การบริหารจัดการขยะโดยการมีส่วนร่วมของประชาชนในเทศบาลเมืองชะอำ อำเภอชะอำ จังหวัดเพชรบุรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1. เพื่อศึกษาการบริหารจัดการขยะและการมีส่วนร่วมของประชาชน 2. เพื่อหาความสัมพันธ์ระหว่างการบริหารจัดการขยะกับการมีส่วนร่วมของประชาชน และ 3. เพื่อเสนอแนวทาง การบริหารจัดการขยะโดยส่วนร่วมของประชาชนในเทศบาลเมืองชะอำ อำเภอชะอำ จังหวัดเพชรบุรี การวิจัยครั้งนี้ใช้วิธีวิจัยเชิงปริมาณโดยใช้แบบสอบถามกับประชาชนในเทศบาลเมืองชะอำ จำนวน 396 คน ได้มาจากการสุ่มแบบบังเอิญ เครื่องมือที่ใช้ในวิจัย คือ แบบสอบถาม สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐานและค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน
ผลการวิจัยพบว่า
- การบริหารจัดการขยะ โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก คือ ด้านหลักการพัฒนาที่ยั่งยืน ด้านหลักการการคุ้มครองสิ่งแวดล้อม ด้านหลักการความรับผิดชอบของประชาชน ส่วนการมีส่วนร่วมของประชาชน โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก คือด้านการมีส่วนร่วมที่ทำให้เกิดความเป็นธรรมในสังคม ด้านการมีส่วนร่วมเป็นการส่งเสริมสิทธิมนุษยชน และด้านการมีส่วนร่วมทำให้ข้อมูลข่าวสารเป็นที่รับรู้ต่อสาธารณะ
- การบริหารจัดการขยะกับการมีส่วนร่วมของประชาชน พบว่า มีความสัมพันธ์กันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 โดยมีความสัมพันธ์กันอยู่ในระดับปานกลาง (r = .431**)
- แนวทางการบริหารจัดการขยะโดยส่วนร่วมของประชาชนในเทศบาลเมืองชะอำ อำเภอชะอำ จังหวัดเพชรบุรี 1) ควรให้ความรู้ด้านการจัดการขยะที่ถูกวิธีและปลอดภัย 2) ควรมีการทำความร่วมมือกับหน่วยงานที่เกี่ยวข้องทุกระดับ และ 3) ควรมีระบบเก็บรวบรวมและสถานที่กำจัดขยะที่ถูกสุขอนามัยเพื่อให้เกิดกระบวนการแก้ไขปัญหาขยะในพื้นที่แบบยั่งยืน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กรมควบคุมมลพิษ. (2553). คู่มือประชาชนเพื่อการคัดแยกขยะอันตรายจากชุมชน. คู่มือประชาชนเพื่อการคัดแยกขยะอันตรายจากชุมชน.
กรมควบคุมมลพิษ. (2562). สรุปสถานการณ์มลพิษของประเทศไทย ปี2561. หจก.ส.มงคลการพิมพ์.
ดวงใจ ปินตามูล. (2555). การจัดการขยะมูลฝอยแบบมีส่วนร่วมของประชาชนในองค์การบริหารส่วน. ตำบลบ้านโสก อำเภอหล่มสัก จังหวัดเพชรบูรณ์. สาขาวิชาการบริหารการปกครองส่วนทอ้งถิ่น มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบูรณ์.
เทศบาลเมืองชะอำ. (4 กุมภาพันธ์ 2567). เข้าถึงได้จาก เทศบาลเมืองชะอำ: http://www.cha-amcity.go.th/site/index.php?option=com_content&view=article&id=52&Itemid=78
ธนกฤต บวกขุนทด. (2553). การศึกษารูปแบบการจัดการการจัดเก็บขยะชุมชน กรณีศึกษา: องค์การบริหารส่วนตำบลโนนเมืองพัฒนา อำเภอด่านขุนทด จังหวัดนครราชสีมา. นครราชสีมา: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี.
ประสารโชค ธุวะนุติ และ วิภวานี เผือกบัวขาว. (2562). แนวทางการบริหารจัดการขยะของเทศบาลเมืองประจวบคีรีขันธ์. มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี.
พีรยา วัชโรทัย. (2556). การจัดการขยะองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น: กรณีศึกษาเทศบาลตาบลเมือง แกลง จังหวัดระยอง. สถาบันบัณฑิตบริหารศาสตร์.
วิมลวัลย์ ไชยกาญจน์. (2554). การจัดการขยะมูลฝอยของชุมชนบ้านแพะขวาง ต าบลน ้าแพร่ อ าเภอ. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่: บัณฑิตวิทยาลัย.
สมบูรณ์ ขันเมือง. (2542). การจัดการมูลฝอยในครัวเรือนเขตเทศบาลเมืองพะเยา. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
สมศักดิ์ สามัคคีธรรม. (2561). การประยุกต์ใช้ปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงในการจัดการท่องเที่ยวโดยชุมชนเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน: การวิจัยภายใต้โครงการวิจัยเชิงบูรณาการการขับเคลื่อนการพัฒนาและการประยุกต์ใช้ปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง. ศูนย์ศึกษาปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงกับการพัฒนาที่ยั่งยืน.สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร.
L.J. Cronbach. (1970). Essentials of Psychological Testing. New York : Harper And Row.
Taro Yamane. (1973). Statistics: an introductory analysis. New York: : New York: Harper& Row.
