รูปแบบการบริหารงานวิชาการโดยใช้เทคโนโลยีอย่างสร้างสรรค์ตามหลักสัปปุริสธรรม 7 ของโรงเรียนขนาดใหญ่ สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อนำเสนอรูปแบบการบริหารงานวิชาการโดยใช้เทคโนโลยีอย่างสร้างสรรค์ตามหลักสัปปุริสธรรม 7 ของโรงเรียนขนาดใหญ่ สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา เป็นการวิจัยแบบผสมวิธี ประกอบด้วยการใช้แบบสอบถามกลุ่มตัวอย่าง คือ กลุ่มผู้บริหารโรงเรียน จำนวน 220 คน การวิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติด้วยการหาค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การสัมภาษณ์ผู้ทรงคุณวุฒิโดยเลือกเฉพาะเจาะจงจำนวน 5 คน การสนทนากลุ่มโดยผู้ทรงคุณวุฒิ 9 คน และการทดลองใช้รูปแบบ จากการสัมมนาผู้มีส่วนเกี่ยวข้อง จำนวน 25 คน เครื่องมือการวิจัย ได้แก่ แบบศึกษาเอกสาร แบบสัมภาษณ์ แบบสนทนากลุ่ม และคู่มือการใช้รูปแบบ การวิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติด้วยการหาค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์เนื้อหา
ผลการวิจัยพบว่า รูปแบบการบริหารงานวิชาการโดยใช้เทคโนโลยีอย่างสร้างสรรค์ตามหลักสัปปุริสธรรม 7 ของโรงเรียนขนาดใหญ่ สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา ซึ่งประกอบด้วย 4 ส่วน ได้แก่ ส่วนที่ 1 ส่วนนำ ได้แก่ หลักการรูปแบบ การบริหารงานวิชาการโดยใช้เทคโนโลยีอย่างสร้างสรรค์ ประกอบด้วย 1) การวางแผนงานด้านวิชาการโดยใช้เทคโนโลยีอย่างสร้างสรรค์ 2) การบริหารการเรียนการสอนโดยใช้เทคโนโลยีอย่างสร้างสรรค์ 3) การพัฒนาบุคลากรโดยใช้เทคโนโลยีอย่างสร้างสรรค์ 4) การจัดการเรียนการสอนโดยใช้เทคโนโลยีอย่างสร้างสรรค์ 5) การวัดและประเมินผลโดยใช้เทคโนโลยีอย่างสร้างสรรค์ 6) การพัฒนาสื่อนวัตกรรมและเทคโนโลยีโดยใช้เทคโนโลยีอย่างสร้างสรรค์ 7) การประสานความร่วมมือโดยใช้เทคโนโลยีอย่างสร้างสรรค์ โดยมีหลักธรรมที่ใช้ในการบริหารงานวิชาการโดยใช้เทคโนโลยีอย่างสร้างสรรค์คือหลักสัปปุริสธรรม 7 ประกอบด้วย 1) รู้เหตุ (ธัมมัญญุตา) 2) รู้ผล (อัตถัญญุตา) 3) รู้ตน (อัตตัญญุตา) 4) รู้ประมาณ (มัตตัญญุตา) 5) รู้กาล (กาลัญญุตา) 6) รู้ชุมชน (ปริสัญญุตา) 7) รู้บุคคล (ปุคคลัญญุตา) และวัตถุประสงค์รูปแบบ 1) เพื่อส่งเสริมการนำหลักธรรมสัปปุริสธรรม 7 มาประยุกต์ใช้ในการบริหารงานวิชาการอย่างเป็นรูปธรรม 2) เพื่อส่งเสริมให้สถานศึกษาเลือกเทคโนโลยีในการบริหารงานวิชาการอย่างสร้างสรรค์ 3) เพื่อยกระดับคุณภาพการบริหารงานวิชาการด้วยเทคโนโลยีที่ทันสมัยและเหมาะสม ส่วนที่ 2 ตัวแบบ เป็นกระบวนการดำเนินการ ส่วนที่ 3 การนำรูปแบบไปใช้ ประกอบด้วยการเตรียมความพร้อม การดำเนินงาน การประเมินผล การสรุปผล และส่วนที่ 4 เงื่อนไขความสำเร็จ ประกอบด้วยการปรับใช้ สร้างเป้าหมายเดียวกัน เทคโนโลยี และความร่วมมือ
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ส่งมาขอรับการตีพิมพ์ในวารสารบวรสหการศึกษาและมนุษยสังคมศาสตร์ จะต้องไม่เคยตีพิมพ์หรืออยู่ระหว่างการพิจารณาจากผู้ทรงคุณวุฒิเพื่อตีพิมพ์ในวารสารอื่น รวมทั้งผู้เขียนจะต้องคำนึงถึงจริยธรรมการวิจัย ไม่ละเมิดหรือคัดลอกผลงานของผู้อื่นมาเป็นของตนเอง ซึ่งทางวารสารฯ ได้กำหนดความซ้ำของผลงาน ด้วยโปรแกรม CopyCat เว็บ Thaijo ในระดับ ไม่เกิน 25%
ในกรณีที่ บทความวิจัยมีกระบวนการวิจัยเกี่ยวข้องกับมนุษย์ ผู้นิพนธ์จะต้องส่งหลักฐานการรับรองจริยธรรมการวิจัยในมนุษย์มาประกอบการลงตีพิมพ์ด้วยจึงจะได้รับการพิจารณาลงตีพิมพ์ในวารสาร
ผู้เขียนบทความจะต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์การเสนอบทความเพื่อตีพิมพ์ในวารสารบวรสหการศึกษาและมนุษยสังคมศาสตร์ รวมทั้งระบบการอ้างอิงต้องเป็นไปตามหลักเกณฑ์ของวารสารบวรสหการศึกษาและมนุษยสังคมศาสตร์ โดยรวมทั้งทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความในวารสารบวรสหการศึกษาและมนุษยสังคมศาสตร์ ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้น และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสารบวรสหการศึกษาและมนุษยสังคมศาสตร์และวารสารบวรสหการศึกษาและมนุษยสังคมศาสตร์
References
เกียรติศักดิ์ ลำพองชาติ. (2563). ทักษะการทำงานในโลกดิจิทัล. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานเลขาธิการครุสภา.
