การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารสำหรับพัฒนาศักยภาพผู้ให้บริการด้านการท่องเที่ยวเขตชะอำ หัวหิน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารสำหรับผู้ให้บริการด้านการท่องเที่ยวเขตชะอำ หัวหิน กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยได้แก่ผู้เข้ารับการฝึกอบรมจำนวน 30 คน จากการสุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง (Purposive Sampling Random) โดยเป็นบุคลากรที่ทำงานด้านสถานประกอบการท่องเที่ยวเขตชะอำหัวหินที่ต้องติดต่อสื่อสารกับนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติ และสมัครใจเข้ารับการฝึกอบรมหลักสูตรฝึกอบรมภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารสำหรับพัฒนาศักยภาพผู้ให้บริการด้านการท่องเที่ยวเขตชะอำ หัวหิน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยได้แก่ 1) เอกสารบทเรียนหลักสูตรภาษาอังกฤษให้บริการด้านการท่องเที่ยวเขตชะอำ หัวหิน 2) แบบทดสอบวัดความสามารถภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารก่อนเรียนและหลังเรียน 3) แบบฝึกหัดระหว่างเรียน 4) แบบสอบถามความพึงพอใจของผู้เข้ารับการอบรมที่มีต่อหลักสูตรฝึกอบรมภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารสำหรับพัฒนาศักยภาพผู้ให้บริการด้านการท่องเที่ยวเขตชะอำ หัวหิน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ การค่าประสิทธิภาพของบทเรียน ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบค่า t- test Dependent
ผลการวิจัยพบว่า 1) ประสิทธิภาพของหลักสูตรฝึกอบรมภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารสำหรับผู้ให้บริการด้านการท่องเที่ยวเขตชะอำ หัวหินผ่านเกณฑ์ค่าเฉลี่ยที่กำหนดไว้ สามารถนำไปใช้ได้ โดยมีประสิทธิภาพโดยรวม (E1/E2) 81.40/82 สูงกว่าเกณฑ์มาตรฐาน 2) ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของผู้ที่เข้ารับการอบรมสูงขึ้นโดยผู้เข้ารับการอบรมมีคะแนนสอบหลังการอบรมสูงกว่าคะแนนก่อนการอบรมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 3) ผู้เข้ารับการอบรมหลักสูตรฝึกอบรมภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารสำหรับผู้ให้บริการด้านการท่องเที่ยวเขตชะอำ หัวหิน มีความพึงพอใจต่อหลักสูตรการอบรมในระดับมาก ( = 4.50)
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กัญญารัตน์ เครือรัตนไพบูลย์และอังคณา อ่อนธานี. (2561). การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมเพื่อเสริมสร้าง
ความสามารถในการสื่อสารภาษาอังกฤษโดยใช้กลวิธีพหุประสาทสัมผัสสำหรับพนักงาน
โรงแรม. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร 20(4). 1-12.
พัชร บุญธีรารักษ์. (2021). การพัฒนาและประเมินหลักสูตรการฝึกอบรมภาษาอังกฤษเพื่อส่งเสริมการ
ท่องเที่ยวแบบยั่งยืนสำหรับผู้นำเที่ยวท้องถิ่น. Journal of Humanities, Naresuan
University. 18(3).
ยุพาภรณ์ พิริยศิลป์. (2557). ความต้องการทางด้านภาษาอังกฤษของอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวในเขต
จังหวัดขอนแก่น. วารสารการบริการและการท่องเที่ยวไทย.9(2). 16-30.
ระชานนท์ ทวีผล.(2560). การให้บริการแบบมืออาชีพของโรงแรมประเภทบูติคในเขตอำเภอชะอำ จังหวัด
เพชรบุรี และเขตอาเภอหัวหิน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์. วารสารวิจัยและพัฒนา วไลยอลง
กรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. 12(1). 1-14.
วรรณพร รุจิพงษ์กุล. (2566). การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมเพื่อเสริมสรางสมรรถนะการบริหารสําหรับผู้
นํายุคใหม่. วารสารพัฒนาธุรกิจและอุตสาหกรรม. 3(2).
สำนักงานปลัดกระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.(2564). แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ พ.ศ. 2564-2565.
Aiguo W, (2007). “Teaching Aviation English in the Chinese Context: Developing ESP Theory
in a Non- Speaking English Country.” English for Specific Purposes. 26(1):121-128
Guihang, G., & Haimei, J. (2019). Exploring Business English Talent Training Model under
the Background of the Belt and Road Initiative. Higher Education Studies;.9(2). 124-130.
Education First. (2022). EF English proficiency index: A ranking of 111 countries and regions by
English skills. Retrieved January15, 2023 from
https://www.ef.com/assetscdn/WIBIwq6RdJvcD9bc8RMd.
Uysal, D., Calıskan, S., Polat, M., Asmalı, M., Çakmak, F., Ozkal, N., & Guven, M. (2023).
An evaluation of the in-service training curriculum for practitioners of English for academic purposes. International Journal of
Curriculum and Instructional Studies, 13(1), 1-29. retrieved on June4th, 2023 from
/ijocis/article/view/ijocis.
World Health Organization. (2020). COVID-19 strategy update. Geneva, Switzerland: Author.
Retrieved April 25, 2022, from https://www.who.int/publications-detail/covid-19-strategy.
