การใช้หลักสาราณียธรรมในการปฏิบัติงานของอาสาสมัครพัฒนาสังคม และความมั่นคงของมนุษย์จังหวัดนครศรีธรรมราช
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) การใช้หลักสาราณียธรรมในการปฏิบัติงานของอาสาสมัคร
พัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ และ 2) แนวทางการส่งเสริมการใช้หลักสาราณียธรรมในการปฏิบัติงานของอาสาสมัครพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ จังหวัดนครศรีธรรมราช เป็นการวิจัยแบบผสานวิธี กลุ่มตัวอย่าง จำนวน 385 คน ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ คือ พัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์จังหวัดนครศรีธรรมราช ประธานอาสาสมัครพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ ตัวแทนประธานอาสาสมัครพัฒนาสังคมและความมั่นคง
ของมนุษย์ระดับ จำนวน 6 คน เลือกแบบเจาะจง เครื่องมือวิจัย คือ แบบสอบถามและแบบสัมภาษณ์เชิงลึก สถิติที่
ใช้วิจัย คือ ความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และวิเคราะห์เนื้อหาเชิงพรรณนา ผลการวิจัย พบว่า
1) การใช้หลัก สาราณียธรรมในการปฏิบัติงานของอาสาสมัครพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ โดยรวม
อยู่ในระดับมาก ( = 4.20) พิจารณารายด้าน ด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุด คือ หลักเมตตามโนกรรม (
= 4.41) รองลงมา คือ หลักเมตตากายกรรม (
= 4.37) หลักสีลสามัญญตา (
= 4.33) หลักเมตตาวจีกรรม (
= 4.24) หลักทิฏฐิสามัญญตา (
= 4.18) และหลักสาธารณโภคี (
= 3.66) ตามลำดับ 2) แนวทางการส่งเสริมการใช้หลักสาราณียธรรมในการปฏิบัติงานของอาสาสมัครพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์จังหวัดนครศรีธรรมราช สรุปเป็นองค์ความรู้ คือ MMW Model ได้แก่ 1) M (Morality) ศีล หมายถึง ข้อควรในการปฏิบัติงาน คือ หลักเมตตากายกรรม หลักเมตตาวจีกรรม และหลักสีลสามัญญตา 2) M (Meditation) สมาธิ หมายถึง การสำรวมจิตใจ ตั้งมั่น ปรารถนาดี คือ หลักเมตตามโนกรรม และ 3) W (Wisdom) ปัญญา หมายถึง ความเข้าใจ การรู้ตน รู้งาน คือ
หลักสาธารณโภคี และหลักทิฏฐิสามัญญตา
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กัลยกร ลาภเดโช และสุกิจ ชัยมุสิก. (2562). การประยุกต์ใช้หลักสาราณียธรรมในการปฏิบัติงานของบุคลเทศบาลนครแหลมฉบัง อำเภอศรีราชา จังหวัดชลบุรี. วารสารปริทรรศน์ วิทยาลัยสงฆ์นครสวรรค์, 7(2), 263-274.
คุณากร เกื้อด้วง. (2566). การอยู่ร่วมกันเพื่อสังคมสันติสุขโดยใช้หลักสาราณียธรรม 6 ในเขต อำเภอเมือง จังหวัดกระบี่. วารสารพุทธสังคมวิทยาปริทรรศน์, 8(1), 82-93.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต). (2546). ธรรมนูญชีวิต. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ในพระบรมราชนูปถัมถ์.
พศิน สินมา และพระสุทธิสารเมธี. (2566). การประยุกต์ใช้หลักพุทธจริยศาสตร์ในงานสังคมสงเคราะห์. วารสารปรัชญาปริทรรศน์, 28(1), 1-12.
ยอดขวัญ มณีฉาย. (2565). การพัฒนาชุมชนเข้มแข็งโดยใช้หลักสาราณียธรรม ศึกษาเฉพาะกรณีบ้านไสกรูด ตำบลนาไม้ไผ่ อำเภอทุ่งสง จังหวัดนครศรีธรรมราช. ใน วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการพัฒนาสังคม. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ระพีพรรณ คำหอม และรณรงค์ จันใด. (2561). หลักการและกระบวนการปฏิบัติงานสังคมสงเคราะห์จุลภาค. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
วีรศักดิ์ สุรเมธี. (2555). สาราณียธรรม 6. เรียกใช้เมื่อ 15 กรกฎาคม 2566 จาก https://www.gotoknow.org/posts/460447
สามารถ มังสัง. (2562). สาราณียธรรม 6: หลักการในการอยู่ร่วมกัน. เรียกใช้เมื่อ 15 กรกฎาคม 2566 จาก https://mgronline.com/daily/detail/9620000029668
สำนักงานพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์จังหวัดนครศรีธรรมราช. (2565). รายงานสถานการณ์ทางสังคมจังหวัดนครศรีธรรมราช ประจำปี 2565. นครศรีธรรมราช: สำนักงานพัฒนาสังคมและความ มั่นคงของมนุษย์.
Yamane, T. (1973). Statistics: An Introductory Analysis. (3rd ed.). New York: Harper and Row.