การพัฒนาครูในการจัดการเรียนรู้แบบอริยสัจ 4 ของโรงเรียนเทศบาลวัดศาลามีชัย สังกัดเทศบาลนครนครศรีธรรมราช
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาสภาพการจัดการเรียนรู้ของโรงเรียนเทศบาลวัดศาลามีชัย 2) เพื่อพัฒนาครูในการจัดการเรียนรู้แบบอริยสัจ 4 ของโรงเรียนเทศบาลวัดศาลามีชัย และ 3) เพื่อประเมินผลการพัฒนาครูในการจัดการเรียนรู้แบบอริยสัจ 4 ของโรงเรียนเทศบาลวัดศาลามีชัย สังกัดเทศบาลนครนครศรีธรรมราช การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงปฏิบัติการ เก็บข้อมูลโดยสัมภาษณ์เชิงลึกผู้มีส่วนเกี่ยวข้อง 15 คน ประเมินผลการพัฒนาครูโดยผู้ทรงคุณวุฒิ 15 คน และประเมินความพึงพอใจในการจัดการเรียนรู้ โดยนักเรียน 470 คน วิเคราะห์เชิงปริมาณด้วยสถิติบรรยาย ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบ t-test และวิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพด้วยการวิเคราะห์เนื้อหา
ผลจากการวิจัยพบว่า 1) สภาพการจัดการเรียนรู้ของโรงเรียนเทศบาลวัดศาลามีชัย พบว่า ประกอบด้วย (1) การออกแบบการเรียนรู้มีองค์ประกอบไม่ครบ ขาดการคำนึงถึงผู้เรียนเป็นรายบุคคล (2) จัดการเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญการเรียนรู้มีครูเป็นศูนย์กลาง สอนแบบบรรยาย (3) การใช้และพัฒนาสื่อการเรียนรู้ ไม่ได้ตระหนักและเห็นความสำคัญในการใช้สื่อการเรียนรู้ ขาดการพัฒนา และปรับปรุง (4) การวัดประเมินผลการเรียนรู้ ใช้วิธีการสอบและการตรวจแบบฝึกหัด การวัดประเมินผลไม่หลากหลาย 2) ผลการพัฒนาครูในการจัดการเรียนรู้แบบอริยสัจ 4 ของโรงเรียนเทศบาลวัดศาลามีชัย เป็นเการพัฒนาดำเนินการเป็น 2 วงรอบ วงรอบที่ 1 วางแผนการอบรมเชิงปฏิบัติการ จัดอบรมเชิงปฏิบัติการ จัดทำแผนการจัดการเรียนรู้แบบอริยสัจ 4 ประเมินแผนการจัดการเรียนรู้แบบอริยสัจ 4 ครูนำแผนการจัดการเรียนรู้ไปจัดการเรียนรู้ในห้องเรียน นิเทศการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ ประชุมสะท้อนผล และสรุปผล วงรอบที่ 2 ปรับปรุงจากสรุปผล 3) ผลการประเมินผลการพัฒนาครูในการจัดการเรียนรู้แบบอริยสัจ 4 ของโรงเรียนเทศบาลวัดศาลามีชัย พบว่า (1) คะแนนหลังการอบรมสูงกว่าคะแนนก่อนการอบรมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 (2) คะแนนแผนการจัดการเรียนรู้แบบอริยสัจ 4 ฉบับปรับปรุงสูงกว่าคะแนนแผนการจัดการเรียนรู้แบบอริยสัจ 4 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .04 (3) คะแนนการนิเทศตามแผนการจัดการเรียนรู้แบบอริยสัจ 4 ฉบับปรับปรุงสูงกว่าคะแนนการนิเทศตามแผนการจัดการเรียนรู้แบบอริยสัจ 4 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 (4) ผลการประเมินความพึงพอใจต่อการจัดการเรียนรู้แบบอริยสัจ 4 มีค่าเฉลี่ยรวมอยู่ที่ระดับดีมาก
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ส่งมาขอรับการตีพิมพ์ในวารสารบวรสหการศึกษาและมนุษยสังคมศาสตร์ จะต้องไม่เคยตีพิมพ์หรืออยู่ระหว่างการพิจารณาจากผู้ทรงคุณวุฒิเพื่อตีพิมพ์ในวารสารอื่น รวมทั้งผู้เขียนจะต้องคำนึงถึงจริยธรรมการวิจัย ไม่ละเมิดหรือคัดลอกผลงานของผู้อื่นมาเป็นของตนเอง ซึ่งทางวารสารฯ ได้กำหนดความซ้ำของผลงาน ด้วยโปรแกรม CopyCat เว็บ Thaijo ในระดับ ไม่เกิน 25%
