การรับรู้คุณภาพสินค้าประเกทเสื้อผ้าแฟชั่นผ่านช่องทางการ ไลฟ์สดของผู้บริโภคกลุ่มเจเนอเรชั่นวายในเขตพื้นที่กรุงเทพมหานครและปริมณฑล
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนีมีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาลักษณะประชากรศาสตร์ในการรับรู้คุณภาพสินค้าประเกทเสื้อผ้าแฟชั่น 2) ศึกษาระดับการรับรู้คุณภาพสินค้าประเกทเสื้อผ้าแฟชั่น 3) ศึกษาลักษณะประชากรศาสตร์ที่มีผลต่อการรับรู้คุณภาพสินค้าประเภทเสื้อผ้าแฟชั่นผ่านช่องทางการ ไลฟ์สด รูปแบบการวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่างสู้บริ โภคกลุ่มเจเนอเรชั่นวายในเขตพื้นที่กรุงเทพมหานครและปริมณฑลที่มีประสบการณ์ซื้อสินค้าและบริการผ่านช่องทางการไลฟ์สด จำนวน 400 คน โดยใช้วิธีการสุ่มแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้เปีนแบบสอบถาม สถิติที่ใช้ ได้แก่ ค่ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน t-test และ Oneway ANOVA
ผลการวิจัยครั้งนี้ พบว่า ผู้ตอบแบบสอบถาม ส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง มีสถานภาพโสด ระดับการศึกษาปริญญาตรี อาชีพเป็นพนักงานบริษัทเอกชน และมีรายได้เฉลี่ยต่อเดือน 15,001-20,000 บาท และระดับการรับรู้คุณภาพสินค้า ทั้ง 5 ค้าน ได้แก่ ค้านสมรรถนะของสินค้า ด้านคุณสมบัติพิเศษ ด้านความน่าเชื่อถือ ด้านความคงทน และด้านภาพลักษณ์และชื่อเสียง อยู่ในระดับมาก นอกจากนี้ความแตกต่างของ เพศและสถานภาพ ไม่มีผลต่อการรับรู้คุณภาพสินค้าทั้ง 5 ด้าน ส่วนระดับการศึกษาแตกต่างกัน มีผลต่อการรับรู้คุณภาพสินค้าค้านความน่าเชื่อถือแตกต่างกัน อาชีพแตกต่างกันมีผลต่อการรับรู้คุณภาพสินก้าด้านคุณสมบัติพิเศษแตกต่างกัน และรายได้เฉลี่ยต่อเดือนแตกต่างกันมีผลต่อการรับรู้คุณภาพสินค้ค้านความคงทน และค้านภาพลักษณ์และชื่อเสียงแตกต่างกัน อย่างไรก็ตามการนำเสนอสินค้าผ่านช่องทางการ ไลฟ์สดผู้ขายสินค้าจะต้องสร้างความเป็นเอกลักษณ์ของทั้งตัวสินค้าและการนำเสนอ ควรมีบุคลิกภาพ และทัศนคติที่ดีต่อผู้บริ โภคเพื่อให้เกิดการรับรู้คุณภาพสินค้า และสร้างความมั่นใจในการซื้อสินค้ามากขึ้น
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กนกวรรณ คชอาจ. (2564). แบบจำลองธุรกิจแคนวาสจำหน่ายเสื้อผ้าแฟชั่นสตรีผ่านการพาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์ของกลุ่มเจเนอเรชันวายร้านลาน่าสโตร์. (รายงานการศึกษาอิสระปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต), มหาวิทยาลัยขอนแก่น, ขอนแก่น.
กรมการปกครอง, กระทรวงมหาดไทย. (2565). จำนวนประชากรจากการทะเบียน. from กรมการปกครอง สืบค้นเมื่อวันที่ 19 ธันวาคม 2565. เข้าถึงได้จาก: https://stat.bora.dopa.go.th/
กระทรวงพาณิชย์. (2564). ยอดการซื้อสินค้าออนไลน์. from กระทรวงพาณิชย์ สืบค้นจาก https://www.price.moc.go.th/price/fileuploader/file_admin_sum/news_survey-042564.pdf
ณัฐพล ใยไพโรจน์. (2562). Digital Marketing: Concept & Case Study. นนทบุรี: บริษัท ไอดีซี พรีเมียร์ จำกัด.
