MODEL FOR DEVELOPING TEACHER LEADERSHIP COMPETENCIES BASED ON VUDDHIDHAMMA PRINCIPLES FOR SECONDARY SCHOOL TEACHERS UNDER THE PHRA NAKHON SI AYUTTHAYA SECONDARY EDUCATIONAL SERVICE AREA OFFICE
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research aimed to propose a model for developing leadership competency for teachers in secondary schools based on the principle of Vuḍḍhi-dhamma (Virtues conductive to growth). It was a mixed-method research with 4 stages of research: Stage 1: Studying the needs for developing leadership competency of teachers in secondary schools using a questionnaire with a sample of 302 teachers. Stage 2: Developing the model by interviewing 10 key informants and focusing on 9 experts. Stage 3: Testing the model by holding a workshop with 17 experts, and Stage 4: Evaluating the model by checking the content validity of the CVI with 5 experts. Data were analyzed using basic statistics, including percentages, means, standard deviations, and needs index.
The research results found that the development model of teacher leadership competence based on the principle of Vuḍḍhi-dhamma for teachers in secondary schools under the Office of the Secondary Education Area, Phra Nakhon Si Ayutthaya, consisted of 6 components: Component 1: Principles, Component 2: Objectives, Component 3: Development; 1) Teacher leadership competence, 2) The four principles of Vuḍḍhi-dhamma, consisted of (1) Sappurisaseva: associating with good people. (2) Saddhammasavana: listening attentively to teachings. (3) Yonisomanasikra: thoughtful reflection. (4) Dhammnudhammapaṭipatti: putting into practice, 3) Development of teacher leadership competence based on the four principles of Vuḍḍhi-dhamma. Component 4: Application, Component 5: Trial use, and Component 6: Evaluation. The results of the trial use of the model showed that overall, there were opinions about the model at the highest level. The evaluation results of the model showed a content validity index of 1.00 and a content validity index of 1.00 for the entire model. This indicated that the developed model was appropriate, correct, feasible to practice, and could be utilized. Therefore, the summary of research knowledge was “BLDCV”
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ส่งมาขอรับการตีพิมพ์ในวารสารบวรสหการศึกษาและมนุษยสังคมศาสตร์ จะต้องไม่เคยตีพิมพ์หรืออยู่ระหว่างการพิจารณาจากผู้ทรงคุณวุฒิเพื่อตีพิมพ์ในวารสารอื่น รวมทั้งผู้เขียนจะต้องคำนึงถึงจริยธรรมการวิจัย ไม่ละเมิดหรือคัดลอกผลงานของผู้อื่นมาเป็นของตนเอง ซึ่งทางวารสารฯ ได้กำหนดความซ้ำของผลงาน ด้วยโปรแกรม CopyCat เว็บ Thaijo ในระดับ ไม่เกิน 25%
ในกรณีที่ บทความวิจัยมีกระบวนการวิจัยเกี่ยวข้องกับมนุษย์ ผู้นิพนธ์จะต้องส่งหลักฐานการรับรองจริยธรรมการวิจัยในมนุษย์มาประกอบการลงตีพิมพ์ด้วยจึงจะได้รับการพิจารณาลงตีพิมพ์ในวารสาร
ผู้เขียนบทความจะต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์การเสนอบทความเพื่อตีพิมพ์ในวารสารบวรสหการศึกษาและมนุษยสังคมศาสตร์ รวมทั้งระบบการอ้างอิงต้องเป็นไปตามหลักเกณฑ์ของวารสารบวรสหการศึกษาและมนุษยสังคมศาสตร์ โดยรวมทั้งทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความในวารสารบวรสหการศึกษาและมนุษยสังคมศาสตร์ ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้น และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสารบวรสหการศึกษาและมนุษยสังคมศาสตร์และวารสารบวรสหการศึกษาและมนุษยสังคมศาสตร์
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2545). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ ปี 2542 แก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2545. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงศึกษาธิการ.
คณะกรรมการอิสระเพื่อการปฏิรูปการศึกษา. (2562). แผนการปฏิรูปประเทศด้านการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงศึกษาธิการ.
ณรงค์วิทย์ แสนทอง. (2547). มารู้จัก Competency กันเถอะ. กรุงเทพมหานคร: เอช อาร์ เซ็นเตอร์.
ทิพย์สิริ กาญจนวาสี และคณะ. (2561). วิธีวิทยาการวิจัย. กรุงเทพมหานคร: พิมพ์ทันใจ.
บุญชม ศรีสะอาด. (2535). การวิจัยเบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาสาส์นการพิมพ์.
พระครูสมุห์คล่อง กมุพโล. (2562). การประยุกต์ใช้หลักวุฒิธรรมในชีวิตประจำวันของนักเรียนโรงเรียนสมานคุณวิทยาทาน อำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา. วารสารสังคมศาสตร์และวัฒนธรรม, 3(2), 54-55.
พระฐตรฐ อธิปญฺโญ. (2561). การพัฒนารูปแบบโรงเรียนพุทธศาสนาวันอาทิตย์ ตามหลักวุฒิธรรม. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 12(2), 145.
พระมหาทัพยา ปิยวณฺโณ. (2565). กระบวนการพัฒนาปัญญาตามหลักวุฑฒิธรรม. วารสาร มจร พุทธศาสตร์ปริทรรศน์, 6(3), 201-202.
ไพรัช พื้นชมภู. (2561). รูปแบบการนำหลักวุฑฒิธรรม 4 ไปใช้ในการส่งเสริมการเรียนรู้ ของนักเรียนระดับมัธยมศึกษา เพื่อความเจริญงอกงามแห่งปัญญา. วารสารวิชาการธรรมทรรศน์, 18(2), 153 - 154.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2561). สภาวะการศึกษาไทยปี 2559/2560 แนวทางการปฏิรูปการศึกษา ไทยเพื่อก้าวสู่ยุค Thailand 4.0. กรุงเทพมหานคร: พริกหวานกราฟฟิค.
สุวิมล ว่องวาณิช. (2558). การวิจัยประเมินความต้องการจำเป็น. พิมพ์ครั้งที่ 3 ฉบับปรับปรุง. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Eun, S. (2002). Contextual Autonomy in EFL Classrooms: A Critical Review of English Teaching Methods in South Korea. Dissertation Abstracts International, 62(11), 3666.
Likert, Rensis. (1967). The Method of Constructing and Attitude Scale in Reading in Attitude Theory and Measurement. Fishbeic. Matin. New York: Wiley & Son.
Romine, Stephen. (1975).Student and Faculty Perceptions of an Effective University Instructional Climates. The Journal of Education Research, 68(6), 139-143.
