มาตรการทางกฎหมายในการควบคุมการโฆษณาผลิตภัณฑ์เสริมอาหารตามพระราชบัญญัติอาหาร พ.ศ. 2522

บทคัดย่อ

บทความวิจัยฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาวิเคราะห์ปัญหาเกี่ยวกับมาตรการทางกฎหมายในการควบคุมการโฆษณาผลิตภัณฑ์เสริมอาหารของประเทศไทย 2) ศึกษาเปรียบเทียบมาตรการทางกฎหมายในการควบคุมการโฆษณาผลิตภัณฑ์เสริมอาหารของประเทศไทยกับต่างประเทศ 3) เสนอแนะแนวทางในการปรับปรุงแก้ไขกฎหมายการโฆษณาผลิตภัณฑ์เสริมอาหารให้มีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงเอกสาร โดยศึกษาค้นคว้าจากเอกสารต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้อง ผลการวิจัยพบว่า ปัจจุบันผลิตภัณฑ์เสริมอาหารเป็นที่นิยมอย่างมากในประเทศไทย มีช่องทางการขายที่หลากหลาย เช่น การโฆษณาขายผ่านช่องทางออนไลน์ การติดป้ายประกาศโดยการชักชวนให้ผู้บริโภคเกิดความสนใจในผลิตภัณฑ์การโฆษณานั้นได้มีการกำหนดในพระราชบัญญัติอาหาร พ.ศ. 2522 มาตรา 40 ว่า “ห้ามมิให้ผู้ใดโฆษณาคุณประโยชน์คุณภาพ หรือสรรพคุณของอาหารอันเป็นเท็จ หรือเป็นการหลอกลวงให้เกิดความหลงเชื่อโดยไม่สมควร” ซึ่งหากมีการฝ่าฝืนบทบัญญัติดังกล่าวจะต้องได้รับโทษตามมาตรา 70 คือ ต้องระวางโทษจําคุกไม่เกินสามปีหรือ โทษปรับไม่เกินสามหมื่นบาท หรือทั้งจำทั้งปรับ ซึ่งบทบัญญัติในมาตรา 40 ยังไม่ครอบคลุม ไม่มีความเหมาะสมและสอดคล้องกับสภาพปัญหาที่เกิดขึ้นในปัจจุบันและเพื่อให้สอดคล้องกับพระราชบัญญัติที่อยู่ภายใต้การควบคุม กำกับดูแลของสำนักงานคณะกรรมการอาหารและยาต้องใช้เกณฑ์เช่นเดียวกันกับการควบคุมการโฆษณาสินค้าประเภทอุตสาหกรรมอาหาร และบทลงโทษตามมาตรา 70 มีบทลงโทษที่เบาเกินไปเนื่องจากปัจจุบันนี้เศรษฐกิจมีการเปลี่ยนแปลงไป ผู้กระทำความผิดได้รับประโยชน์ค่าตอบแทนมากกว่าโทษที่ตนเองต้องได้รับทำให้ไม่มีผลเป็นการข่มขู่ ยับยั้ง ไม่เกิดความเข็ดหลาบ และอาจทำให้เกิดการกระทำความผิดซ้ำอีก