ปาจรีย์ ยังชู. (2564). พฤติกรรมการซื้อเสื้อผ้าแฟชั่นออนไลน์ของประชากรในจังหวัดกรุงเทพมหานคร. (บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต), คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยรามคำแหง., กรุงเทพมหานคร.
รุ่งนภา บริพนธ์มงคล และกฤษดา เชียรวัฒนสุข. (2563). การรับรู้คุณภาพสินค้าและคุณภาพการบริการที่ส่งผลต่อการตัดสินใจซื้อซ้ำเครื่องทำความสะอาดอุตสาหกรรม. วารสารศิลปการจัดการ, 4(1), 166-179.
วัลภา สรรเสริญ. (2559). การตลาดออนไลน์: Online Marketing. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์ส่งเสริมวิชาการ.
วิทวัส โชครัตนกาญจน์. (2560). แผนการตลาดในการจำหน่ายเสื้อผ้าแนวสตรีทของ FIL SHOP ผ่านสื่อสังคมออนไลน์. (รายงานการศึกษาอิสระปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต), มหาวิทยาลัยขอนแก่น, ขอนแก่น.
ศรัณยนันฑ์ ศรีจงใจ. (2561). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจซื้อเสื้อผ้าแฟชั่นผ่านช่องทางการถ่ายทอดสดเฟซบุ๊กไลฟ์ (Facebook Live) ของผู้บริโภคในเขตกรุงเทพมหานคร. (สารนิพนธ์ บธ.ม. (การตลาด)), มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, กรุงเทพมหานคร.
ศุภวิชญ์ เหลืองจารุ และนิติพล ภูติโชติ. (2566). พฤติกรรมการซื้อเสื้อผ้าผ่านแพลตฟอร์มออนไลน์และปัจจัยส่วนประสมการตลาดในการเลือกซื้อเสื้อผ้าผ่านแพลตฟอร์มออนไลน์ของผู้บิโภคออนไลน์. วารสารการเรียนรู้สมัยใหม่, 8(2), 1-18.
สัณหณัฐ เจนเจษฎา. (2559). พฤติกรรมการบริโภคและช่องทางการตลาดสำหรับ Generation. สืบค้นเมื่อวันที่ 8 สิงหาคม 2564. เข้าถึงได้จาก: https://www.thaitradeusa.com/home/?p=21482.
สำนักงานพัฒนาธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์ (องค์การมหาชน). (2564). รายงานพฤติกรรมการซื้อสินค้าออนไลน์. สืบค้นเมื่อวันที่ 6 กันยายน 2564. เข้าถึงได้จาก: https://www.etda.or.th/th/
สุรพงษ์ คงสัตย์ และธีรชาติ ธรรมวงค์. (2551). การหาค่าความเที่ยงตรงของแบบสอบถาม. from มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย สืบค้นเมื่อวันที่ 19 ธันวาคม 2565. เข้าถึงได้จาก: https://www.mcu.ac.th/article/detail/14329
อภันตรี อักษรประจักษ์ สมบูรณ์ ศรีอนุรักษ์วงศ์ และประภัสสร วิเศษประภา. (2560). การตัดสินใจซื้อเสื้อผ้าแฟชั่นผู้หญิงผ่านช่องทางการถ่ายทอดสดเฟซบุ๊กไลฟ์ของประชากรในกรุงเทพมหานคร. Retrieved from สืบค้นจาก http://www.mmm.ru.ac.th/mmm/is/twin6/sec1/6014154036.pdf
อรุโณทัย ปัญญา. (2562). ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดออนไลน์ที่มีผลต่อการตัดสินใจซื้อเสื้อผ้าแฟชั่นผ่านสังคมออนไลน์(เฟซบุ๊ก) ของนักศึกษาระดับปริญญาตรีในมหาวิทยาลัยเขตอำเภอเมืองจังหวัดเชียงใหม่. (การค้นคว้าอิสระบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต), มหาวิทยาลยัราชภฏัเชียงใหม่., เชียงใหม่.
Cochran, W. G. . (1977). Sampling Techniques (3 ed.). New York: John Wiley & Sons.
Crosby, Lawrence A., Evans, Kenneth R., & Cowles, Deborah. (1990). Relationship Quality in Services Selling: An Interpersonal Influence Perspective. Journal of Marketing, 54(3), 68–81. doi:10.1177/002224299005400306
Kotler, P., & Armstrong, G. (2017). Principles of Marketing (17 ed.). United Kingdom: Pearson Education.
