Communicative English Training Curriculum Development to enhance Potential of Tourism Service Providers in Cha am – Hua Hin Areas
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objective of this research was to develop a Communicative English Training Curriculum for tourism service providers in the Cha-am and Hua Hin areas. The sample used in the research consisted of 30 people selected through purposive sampling. These individuals were people working in tourism establishments in Cha-am and Hua Hin who needed to communicate with foreign tourists and voluntarily participated in the training program. The research tools were 1) Lessons for the English curriculum for tourism service providers in Cha-am and Hua Hin, 2) Pre- and post-tests to measure English communicative ability, 3) exercises during the training, 4) a satisfaction questionnaire for the participants regarding the English communicative training curriculum. The statistics used for data analysis included the efficiency of the lessons, mean, standard deviation, and t-test dependent.
The research results indicated that
1) the Communicative English Training Curriculum for Tourism Service Providers in Cha am – Hua Hin Areas met the specified average criteria and was applicable to the needs of the participants with an overall efficiency (E1/E2) of 81.40/82, which was higher than the standard criteria.
2) The learning achievement of the participants has increased significantly, with the post-training test scores being significantly higher than their pre-training scores at the 0.01 level of statistical significance.
3) The participants of the Communicative English Training Curriculum for tourism service providers in the Cha-am and Hua Hin areas had a high level of satisfaction with the training curriculum (x ̅ = 4.50).
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กัญญารัตน์ เครือรัตนไพบูลย์และอังคณา อ่อนธานี. (2561). การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมเพื่อเสริมสร้าง
ความสามารถในการสื่อสารภาษาอังกฤษโดยใช้กลวิธีพหุประสาทสัมผัสสำหรับพนักงาน
โรงแรม. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร 20(4). 1-12.
พัชร บุญธีรารักษ์. (2021). การพัฒนาและประเมินหลักสูตรการฝึกอบรมภาษาอังกฤษเพื่อส่งเสริมการ
ท่องเที่ยวแบบยั่งยืนสำหรับผู้นำเที่ยวท้องถิ่น. Journal of Humanities, Naresuan
University. 18(3).
ยุพาภรณ์ พิริยศิลป์. (2557). ความต้องการทางด้านภาษาอังกฤษของอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวในเขต
จังหวัดขอนแก่น. วารสารการบริการและการท่องเที่ยวไทย.9(2). 16-30.
ระชานนท์ ทวีผล.(2560). การให้บริการแบบมืออาชีพของโรงแรมประเภทบูติคในเขตอำเภอชะอำ จังหวัด
เพชรบุรี และเขตอาเภอหัวหิน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์. วารสารวิจัยและพัฒนา วไลยอลง
กรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. 12(1). 1-14.
วรรณพร รุจิพงษ์กุล. (2566). การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมเพื่อเสริมสรางสมรรถนะการบริหารสําหรับผู้
นํายุคใหม่. วารสารพัฒนาธุรกิจและอุตสาหกรรม. 3(2).
สำนักงานปลัดกระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.(2564). แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ พ.ศ. 2564-2565.
Aiguo W, (2007). “Teaching Aviation English in the Chinese Context: Developing ESP Theory
in a Non- Speaking English Country.” English for Specific Purposes. 26(1):121-128
Guihang, G., & Haimei, J. (2019). Exploring Business English Talent Training Model under
the Background of the Belt and Road Initiative. Higher Education Studies;.9(2). 124-130.
Education First. (2022). EF English proficiency index: A ranking of 111 countries and regions by
English skills. Retrieved January15, 2023 from
https://www.ef.com/assetscdn/WIBIwq6RdJvcD9bc8RMd.
Uysal, D., Calıskan, S., Polat, M., Asmalı, M., Çakmak, F., Ozkal, N., & Guven, M. (2023).
An evaluation of the in-service training curriculum for practitioners of English for academic purposes. International Journal of
Curriculum and Instructional Studies, 13(1), 1-29. retrieved on June4th, 2023 from
/ijocis/article/view/ijocis.
World Health Organization. (2020). COVID-19 strategy update. Geneva, Switzerland: Author.
Retrieved April 25, 2022, from https://www.who.int/publications-detail/covid-19-strategy.