GUIDELINES FOR SOLVING MYANMAR’S POLITICAL CRISIS
Main Article Content
Abstract
This academic article on ways to solve the political crisis in Myanmar has the objectives: 1. To study the causes of the political crisis in Myanmar. 2. To suggest ways to solve the political crisis in Myanmar. The results of the study found that
1.Causes of Myanmar's political crisis This is caused by 2 important reasons: 1) Interference from powerful states to occupy strategic points and later intervened by China and the United States. Until the conflict eventually moved to a proxy war between China and America. 2) The struggle for political power from domestic factors until leading to political instability coupled
- Guidelines for solving Myanmar's political crisis include: 1) Guidelines for solving problems of foreign interference. By create a balance of power among the three sides. 2) A solution to the struggle for political power within the country by negotiating.
Knowledge from the study found that : The two-party political power base structure in Myanmar was previously under the influence of China and the United States. The two superpowers caused a political crisis that led to a proxy war. Using the balancing method by "creating a three-way balance" between the government of Aung San Suu Kyi, Myanmar military government and ethnic groups It will help create a balance in the political structure and lead to negotiations in the future.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
ชัยโชค จุลศิริวงศ์. (2516). สังคมนิยมตามแบบพม่า. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ชาญวิทย์ เกษตรศิริ. (2544). พม่าประวัติศาสตร์และการเมือง, (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิโครงการตำราสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์.
ดํารง ลีนานุรักษ์. (กุมภาพันธ์ กุมภาพันธ์ 2556). บทบาทการนำที่เด่นชัดของประธานาธิบดีเต็งเส่ง ต่อการพัฒนาและปฏิรูปประเทศพม่า. มติชนรายวัน.
ธานี สุขเกษม. (2557). การเปลี่ยนผ่านไปสู่ประชาธิปไตยในเมียนมาร์. วารสารอารยธรรมศึกษา โขง-สาละวิน, 5(1), 61-75.
นรนิติ เศรษฐบุตร. (2559). ทหารกับสังคมนิยมในพม่า. ใน รายงานการวิจัย. สถาบันไทยคดีศึกษา: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
นรพัชร เสาธงทอง. (2559). เอกสารประกอบการบรรยาย การเมืองในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้. ปทุมธานี: คณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยปทุมธานี.
นรพัชร เสาธงทอง และคณะ. (2565). การย้ายเมืองหลวงของเมียนมาร์. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 11(4), 312-326.
นิลุบล ไพเราะ. (2552). ท่าทีของนานาประเทศต่อการสร้างประชาธิปไตยในพม่าช่วงปี 2001-2008. ใน (ภาคนิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการระหว่างประเทศและการทูต). บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยธรรมศษสตร์.
พรพิมล ตรีโชติ. (2542). ชนกลุ่มน้อยกับรัฐบาลพม่า. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
พระปุปผะ หองสา. (2565). การรัฐประหารในประเทศเมียนมา. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 12(1), 57-72.
วิจิตรา ประยูรวงษ์. (2567). กว่าจะมาเป็น...สาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมา. เรียกใช้เมื่อ สิงหาคม 2555 จาก https://edoc.parliament.go.th/
สตีเฟน แมคคาร์ธีย์. (2555). พม่าและอาเซียน. เรียกใช้เมื่อ 29 สิงหาคม 2567 จาก file:///Users/macintosh/Downloads/I8%20(3).pdf
เอ ตา ออง. (2562). เรื่องสหพันธ์รัฐและความคิดทั้งหลาย. ย่างกุ้ง: โรงพิมพ์ไสโญะโลน.
ISP Myanmar. (2021). Battles, Civilian Deaths, Refugees and Internally Displaced Persons. Retrieved August 29, 2567 from https://ispmyanmar.com/
Swiss Pease. (2016). Aspects of the Myanmar Pease Process 2011-2015.