การศึกษาปัจจัยของส่วนประสมทางการตลาดที่มีอิทธิพลต่อความจงรักภักดีของลูกค้า ร้านโชห่วยในตําบลตลาดขวัญจังหวัดนนทบุรี
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาปัจจัยด้านลักษณะประชากรศาสตร์ที่แตกต่างกันมีผลต่อความ
ภักดีของลูกค้าร้านค้าปลีกแบบดั้งเดิม 2) ศึกษาปัจจัยของส่วนประสมทางการตลาดที่มีอิทธิพลต่อความภักดีของลูกค้าปลีกแบบดั้งเดิม 3) ศึกษาความภักดีของลูกค้าที่มีอิทธิพลต่อร้านค้าปลีกแบบดั้งเดิม ในตําบลตลาดขวัญ จังหวัดนนทบุรี รูปแบบงานวิจัยเป็นการวิจัยเชิงปริมาณใช้แบบแบบสอบถามเป็นเครื่องมือการวิจัยประชากร คือ ผู้ใช้บริการร้านค้าปลีกแบบดั้งเดิม ในตําบลตลาดขวัญ จังหวัดนนทบุรี จํานวน 400 คน ใช้วิธีคัดเลือกแบบตามความสะดวกจากผู้มาใช้บริการในร้านค้าปลีกแบบดั้งเดิม วิเคราะห์ข้อมูลโดยสถิต ค่าร้อยละ, t-test, one way ANOVA และ Multiple Regresion ผลการวิจัยพบว่า 1) ส่วนใหญ่เป็นเพศหญิงอายุระหว่าง 20-30 ปี มีระดับการศึกษาปริญญาตรี หรือเทียบเท่า สถานภาพโสด อาชีพพนักงานบริษัทเอกชน และมีรายได้ 20,001-30,000 บาทต่อเดือน 2) ปัจจัย ด้านประชากรศาสตร์ด้านอายุ และรายได้ที่แตกต่างกันมีผลต่อความภักดีของลูกค้าร้านค้าปลีกแบบดั้งเดิม (โซห่วย) 3) กลยุทธ์ส่วนประสมทางการตลาดด้านส่งเสริมการตลาด ด้านกระบวนการ ด้านราคา ด้านผลิตภัณฑ์ และด้านช่องทางการจัดจําหน่ายมีอิทธิพลความภักดีของลูกค้าร้านค้าปลีกแบบดั้งเดิม (โซห่วย) ในตําบลตลาดขวัญ จังหวัดนนทบุรี ตามลําดับ ร้านค้าปลีกดั้งเดิมสามารถนําผลการวิจัยนี้ไปพัฒนาศักยภาพให้เหมาะสมเพื่อแข่งขันกับร้านค้าปลีกสมัยใหม
เอกสารอ้างอิง
กรมพัฒนาธุรกิจการค้ากระทรวงพาณิชย์. (2550). คู่มือธุรกิจค้าปลีก. ค้นจากhttp://www.dbd.go.th/ download/project_retail/guidebook_develop.pdf
กฤษณ์ ทัพจุฬา. (2557). ความสําเร็จของธุรกิจร้านค้าปลีกแบบดั้งเดิมในเขตกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์
ปริญญาดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี.
ดารา ทีปะปาล. (2542). พฤติกรรมผูบริโภค. กรุงเทพฯ: คณะวิทยาการจัดการสถาบันราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา.
นภัทร ไตรเจตน์. (ตุลาคม 2559). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจซื้อสินค้าจากร้านค้าปลีกแบบดั้งเดิม (ร้านโชห่วย) กรณีศึกษาในตลาดไทปทุมธานี. บัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
ปฏิกร ทิพย์เลอเลิศ. (2558). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจซื้อสินค้าของผู้บริโภคจากร้านค้าปลีกแบบดั้งเดิมในจังหวัดกรุงเทพมหานครและปริมณฑล. วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิตบริหารธุรกิจ มหาบัณฑิตคณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชีมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ศุลีพร รุ่งสาคร. (2556). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับความพึงพอใจในการใช้บริการร้านค้าปลีก แบบดั้งเดิม (ร้านโชห่วย) ในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล. (การค้นคว้าอิสระ ปริญญามหาบัณฑิต) มหาวิทยาลัย
ธรรมศาสตร์, คณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี
ศุภรา เจริญภูมิ. (เมษายน 2554). ปัจจัยที่มีอิทธิพลตอความตั้งใจซื้อในอนาคตของร้านค้าปลีกดั้งเดิม
ในเขตธนบุรีกรุงเทพมหานคร. วารสารบริหารธุรกิจ คณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี มหาวิทยาลัย
ธรรมศาสตร์, 34(130), 36-46.
อนุศาสตร์ สระทองเวียน. (2553). ธุรกิจการคาปลีกประเทศไทย. ค้นจาก http//www. buac.th/know ledgecenter/executive_ journal/july_sep_10/pdf/aw21.pdf .
Chain Store Age. (1985). Value is a Complex Equation. May 14-15. p.18. Choffee, S. & McLeod, J.
(1973). Consumer Decisions and Information Use. Englewood Cliffs, Prentice
Churchill, G., & Surprenant, C. (1982). An Investigation into the Determinants of Customer
Satisfaction. Journal of Marketing Research, 19(4), 491-504.
Boone, L. D., & Kurtz, D. L. (2002). Contemporary Busininess (10th ed.). Fort Worth: Harcourt.
Buttle F. A., & Coates M. (1996). Shopping Moives. In: G. Akehurst and N. Alexander, editors.
Retail Marketing. London, UK: Frank Cass Publishing, p.204-214.
Best, J. W. (2006). Research in Education (10th ed.). New Jersey: Prentice Hall.
Bitner, M. J. (1995). Building Service Relationships: It’s All About Promises. Journal of the
Academy of Marketing Science, 23(4), 246-251.
