovations and industry transformation post-pandemic. Journal of Textile Science & Engineering, 58(3), 78-95.
Coughlin, M. A., and Knight, W. (1997). Case study applications of statistics in institutional research. Tallahassee, FL: Association for Institutional Research.
European Textile Association. (2022). The future of textile industry: Post-pandemic strategies. Textile Journal, 45(2), 120-135.
Hair, J. F., Black, W. C., Babin, B. J., Anderson, R. E., and Tatham, R. L. (2010). Multivariate data analysis (7th ed.). Upper Saddle River, NJ: Pearson Prentice Hall.
Johnson, L. (2021). Knowledge transfer in traditional textile production. Textile Research Journal, 47(4), 289-305.
McKinsey & Company. (2020). The state of fashion 2021: Navigating uncertainty in the textile industry. McKinsey Global Institute. Retrieved 20 Dec 2023, from https://www.mckinsey.com/industries/retail/our-insights/state-of-fashion.
Nonaka, I., & Takeuchi, H. (1995). The knowledge-creating company: How Japanese companies create the dynamics of innovation. New York: Oxford University Press.
Organization for Economic Co-operation and Development (OECD). (2021). The impact of COVID-19 on global supply chains: Challenges and solutions for textile and apparel industry. (OECD Policy Papers). Retrieved 10 Jan 2023, form https://www.oecd.org/industry/the-impact-of-covid-19-on-global-supply-chains.html.
Smith, J. (2020). Textile development and innovation: Strategies for sustainable weaving. New York: Oxford University Press.
Taylor, M. (2023). Business networking and the growth of weaving industries. Harvard Business Review, 98(1), 76-90.
Williams, P. (2023). Sustainable textile design and market adaptation. Journal of Fashion and Textile Studies, 55(3), 215-230.
World Bank. (2021). New Markets Diagnostic for Lesotho’s Textile and Apparel Sector. World Bank Publications. Retrieved 10 Jan 2023, form https://www.worldbank.org/en/search?q=Post-COVID-19+recovery+strategies+for+global+textile+supply+chains.
