การประยุกต์หลักพุทธธรรมเพื่อส่งเสริมการมีส่วนร่วมทางการเมือง ของผู้สูงอายุในอำเภอเมือง จังหวัดเพชรบุรี
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้เรื่อง การประยุกต์หลักพุทธธรรมเพื่อส่งเสริมการมีส่วนร่วมทางการเมืองของผู้สูงอายุในอำเภอเมือง จังหวัดเพชรบุรี ใช้ระเบียบวิธีวิจัยแบบผสานวิธี คือ การวิจัยเชิงปริมาณ สอบถามผู้สูงอายุอำเภอเมือง เพชรบุรี 393 คน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา และการวิจัยเชิงคุณภาพ สัมภาษณ์เชิงลึกจากผู้ให้ข้อมูลสำคัญ 9 รูปหรือคน ด้วยแบบสัมภาษณ์เชิงลึกแบบมีโครงสร้าง วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการพรรณนา ผลการวิจัยพบว่า1. ระดับการมีส่วนร่วมทางการเมืองของผู้สูงอายุ พบว่า ภาพรวมอยู่ในระดับมาก ( = 4.33) เมื่อพิจารณาเป็นรายข้อ พบว่า ด้านค่านิยมที่เปลี่ยนแปลง มีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับมาก ( = 4.35) รองลงมาด้านสังคม ( = 4.33) และระดับต่ำสุดด้านสุขภาพกาย ( = 4.32) ตามลำดับ 2. ปัจจัยที่ส่งผลต่อการมีส่วนร่วมทางการเมืองของผู้สูงอายุ พบว่า หลักไตรสิกขา 3 กับ การมีส่วนร่วมทางการเมืองของผู้สูงอายุ โดยรวมมีความสัมพันธ์เชิงบวก ในระดับปานกลาง (r=0.783**) 3. การประยุกต์หลักพุทธธรรมเพื่อส่งเสริมการมีส่วนร่วมทางการเมืองของผู้สูงอายุ พบว่า โดยรวมอยู่ในระดับมาก ( = 4.33) สำหรับ การส่งเสริมการมีส่วนร่วมทางการเมืองของผู้สูงอายุ พบว่า ด้านสุขภาพ เป็นตัวเคลื่อนกิจกรรมทางการเมืองของผู้อายุ ด้านสังคม การมีส่วนร่วมในกิจกรรมทางการเมือง ช่วยกระตุ้นให้ผู้สูงอายุมีบทบาททางการเมือง และด้านค่านิยมที่เปลี่ยนแปลง ผู้สูงอายุมีความตระหนักถึงสิทธิและหน้าที่ ความเข้มแข็งของชุมชน ความสำนึกในหน้าที่พลเมืองสูง
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
บรรยวัสถ์ ฝางคำ และคณะ. (2561). ชุมชนไตรสิกขา : รูปแบบและการเสริมสร้างคุณภาพชีวิตในสังคมผู้สูงอายุจังหวัดอุบลราชธานี. ใน (รายงานการวิจัย). สบันวิจัยพุทธศาสตร์ ถามหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ปาริชาติ เปรมวิชัย. (2566). หลักไตรสิกขาเพื่อการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์. วารสารสหวิทยาการนวัตกรรมปริทรรศน์, 6(1), 34-41.
พรเทพ สุขชื่น. (2566). การมีส่วนร่วมทางการเมืองของผู้สูงอายุในกรุงเทพมหานคร พ,ศ, ๒๕๕๗-๒๕๖๕. วารสารรัฐประศาสนศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา, 6(2), 321–336.
พระครูศรีธรรมวรภรณ์. (2562). การประยุกต์ไตรสิกขาเพื่อการพัฒนาทุนมนุษย์ในศตวรรษที่ ๒๑. วารสารสหวิทยาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 2(1), 13-24.
พระมหาธีระยุทธ ฐานรโต และคณะ. (2566). การมีส่วนร่วมทางการเมืองของผู้สูงอายุในอำเภอเมืองระยอง จังหวัดระยอง. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 12(3), 355-369.
ศิรินภา สถาพรวจนา. (2541). การมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชนจังหวัดเพชรบุรี : กรณีศึกษากลุ่ม คนรักเมืองเพชร. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ศุภณัฏฐ์ ทรัพย์นาวิน และคณะ. (2019). การพัฒนารูปแบบการจัดสวัสดิการสังคมสำหรับผู้สูงอายุ ที่เหมาะสมกับภูมิสังคมของจังหวัดเพชรบุรี. Humanities, Social Sciences and arts, 12(1), 310-330.
สถิติประชากรทางการทะเบียนราษฎร (รายเดือน) สำนักบริหารการทะเบียน กรมการปกครอง. (2567). สถิติประชากรทางการทะเบียนราษฎร (รายเดือน) สำนักบริหารการทะเบียน กรมการปกครอง แยกตามจำนวนประชากรที่มีชื่ออยู่ในทะเบียนบ้าน มีสัญชาติไทยพื้นที่ จังหวัดเพชรบุรี อำเภอเมืองเพชรบุรี ข้อมูลเดือน ธันวาคม ๒๕๖๗. เรียกใช้เมื่อ 15 ธันวาคม 2567 จาก https://shorturl.asia/a6jQd
สุมณฑา สุภาวิมล และคณะ. (2567). สุมณฑา สุภาวิมล และคณะ, “การบูรณาการหลักไตรสิกขาเพื่อส่งเสริมการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในจังหวัดปทุมธานี. วารสารสหวิทยาการนวัตกรรมปริทรรศน์, 7(1), 93–107.
อนุชา พละกุล และคณะ. (2566). การพัฒนาการตื่นตัวทางการเมืองในระบอบประชาธิปไตยของประชาชนเขตองค์การบริหารส่วนตำบลในจังหวัดเพชรบุรี. วารสารวิชาการธรรมทรรศน์, 23(2), 177-190.
อาณัติ นิลขาว. (2560). การมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชน. วารสาร มจร มนุษยศาสตร์ปริทรรศน์, 3(2), 41-50.
อารดา ฉิมมากูร และคณะ. (2561). การพัฒนาประเทศไทย 4.๐ ด้วยหลักไตรสิกขา. วารสารปรัชญาปริทรรศน์, 23(2), 57–68.
Taro Yamane. (1973). Statistics: An Introductory Analysis. 3rd Ed. New York: Harper and Row Publications.