THE PARTICIPATION OF HMONG ETHNIC COMMUNITIES TO DEVELOP CULTURAL TOURISM, PONG YAENG SUBDISTRICT, MAE RIM, CHIANG MAI PROVINCE.
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This quantitative research aims to study the participation of Hmong ethnic communities for the development of cultural tourism in Pong Yaeng, Mae Rim District, Chiang Mai Province. Data were collected from 400 Hmong ethnic people living in five villages using multi-stage sampling. The results showed that the samples in Mae Sa Mai village, Buakchan Village, Pha Nok Kok Village, and Mae Sa Noi Village wanted to participate in receiving benefits from the village's operations or activities the most. As for the villagers of Buak Toei Village, they had the greatest need to know information about the community. The results of the study on the participation of Hmong ethnic communities in cultural tourism in Pong Yang Sub-district, Mae Rim District, Chiang Mai Province found that the sample groups of Buak Toei Village, Pha Nok Kok Village, and Mae Sa Noi Village were the most involved ones in receiving information. The Mae Sa Mai sample group participated in the village operations and activities the most. The villagers of Buakchan Village participated in receiving benefits the most.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความ ข้อความ ภาพประกอบ และตารางประกอบที่ลงพิมพ์ในวารสารเป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้นิพนธ์ ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้นิพนธ์แต่เพียงผู้เดียว กองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นตามและไม่มีส่วนรับผิดชอบใด ๆ
References
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2560). รายงานภาวะเศรษฐกิจการท่องเที่ยว. จาก https://www.tat.or.th/th/about-tat/annual-report.
ชฎากรณ์ หลวงแก้ว. (2548). รูปแบบและช่องทางการสื่อสารเพื่อส่งต่อนโยบายจากผู้บริหารสู่ผู้ปฏิบัติของพนักงานการนิคมอุตสาหกรรมแห่งประเทศไทย. หลักสูตรปริญญารัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต, วิทยาลัยการบริหารรัฐกิจ มหาวิทยาลัยบูรพา.
นิรุตร์ แก้วหล้า. (2560). การปรับวัฒนธรรมกลุ่มชาติพันธุ์กับธุรกิจการท่องเที่ยว ตำบลแม่แรม อำเภอแม่ริม จังหวัดเชียงใหม่. มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.
นุชนารถ รัตนสุวงศ์ชัย. (2554). กลยุทธ์การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม. การประชุมวิชาการระดับชาติ “มนุษยศาสตร์ในทศวรรษใหม่: พลวัตแห่งองค์ความรู้กับพหุลักษณ์ทางวัฒนธรรม”. มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.วันที่ 18-19 สิงหาคม 2554
ประชุม สุวัติถี. (2551). การตลาดในอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ: สถาบันพัฒนาบริหารศาสตร์
รุ่งโรจน์ เพชระบูรณิน. (2562). การเคลื่อนไหวทางสังคมบนโซเชียลมีเดีย โอกาสของชุมชนเพื่อสร้างการเปลี่ยนแปลงด้วยมือถือ?. ชุดความรู้การสื่อสารสาธารณะพลังสร้างการเปลี่ยนแปลง. พิมพ์ครั้งที่1.กรุงเทพฯ: สำนักเชื่อมโยงขบวนองค์กรชุมชนและประชาสังคม สถาบันพัฒนาองค์กรชุมชน (องค์การมหาชน).
ฐิติอลีนา ใจเพียร. (2558). การมีส่วนร่วมของประชาชนในเขตเทศบาลตำบลเหมืองง่า อำเภอเมืองลำพูน จังหวัดลำพูน: ภายใต้กระบวนการจัดทำแผนพัฒนาท้องถิ่น. หลักสูตรรัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต (การบริหารท้องถิ่น), คณะศิลปศาสตร์และวิทยาศาสตร์; มหาวิทยาลัยเนชัน.
วิทยา โปทาศรี และวิทยา จิตนุพงศ์. (2557). การมีส่วนร่วมของภาคประชาชนในการแก้ไขปัญหาจังหวัดชายแดนภาคใต้ กรณีศึกษา : อำเภอสุคิริน จังหวัดนราธิวาส. หลักสูตรรัฐศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาสหวิทยาการเพื่อการพัฒนาท้องถิ่น มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ. (2557). เอกสารสรุปบทเรียนที่ดีของการดำเนินการเปิดโอกาสให้ประชาชนเข้ามามีส่วนร่วมในการบริหารราชการ. กรุงเทพมหานคร.
สุภวัฒน์ สงวนงาม. (2557). ปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการเลือกรับชมรายการข่าวของสถานีโทรทัศน์ของผู้ชมในเขตกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต; มหาวิทยาลัยเนชั่น.
Arnstein, S. R. (1969). "A Ladder of Citizen Participation." Journal of the American Institute of Planners, 35(4): 216-224.
Martilla, J. A., & James, J. C. (1977). Importance-performance analysis. Journal of Marketing, 41(1), 77–79.
Wong, M. S., Hideki, N., George, P. (2011). The Use of Importance-Performance Analysis (IPA) in Evaluating Japan’s E-government Services. Journal of Theoretical and Applied Electronic Commerce Research, 6(2), 17-30.