การประยุกต์ใช้หลักศาสนาในการส่งเสริมจริยธรรมและพฤติกรรมเชิงบวก ของนักเรียนมัธยมศึกษาภาคตะวันตก

Main Article Content

เสาวลักษณ์ ศักดิ์สิทธิ์
กิตติพงษ์ ขวัญเมือง
พระศักดา ชนาสโภ(สมณวัฒนา)
กิตติพงษ์ ขวัญเมือง
ภัคสิริ แอนิหน

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาการประยุกต์ใช้หลักศาสนาในการส่งเสริมจริยธรรมของนักเรียนมัธยมศึกษา 2) เพื่อศึกษาผลของการประยุกต์ใช้หลักศาสนาในการส่งเสริมพฤติกรรมเชิงบวกของนักเรียนมัธยมศึกษา 3) เพื่อเปรียบเทียบพฤติกรรมของนักเรียนก่อนและหลังการประยุกต์ใช้หลักศาสนาในการส่งเสริมจริยธรรมและพฤติกรรมเชิงบวก เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพและเชิงปริมาณควบคู่กัน กลุ่มตัวอย่างประกอบด้วยนักเรียนระดับมัธยมศึกษาปีที่ 1- 6 จำนวน 300 คน และครูผู้สอน 10 คน ในโรงเรียนมัธยมศึกษาภาคตะวันตก ประกอบด้วยจังหวัดกาญจนบุรี ราชบุรี เพชรบุรี และประจวบคีรีขันธ์ เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บข้อมูลประกอบด้วยแบบสอบถาม แบบสัมภาษณ์เชิงลึก ผลการวิจัยพบว่า การประยุกต์ใช้หลักศาสนา เช่น การจัดกิจกรรมเชิงปฏิบัติที่เกี่ยวข้องกับศีล 5 การสอดแทรกคำสอนทางศาสนาในบทเรียน และการใช้กิจกรรมกลุ่มเพื่อสร้างความตระหนักในคุณธรรมและจริยธรรม มีผลในการเสริมสร้างพฤติกรรมเชิงบวก เช่น ความซื่อสัตย์ ความรับผิดชอบ และความเคารพต่อผู้อื่น นักเรียนที่เข้าร่วมกิจกรรมมีคะแนนด้านจริยธรรมและพฤติกรรมเชิงบวกสูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < 0.05) เมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มที่ไม่ได้เข้าร่วม  นอกจากนี้ การสัมภาษณ์ครูผู้สอนพบว่า การประยุกต์หลักศาสนาในห้องเรียนช่วยเสริมสร้างบรรยากาศการเรียนรู้ที่สร้างสรรค์และส่งเสริมความสัมพันธ์เชิงบวกระหว่างครูและนักเรียน อย่างไรก็ตาม ยังพบข้อท้าทาย เช่น การปรับเปลี่ยนวิธีการให้เหมาะสมกับบริบทของผู้เรียนและการสร้างแรงจูงใจให้ผู้เรียนมีส่วนร่วมอย่างต่อเนื่อง

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ศักดิ์สิทธิ์ เ. ., ขวัญเมือง ก., ชนาสโภ(สมณวัฒนา) พ., ขวัญเมือง ก. ., & แอนิหน ภ. . (2025). การประยุกต์ใช้หลักศาสนาในการส่งเสริมจริยธรรมและพฤติกรรมเชิงบวก ของนักเรียนมัธยมศึกษาภาคตะวันตก. วารสาร มจร เพชรบุรีปริทรรศน์, 8(1), หน้า 47 – 55. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JPR/article/view/285675
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กรมการศาสนา. (2561). บทบาทของศาสนาในสังคมยุคใหม่. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมชนศึกษา.

จริยา บุญธรรม. (2561). บทบาทของศาสนาในการเสริมสร้างจริยธรรมของเยาวชน. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ XYZ.

ธนพล สุขสันต์. (2563). การบูรณาการศีลธรรมในการจัดการเรียนการสอน. วารสารวิจัยและพัฒนาศึกษาศาสตร์, 10(3), 55-68.

พระเทวินทร์ เทวินฺโท. (2564). พุทธจริยศาสตรจิรยศาสตร์ และจริยธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: นงลักษณ์ ครุฑแก้ว.

สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ. (2562). ศีล 5 กับการดำรงชีวิตในสังคมไทย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬา.

สุภาวดี ชาญชำนาญ. (2564). ผลของกิจกรรมทางศาสนาต่อการพัฒนาคุณธรรมของนักเรียนมัธยมศึกษา. วารสารศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, 47(2), 95-110

อนุชา ทรงเจริญ. (2565). ข้อจำกัดในการบูรณาการศาสนาในโรงเรียน: กรณีศึกษาโรงเรียนประถมศึกษาในเขต

เมือง. วารสารสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์, 14(1), 23-40.

Goleman, D. P. ( 1 9 9 5 ) . Emotional intelligence: Why it can matter more than IQ for character,

health and lifelong achievement. New York: Bantam Books.

Kirkpatrick, L. A. and Other. (1990). Intrinsic-extrinsic religious orientation: The boon or bane of

contemporary psychology of religion? Journal for the Scientific Study of Religion, 29, , 442–