จุฑามาศ มูลกระโทก. (2566). แนวทางการพัฒนาภาวะผู้นำในยุคดิจิทัลของผู้บริหารโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษาเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษากำแพงเพชร. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
บัญชา วงศ์คําภา. (2563). การใช้เทคโนโลยีดิจิทัลในการบริหารงานวชาการสำหรับผู้บริหารสถานศึกษาในศตวรรษที่ 21 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาหนองคายเขต 1. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ปรัชญา เจริญสุข, พระสุรชัย สุรชโย และลำพอง กลมกูล. (2567). ภาวะผู้นำตามหลักสัปปุริสธรรม 7 ของครูและบุคลากรทางการศึกษา กลุ่มโรงเรียนสหวิทยาเขตเรือหลวงภาชีนุสรณ์ พระนครศรีอยุธยา. วารสารบวรสหการศึกษาและมนุษยสังคมศาสตร์, 5(3), 94-107.
ปัทมาพร ท่อชู และวิทยา อินทร์สอน. (2559). การเลือกใช้เทคโนโลยีอย่างสร้างสรรค์. Industrial technology review, 22(285), 107-111.
พรศักดิ์ สุจริตรักษ์ และคณะ. (2566). แนวทางการใช้เทคโนโลยีดิจิทัลเพื่อส่งเสริมประสิทธิภาพการบริหารยุควิถีใหม่ ของสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา จังหวัดราชบุรี. รายงานวิจัย. มหาวิทยาลัยราชภัฏหมู่บ้านจอมบึง.
พระมหาพงษ์สินธ์ ถิรจิตฺโต (โพธิ์คํา). (2564). การบริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัลตามหลักสัปปุริสธรรม 7 ของโรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษา วัดศรีนคราราม อําเภอกุมภวาปี จังหวัดอุดรธานี. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระราชวุธ ปญฺญาวชิโร (เพชรไพร). (2561). การบริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัล ตามหลักสัปปุริสธรรม 7 โรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษา จังหวัดขอนแก่น. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระวราชวุธ ปญญาวชิโร (เพชรไพร). (2562). การบริหารสถานศึกษาในยุคดิจิทัลตามหลักสัปปุริสธรรม 7 โรงเรียนพระปริยัติธรรมแผนกสามัญศึกษาจังหวัดขอนแก่น. บัณฑิตศึกษา, 6(2), 131.
ภิญโญ สาธร. (2544). หลักการบริหารโรงเรียน. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์คุรุสภา.
สมบัติ บุตรแสนคม. (2565). การบริหารงานบุคคลในยุคฐานวิถีชีวิตใหม่ตามหลักสัปปุริสธรรม 7 ของผู้บริหารโรงเรียนประถมศึกษา อำเภอคลองหลวง จังหวัดปทุมธานี. รายงานวิจัย. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560-2579. กรุงเทพมหานคร: พริกหวานกราฟฟิค.
อภิญญา รัตนโกเมศ. (2552). การใช้เทคโนโลยีสารสนเทศในการบริหารงานวิชาการของโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาอุดรธานี เขต 3. ศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 32(4), 186.
Charles, M. Reigeluth. (2008). Roles for Technology in the Information-Age Paradigm of Education: Learning Management Systems. Educational Technology, 32-33.
Dorothy, E. Leidner and Sirkka, L. Jarvenpaa. (2011). The Use of Information Technology to Enhance Management School Education. A Theoretical View. Baylor University.
Ellen Goldring and Pearl Sims. (2005). Modeling Creative and Courageous School Leadership Through District-Community-University Partnerships. Educational Policy, 19(1), 223-249.
Marissa, R. Fearnley and Johnny. T. (2020). Amora. Learning Management System Adoption in Higher Education Using the Extended Technology Acceptance Model. Research. De La Salle-College of Saint Benilde Manila Philippines.
Yousef, J. Alawneh and colleagues. (2023). Strategic Pioneering and Its Connection to Faculty Members' Administrative Creativity at Palestinian and Jordanian Universities. Namibian Studies, 808-828.