การพัฒนาทักษะการเป่าขลุ่ยเพียงออโดยการจัดการเรียนรู้ด้วยกระบวนการปฏิบัติร่วมกับแบบฝึกทักษะ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนสทิงพระวิทยา อำเภอสทิงพระ จังหวัดสงขลา

บทคัดย่อ

บทความวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เปรียบเทียบทักษะปฏิบัติการเป่าขลุ่ยเพียงออโดยการจัดการเรียนรู้ด้วยกระบวนการปฏิบัติร่วมกับแบบฝึกทักษะระหว่างก่อนเรียนกับหลังเรียน 2) ศึกษาความพึงพอใจที่มีต่อ การจัดการเรียนรู้ทักษะการเป่าขลุ่ยเพียงออโดยการจัดการเรียนรู้ด้วยกระบวนการปฏิบัติร่วมกับแบบฝึกทักษะ ใช้วิธีวิจัยกึ่งทดลอง กลุ่มตัวอย่างเป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 โรงเรียนสทิงพระวิทยา อำเภอสทิงพระ จังหวัดสงขลา จำนวน 36 คน ได้มาโดยวิธีการสุ่มตัวอย่างแบบกลุ่มโดยใช้ห้องเรียนเป็นหน่วยสุ่ม เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แผนการจัดการเรียนรู้กระบวนการปฏิบัติ จำนวน 4 แผน 12 ชั่วโมง แบบประเมินทักษะปฏิบัติการเป่าขลุ่ยเพียงออ แบบสอบถามความพึงพอใจของนักเรียน ตรวจสอบคุณภาพเครื่องมือโดยการประเมินความเหมาะสม พบว่า ผ่านเกณฑ์ แบบสอบถามความพึงพอใจได้ค่าความเที่ยงตรง .67 - 1.00 ได้ค่าความเชื่อมั่น .98 ผ่านเกณฑ์ วิเคราะห์ข้อมูลโดยหาค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และทดสอบค่าที ผลการวิจัยพบว่า 1) ทักษะปฏิบัติการเป่าขลุ่ยเพียงออโดยการจัดการเรียนรู้ด้วยกระบวนการปฏิบัติร่วมกับแบบฝึกทักษะหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001 2) ความพึงพอใจที่มีต่อการจัดการเรียนรู้ทักษะการเป่าขลุ่ยด้วยกระบวนการปฏิบัติร่วมกับแบบฝึกทักษะโดยภาพรวมอยู่ในระดับพึงพอใจมากที่สุด (  = 4.74, S.D.= 0.44) เมื่อพิจารณาเป็นรายข้อ พบว่า นักเรียนมีความพึงพอใจอยู่ในระดับมากที่สุด คือ กิจกรรมการเรียนรู้ช่วยส่งเสริมการเรียนรู้ด้วยตนเอง (  = 4.89, S.D. = 0.32) รองลงมา ได้แก่ นักเรียนชอบที่ได้ฝึกปฏิบัติจากเครื่องดนตรีจริง (  = 4.86, S.D. = 0.35) นักเรียนมีความกระตือรือร้นในการเรียน และพอใจที่ได้เรียนรู้การเป่าขลุ่ยเพียงออ (  = 4.83, S.D. = 0.38)