ในกรณีที่ บทความวิจัยมีกระบวนการวิจัยเกี่ยวข้องกับมนุษย์ ผู้นิพนธ์จะต้องส่งหลักฐานการรับรองจริยธรรมการวิจัยในมนุษย์มาประกอบการลงตีพิมพ์ด้วยจึงจะได้รับการพิจารณาลงตีพิมพ์ในวารสาร
ผู้เขียนบทความจะต้องปฏิบัติตามหลักเกณฑ์การเสนอบทความเพื่อตีพิมพ์ในวารสารบวรสหการศึกษาและมนุษยสังคมศาสตร์ รวมทั้งระบบการอ้างอิงต้องเป็นไปตามหลักเกณฑ์ของวารสารบวรสหการศึกษาและมนุษยสังคมศาสตร์ โดยรวมทั้งทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความในวารสารบวรสหการศึกษาและมนุษยสังคมศาสตร์ ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้น และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการวารสารบวรสหการศึกษาและมนุษยสังคมศาสตร์และวารสารบวรสหการศึกษาและมนุษยสังคมศาสตร์
References
กระทรวงศึกษาการ. (2545). กระทรวงศึกษาการกับการศึกษาไทย. กรุงเทพมหานคร: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
บุญมี แท่นแก้ว. (2538). อริยสัจ 4. กรุงเทพมหานคร: โอ เอ พริ้นเฮ้าส์.
พระสอละสิน ใสสะหวัน. (2563). การพัฒนาศักยภาพครูในการจัดการเรียนรู้ Active learning โรงเรียนมัธยมสงฆ์ตอนปลาย วัดไชยะพูมาราม นะคอนไกสอนพมวิหาน แขวงสะหวันนะเขต สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
พระอนุสรณ์วชิรวํโส (เกาะน้ำใส). (2563). ภาวะผู้นําตามหลักทุติยปาปณิกสูตร ของผู้บริหารโรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษา จังหวัดขอนแก่น. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พิสมัย สิมสีพิมพ์. (2564). การพัฒนาศักยภาพครูในการจัดการเรียนรู้เชิงรุกโรงเรียนบ้านน้ำพ่น สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุดรธานี เขต 1. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ยุภาลัย มะลิซ้อน. (2563). การพัฒนาสมรรถนะครูด้านการจัดการเรียนรู้เชิงรุกในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษามหาสารคาม เขต 2. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
โรงเรียนเทศบาลวัดศาลามีชัย. (2566). แผนพัฒนาการศึกษา (2566-2570). นครศรีธรรมราช: โรงเรียนเทศบาลวัดศาลามีชัย.
ลัดดา ศิลาน้อย. (2544). การสอนแบบอริยสัจ 4. ขอนแก่น: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัย.
ศักดิ์นรินทร์ นิลรัตน์ศิริกุล. (2563). การพัฒนาสมรรถนะครูด้านการจัดการเรียนรู้เชิงรุก กรณีศึกษาสหวิทยาเขตสตึก สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 32. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
สมชาย พาชอบ. (2563). การจัดการเรียนรู้แบบเชิงรุกเพื่อพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนรายวิชานวัตกรรมและเทคโนโลยีสารสนเทศทางการศึกษาของนักศึกษาคณะศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ วิทยาเขตอุดรธานี. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยการกีฬาแห่งชาติ วิทยาเขตอุดรธานี.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560-2579. กรุงเทพมหานคร: พริกหวานกราฟฟิค.
อรไท แสงลุน. (2564). การพัฒนารูปแบบการส่งเสริมความสามารถในการจัดการเรียนรู้เชิงรุกของครูโดยใช้การศึกษาชั้นเรียนผ่านชุมชนแห่งการเรียนรู้เชิงวิชาชีพ. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยนเรศวร.